سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت، حکایت سربازان آذربایجان است + فیلم سر بریدن+18

گروه بین الملل-مصطفی مطهری*: علیف، تلفیقی از رفتار اردوغان و آموزه های ماکیاول در عرصه سیاست را پیش گرفته است. آنچه علیف در رژه «روز پیروزی» سیاست گذاری کرده است ترکیبی از شعارهای وطن پرستانه با شعائر دینی – مذهبی است. این رهیافت عملی بکار برده شده از سوی ساختار دین ستیز علیف که قدرت را در انحصار خود قرار داده است به این امر دلالت دارد که حاکمیت سیاسی و در راس آنها الهام علیف به این امر آگاه و واقف است که بدون پشتوانه اجتماعی که باور دینی – مذهبی بخش لاینفک از زندگی آنها می باشد نمی توان موضوع یکپارچگی و تأیید جمعی – ملی را برای انجام اقدامات غیردینی – غیر شرعی خود در ارتباط با مناقشه قره باغ کسب کند.

آنچه در جنگ غره باغ رخ داده است به خوبی گویای رفتار های ناشی از سیاست آذربایجان و سواستفاده از باورهای دینی است. آنچه ما می بینیم، سر بریدن دیگران که وجه دینی نداشته اما با توجیهات دینی، به نام دین، توسط سربازان علی اف اتفاق افتاده است، به خوبی گویای این امر است.

جریان قدرت و حاکمیت سیاسی در آذربایجان، در راستای حصول به اهداف مورد نظر خود که در اتحاد راهبردی با آنکارا و تل آویو قرار دارد، به سمت وفاق ملی با گزاره دین و آموزه های مرتبط با آن رفته است. در واقع آنچه باکو در عرصه سیاست خارجی برای حصول به اهداف مورد نظرش نشانه گذاری کرده است رفتن به سمت تنوع تاکتیکی تبعیت از تل آویو(نمونه اخیرش را می توان در تماس تلفنی وزیر خارجه آذربایجان در آستانه سفرش به ایران مشاهده کرد که به گابی اشکنازی وزیر خارجه رژیم صهیونیستی زنگ زد و هماهنگی های لازم را با او در این باره انجام داد) و آنکارا می باشد.

در عرصه داخلی نیز برای ملی جلوه دادن اهداف بخش حاکمیت و تطبیق آنها با مطالبات جامعه، استفاده ابزاری از آموزه های دینی در این باره می باشد. به عبارت بهتر اینکه باکو با تعاریف مفهومی بر مضامین برنامه ریزی شده در جهت اهداف دیکته ای، از قره باغ و در اختیار قرار گرفتن آن با معیارهای ملی – وطن پرستی(تهییج غرور و تعصبات ملی گرایانه) و دینی – مذهبی(مطرح سازی دوگانه انگاری های دینی- مذهبی اسلام – تشیع در برابر مسیحیت - ارمنی) استفاده کرده است.

واقعیت این است که رونمایی رفتار مذکور از جانب باکو نشان دهنده استفاده از تناقص ها برای حصول به اهداف و طرح های تدوینی است. بهره بردن از تناقصاتی که حتی با سابقه مدیریتی - سیاسی آنها در تعارض باشد، ناظر بر این امر است که باکو در عرصه دستیابی به اهدافش با شاخص های حداقلی – حداکثری از تمام ابزار و فرصت ها استفاده خواهد کرد.

بکارگیری رویه مذکور در قالب الگوریتم خلق شده از سوی علیف و همفکرانش، جهت به نتیجه رساندن نطقه به نقطه و گام به گام طرح ها و نقشه ها با حمایت سیاسی – بینشی – اطلاعاتی آنکارا و تل آویو گویای آن است که جلوه های بیرونی حاکمیت در باکو (علیف) برای کسب مشروعیت عمومی و مقبولیت ملی – اجتماعی با گزاره های ملیت گرایانه و دین باورانه(تئولوژیک) در حال پیگیری است. بنابراین عبور از تفکر قالبی در عرصه سیاست از سوی باکو و مرتبط سازی امر اجتماعی به امر سیاسی جهت پیشبرد اهداف و برنامه ها در قلمرو سیاست و حاکمیت، شاخص اصلی در این باره می باشد که می تواند مبنای تحلیل و عملکرد باکو محسوب گردد.

*دکترای علوم سیاسی