رئالیسم نو؛ چشم اندازی بر چندجانبه گرایی، اثری از دبلیو کاکس

گروه فرهنگی: در یکی از نمایشنامه های جدی اما خنده دار " تام استوپارد" با نام " تحریفات"، که در سال ۱۹۷۴ نوشته شده، سه مرد معروف، خودشان را در اواسط جنگ جهانی اول در یکی از کتابخانه های شهر زوریخ یافتند. هر کدام از آنها مظهر انتقال از یک دنیای قدیمی در حال ناپدید شدن به یک دنیای جدید و هنوز درک نشده بودند. در سیاست، لنین در حال گذر از کاپیتالیسم قرن نوزدهم به جهان سوسیالیست انقلابی؛ در ادبیات، جیمز جویس که یک نویسنده انقلابی بود در حال گذر به شیوه جدیدی از " نگارش توصیفی" بود؛ و در هنر تریستان تزارا، بنیان گذار دادائیسم، در حال گذر از رئالیسم قرن نوزدهم ( هرچند که بوسیله پیروان مکتب تجسم اصلاح شده بود) به اشکال هنر انتزاعی قرن بیستم بود.این نمایشنامه همچنین در مورد برداشت های متنازع از هویت بود؛ از آنچه واقعیت است و آنچه تحریف واقعیت می باشد و از آنچه انقلابی است و آنچه نیست.

به گزارش بولتن نیوز، امروزه علوم اجتماعی که در خلال صدسال گذشته براساس تصورات از جهانی که به لحاظ سیاسی، اجتماعی و بطور وسیعتری از نقطه نظر اقتصادی از طریق مرزهایی بین اقتدار یک دولت و همسایگانش تقسیم شده، توسعه پیدا کرده است، در حالت مشابهی از گذار و عدم پایداری قرار دارد. به عقیده من، همه ما می دانیم که دنیای قدیم به سرعت در حال ناپدید شدن است و فرضیات تصورات مربوط به آن دیگر نمی توانند مسلم و قطعی پنداشته شوند. ما در حال گذار به یک اقتصاد سیاسی جهانی جدید هستیم، اما مطمئن نیستیم در کدامین شیوه بنیادین، نو از قدیمی متفاوت خواهد بود؟...

رئالیست ها به سیاست های جهانی به مثابه " روابط قدرت" می نگرند. آنها معتقدند نهادینه شدن سیاست های جهانی" مثل نظام سازمان ملل" بر شکل خاصی از روابط قدرت استوار است. اولین سئوالی که یک رئالیست خواهد پرسید این است که این روابط قدرت چیستند؟ بستر قدرت کجاست؟ چه نیروهای روابط قدرت را عوض می کنند یا ممکن است عوض کنند؟

امروز این سئوالات باید درمتن بسیاری از تغییرات حاد و اساسی در ساختارهای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و ایدئولوژیک پاسخ داده شوند. برخی از این پاسخ ها، تئوریهای کاملا متعارف و جاافتاده را به شدت متزلزل می کنند. تزلزلی که هم باعث شبهه می شود و هم زمینه انکار را فراهم می آورد...

رئالیسم جدید که ایده اصلی این کتاب است هم با رئالیسم سنتی یا کلاسیک و هم با نئورئالیسم تفاوت دارد. رئالیسم جدید با رئالیسم کلاسیک، به لحاظ میزان تاثیر نیروهای تعیین کننده خارج از قدرت دولت، و با نئورئالیسم در مورد تغییرات ساختاری و نحوه فهم این تغییرات در قالبهای تاریخی، متفاوت است. رئالیسم جدید، در واقع شکل توسعه یافته رئالیسم کلاسیک یا سنتی است تا با استفاده از رهیافت تاریخی آن بتواند واقعیات قدرت را در دنیای جدید و نوظهور بفهمد...

(رئالیسم نو؛ چشم اندازی بر چندجانبه گرایی/ نویسنده: رابرت دبلیو کاکس/ مترجم: مهدی رحمانی/ ۴۰۰ صفحه/ سال ۱۳۸۰/ ناشر: پژوهشکده مطالعات راهبردی)