موعظه های ترامپ در سازمان ملل بر کدام پاشنه خواهد چرخید؟

گروه بین الملل: مصطفی مطهری* در یادداشت پیش رو که پیرامون موعظه های ترامپ در سازمان ملل نگاشته شده، نویسنده معتقد است:  دونالد ترامپ می خواهد با خلق مفاهیمی از جنس تفاوت گذاری میان مردم و نظام سیاسی در ارتیاط با این دو کشور، عناد خود را با ساختار سیاسی در این کشورها را با رویکرد به اصطلاح دوستانه با مردم موجود در این کشورها، فاز جدیدی از ریتوریک های روشی و سیاستی در دیپلماسی تنشی خود را کلید بزند.

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که به صورت اختصاصی در اختیار خبرنگار ما قرار گرفته به شرح زیر می باشد:

با آغاز شمارش معکوس به نشست سالانه در مجمع عمومی سازمان ملل متحد و حضور روسای جمهور تمام کشورهای عضو سازمان ملل در این اجلاس سالیانه و استفاده از این تریبون جهانی برای ابراز نمودن اظهارات از سوی نمایندگان کشورهای عضو سازمان ملل متحد در قالب راهبردهای دولت – ملت آنها، موضوعی که در ارتباط با سخنرانی های روسای جمهور در صحن مجمع عمومی سازمان ملل مورد توجه است موضوع سخنرانی دونالد ترامپ رییس جمهور ایالات متحده آمریکا و جهت گیری های جنجالی وی در رابطه با آنچه می باشد که تهدید جهانی نامیده می شوند.

در واقع به زعم ترامپ، تهدیدات بالقوه موجود از جانب ایران و کره شمالی نه تنها باید محور دغدغه های جامعه جهانی باشد بلکه باید در این رابطه نیز راهکارهای پیشگیرانه و تدابیر مربوطه اتخاذ گردد. لذا سخنرانی وی با موضوعیت تهران و پیونگ یانگ و تهدیدات موجود از سوی آنها در مجمع عمومی سازمان ملل متحد با توجه به شخصیت نوسانی ترامپ نه تنها قابلیت این را دارد که دارای ویژگی های آمرانه، دستوری و تکویری باشد بلکه به نوعی می تواند با جلوه های موعظه گرانه همراه باشد.

در واقع ترامپ در این راستا تمام تلاش خود را خواهد کرد تا علاوه بر برجسته سازی تهدیدات از جانب دو کشور مزبور و اعتبار سازی برای سیاست های هدف گذاری شده در خصوص برجام و شیوه و یا حتی ابزار برخورد با برجام (ایران) و کره شمالی، درصدد خواهد بود که تا به تفکیک و مرزبندی میان دولت ها (نظام سیاسی) در این کشورها با ملت های (مردم) آنها از یکسو و قبولاندن این دیدگاه تفکیکیِ مصنوعی به دیگر نمایندگان کشورها در این اجلاس مهم در سطح جهانی از سوی دیگر است.

بطوریکه دونالد ترامپ می خواهد با خلق مفاهیمی از جنس تفاوت گذاری میان مردم و نظام سیاسی در ارتیاط با این دو کشور، عناد خود را با ساختار سیاسی در این کشورها را با رویکرد به اصطلاح دوستانه با مردم موجود در این کشورها، فاز جدیدی از ریتوریک های روشی و سیاستی در دیپلماسی تنشی خود را کلید بزند.

به عبارتی مثلث ریتوریک دوستی با مردم، دشمنی با ساختارها سیاسی در این کشورها و دکوپاژ (برش و تقطیع) برنامه ای از سوی ترامپ برای به خدمت در آوردن تمامی امکانات موجود هم در سطح داخلی ایالات متحده و هم در سطح جهانی از یکسو و استفاده بهینه از فرصت حضور همه نمایندگان کشورها در اجلاس عمومی از سوی دیگر، بسترهای لازم را برای تاثیر گذاری های متوقعانه ترامپ در شکل حداقلی آنها را فراهم خواهد کرد.

از این رو نباید فراموش کرد که متمرکز شدن ترامپ بر روی چالش های بالقوه ایران و کره شمالی و اغراق در  قابلیت های تبدیلی آنها، به تهدیدات بالفعل با توجه به فرافکنی ها و بزرگ نمایی های سیاسی دراین باره برای شر نشان دادن آنها در سازمان ملل مسلماً از وضعیت هشداری خارج شده و سعی می شود این وضعیت را به حالت ثبات و ائتلاف سازی جهانی نزدیک سازد که به نوعی با استراتژی جهانی به رهبری ایالات متحده آمریکا همراه خواهد بود و همخوانی خواهد داشت.

*دکتری علوم سیاسی