برجام محرک و بازویی در جهت خدمت به توان ایجابی غرب در جهت تخریب و تضعیف ایران

گروه بین الملل: مصطفی مطهری* در یادداشت پیش  رو که پیرامون توضیح برجام و چالش های تشریحی نگاشته شده، نویسنده معتقد است: تاریخ روابط بین الملل نشان می دهد که عنصر اعتماد در روابط میان کشورها به سختی دست می آید. مولفه اعتماد نیز از قفل و بست منافع بدست می آید. به عبارتی میان منافع و قواعد شکل گیری اعتماد میان کشورها روابط مستقیم و نزدیکی وجود دارد که در شکل گیری و تداوم مناسبات فی ما بین طرفین نقشی اساسی ایفا می کند.

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که به صورت اختصاصی در اختیار خبرنگار ما قرار گرفته به شرح زیر می باشد: 

عبارات ابتدایی فوق در واقع مدخلی مقدماتی برای توضیح برجام و چالش های تشریحی و یا تهدیدهای بالقوه ای است که قابلیت های به‌مراتب بالای بالفعل شدن را دارا می باشد. از این رو نکته مهم در رابطه با برجام در این یادداشت پرداختن به موضوع اعتماد با صرافت و کارشناسی و یا عدم اعتماد به ایالات متحده آمریکا می باشد که منظومه فکری – کلامی گفتمان رهبری نیز به تناوب مورد استفاده قرار گرفته شده است؛ استفاده ای که هم به مثابه بیدار باش و تزریق هوشیاری به مذاکره کنندگان منتسب به نظام اسلامی در این باره بوده است و هم نشان دادن راه و مسیر و آینده احتمالی توام با شرایط تهدیدی جدید در این باره.

لذا باید توجه داشت که معاندت و دشمنی نظام سلطه (به رهبری آمریکا) با نظام جمهوری اسلامی ایران تاریخی به اندازه عمر نظام اسلامی دارد؛ در واقع تحریم ها و دشمنی ها با نظام جمهوری اسلامی را می توان دو روی یک سکه دانست و آنها را همزاد یکدیگر تلقی کرد، بطوریکه هر چند که این تحریم ها در ابعاد مختلف آن در دوره های مختلف با شدت و ضعف های مختلفی همراه بوده است اما نباید فراموش کرد که همواره وجود داشته است.

در واقع اگر نگاهی به ماهیت تحریم ها بیندازیم در خواهیم یافت که کانون اصلی تحریم ها در شکل سازمانی و ترتیب یافته آن از داماتو در سال 1996 تا کنون (از آیسا تا بسته تحریمی جدید که توسط مجلس سنای آمریکا به تصویب رسید)، تلاش برای تغییر- تضعیف – ساقط کردن نظام جمهوری اسلامی از یکسو و جلوگیری از قدرت گیری و قدرتمندی ایران از سوی دیگر در چرخه رفتاری تا مبنای وجودی این نظام سیاسی با اولویت های درجه بندی شده و شاقول های ارزیابی و ارزش گذاری شده غرب بویژه آمریکا بوده است که تحولات پسا برجام نیز علیرغم وعده های موجود در آن نیز به خوبی نشان‌دهنده آن است که این تئوری، نگاه و فکر و منش در نزد طرف غربی بویژه آمریکایی همچنان وجود دارد.

بطوریکه با مشاهده شواهد و مدارک و آنچه به وضوح قابل رویت است می توان به این نتیجه رسید که برجام و وعده های راهگشای آن برای ایران و اقتصاد ایران، صنعت ایران، تکنولوژی ایران، بخش خدمات ایران و هزاران پیشوند مکمل از اجزاء مجموعه ای در زیر بخش های دیگر به ایران با توجه به تحریم های پی در پی از سوی ایالات متحده آمریکا به بن بست رسیده است و دیگر نیازی به تحلیل و تفسیر بندهای شمارشی این معاهده بین المللی وجود ندارد. در واقع می توان ادعا کرد که شاقول ارزیابی و حتی مانایی برجام اکنون در دست نئومحافظه کاران ایالات متحده آمریکا و نهادهای قانون گذاری و اجرایی آن از پارلمان و کاخ سفید قرار دارد که زنگ های لغو آن را در چند ماه گذشته به صدا در آورده اند. زمزمه هایی که روز به روز به واقعیت الغاء آن (برجام) نزدیک تر می شود. بطوریکه عدم پایبندی به تعهدات در معاهدات بین المللی دیگر از سوی دولت آمریکا مانند معاهده پاریس و خروج از آن، نمونه ای عملیاتی شده از نقض کردن تعهدات از سوی واشنگتن است که در مورد برجام نیز تکرار این رفتار از سوی کاخ سفید دور از ذهن نخواهد بود.