کومله؛ سازمان انقلابی زحمتکشان کردستان ایران، اثری از محمود نادری

گروه فرهنگی: در واپسین روزهایی که امواج تنومند و سهمگین انقلاب، آخرین مقاومت های حکومت را در هم می شکست و از رژیم پهلوی شبحی بیش نمانده بود و عملا شیرازه و شالوده آن فروپاشیده بود و ساواک به عنوان مهم ترین سازمانی که تعقیب مخالفان آن رژیم را بر عهده داشت، به حال تعطیل درآمده بود، چند نفر از کردهایی که به جرم خواندن چند جزوه مارکسیستی دو- سه سالی را در زندان سپری کرده بودند، سازمانی به نام " کو مه له شورشگیری زه حمه تکیشانی کوردستانی ئیران " ( سازمان انقلابی زحمتکشان کردستان ایران) را تاسیس کردند.

به گزارش بولتن نیوز، این سازمان کمی بعد به عنوان " کومله" قناعت کرد تا یادآور اولین سازمان سیاسی کردستان ایران، کو مه له ژیانی کرد، باشد زیرا کومله ژ.ک در نزد اینان محبوب بود. نامی را که این سازمان برای خود انتخاب کرد، گرایش تند قومی آن را آشکار می ساخت و این البته به مارکسیستی بودن آن آسیب می رساند. شاید حضور یک پدرخوانده کهنسال در کردستان به نام حزب دموکرات آن گرایش را ناگزیر می ساخت.

" کومله" سازمانی مارکسیست- لنینیست، با گرایش های حاد مائوئیستی بود. این سازمان از درون محفلی، زاده شد که به سیاست و امر مبارزه با حکومت پهلوی تفننا توجه داشت. با آشکار شدن نشانه های پیروزی انقلاب در نیمه دوم سال ۱۳۵۷ اعضای محفل که دیگر از هم پاشیده شده بود، در صدد احیای آن و این بار در قد و قواره یک سازمان برآمدند.

این خاصیت و ویژگی منحصر به فرد انقلاب هاست که تمامی افراد، اقشار و گروه های اجتماعی را به مشارکت و یاری فرا می خوانند و حتی مدافعین نظم و نظام مستقر نیز در واپسین لحظات، خود را به صف انقلابیون می رسانند تا خود را از حکومت در حال زوال جدا کنند. در انقلاب ها یک گفتمان مسلط است و خرده گفتمان ها یا جذب گفتمان اصلی می شوند و یا به رقابتی با آن می پردازند و بسته به میزان پذیرش وعده هایی که به مردم داده اند نفوذ اجتماعی می یابند. اما پیروان همه آن خرده گفتمان ها انتظار دارند که انقلاب آرزوها ‌و آرمان های آنان را نیز، که بیشتر اوقات ناروشن و وهم آلود است، در برنامه های خود بگنجاند در غیر این صورت با گفتمان مسلط به ستیز برمی خیزند.

کومله و حزب دموکرات کردستان ایران از این دسته بودند و بلافاصله پس از پیروزی انقلاب به ستیز با آن برخاستند. آنان بدون آنکه درک روشنی از مفهوم خودمختاری داشته باشند آن را از دولتی طلب می کردند که هنوز مستقر نشده بود. ناروشنی مفهوم خودمختاری برای آنان را بعدها می توان از برائت جستن شان از آن مشاهده کرد...

آنان ماجراجویانی بودند در سودای کسب قدرت. طمع خام آن ماجراجویان به نام رفع ستم ملی و مبارزه با بورژوازی چنان حوادث دردناک و خشونت آمیزی رقم زد که باور آن بسیار دشوار است. حتی بدن های تاول زده زنان و کودکان و سالخوردگان که بر اثر استنشاق گازهای شیمیایی بمب های رژیم عراق جان باخته بودند نتوانست چشم این کمونیست ها را بر آلام کردها بگذارد و برای همدردی با آنان از هم پیمانی با رژیم عراق بازدارد. کتابی که در پیش روی شماست شرح آن ماجراهای تلخ و اندوهباری است که از سوی حزب دموکرات کردستان ایران و کومله و دیگر گروه های کمونیستی بر کردستان ایران روا داشته شد و زخمی عمیق بر پیکر آن برجای گذاشت که آثار آن هنوز نمایان است.

( کومله؛ سازمان انقلابی زحمتکشان کردستان ایران/ مولف: محمود نادری/ ۶۲۲ صفحه/سال انتشار: بهار ۱۴۰۱ ناشر: موسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی)