ترامپ سیاست اقتصادی را هم چماق و هم هویج می داند

گروه بین الملل: مصطفی مطهری* در یادداشت پیش رو که پیرامون سیاست اقتصادی ترامپ نگاشته شده، نویسنده معتقد است:واقعیت امر این است که دولت ترامپ از سیاست اقتصادی مذکور نه تنها درباره کشورهایی چون ایران و کره شمالی (در گذشته نه چندان دور) استفاده کرده و سود برده است بلکه در مورد اروپا نیز که متحد بزرگ نظامی ایالات متحده در عرصه جهانی و فرامنطقه ای محسوب می گردد، نیز استفاده کرده است.

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که به صورت اختصاصی در اختیار خبرنگار ما قرار گرفته به شرح زیر می باشد:

سیاست اقتصادی تحریم، شاه کلید کاخ سفید بر حصول به اهدافی است که آنها در ذیل مواجهه با کشورهایی چون ایران دنبال می کنند. در واقع دولت دونالد ترامپ با ویژگی های تندروی و برخورد های رادیکال با آنچه آنها را دگر(دشمن) خود و نظام لیبرال سرمایه داری می داند به سمت هدف گذاری های اقتصادی با عملکردها و کارکردهای سیاسی گام بر می دارد.  

بطوریکه انتخاب و گماردن افرادی چون جان بولتون در سمت مشاور امنیت ملی کاخ سفید با سوابق جنگ طلبانه و مایک پمپو در جایگاه وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا با سوابق اطلاعاتی و امنیتی با پس زمینه های ذکر شده در سطور فوق برای اجرا و انجام راهکارها و راهبردهای فشار، طراحی و تدوین انجام شده است. بنحویکه گذار از روند تنش با پیونگ یانگ به سمت تنش زدایی و سپس انجام مذاکرات با آنها در سنگاپور، کاخ سفید و گروه مشاوران و همراهان ترامپ را در مسیر مذکور با اتخاذ تصمیمات مبتنی بر فشار و تحریم مصم تر و مشتاق تر کرده است.

تصمیم خروج از برجام از سوی کاخ سفید و تلاش برای انجام مذاکرات دو جانبه با ایران به مانند آنچه درباره کره شمالی اتفاق افتاد، دلالت بر این امر دارد که واشنگتن درصدد است تا سیاست کلاسیک و سنتی چماق را با دادن وعده هایی مبنی بر دادن هویچ با شدت بیشتری دنبال می کنند؛ به واقع سیاست برهم زدن نظم عمومی از طریق تزریق تحمیل فشارهای اقتصادی و تحریم های مالی – تجاری با کمک سیستم ارزی دلار، چماقی است که کاخ سفید را به اهدافش در رابطه آنچه آنها را دشمن خود می داند و خطاب می کند، خواهد رساند. 

نکته مهم و حائز اهمیت درباره سیاست راهبردی مذکور، تحدید دایره و حدود فعالیت های کشورهای مورد تحریم در عرصه های مختلف اقتصادی – تجاری – مالی است. بطوریکه این محدودسازی فعالیت ها برای تحریم شوندگان با توجه به گستره وسیع حوزه های تحریمی در نظر گرفته شده از سوی واشنگتن مرتبط است. از این رو ارتباطات جهانی متقابل در عرصه اقتصادی – تجاری – مالی و ... میان دولت – ملت ها و چسبندگی های حاصله از آن، عاملی مهم و کلیدی در این باره محسوب می گردند. بطوریکه ترامپ و مشاوران نئومحافظه کار وی در کاخ سفید با علم به این موضوع (وابستگی ها جهانی کشورها به یکدیگر در عرصه های ذکر شده اقتصادی و ...)، در ذیل تحمیل باورها و سیاست هایشان، پاشنه آشیل دیگر کشورها را اقتصاد و شاخص مرتبط با آن دانسته اند.

واقعیت امر این است که دولت ترامپ از سیاست اقتصادی مذکور نه تنها درباره کشورهایی چون ایران و کره شمالی (در گذشته نه چندان دور) استفاده کرده و سود برده است بلکه در مورد اروپا نیز که متحد بزرگ نظامی ایالات متحده در عرصه جهانی و فرامنطقه ای محسوب می گردد، نیز استفاده کرده است. اما نکته قابل توجه درباره موارد تحریمی بر علیه ایران از سوی ایالات متحده آمریکا این می باشد که ترامپ تلاش کرده است هرگونه راه ارتباطی تهران با جهان خارج را در ابعاد مختلف حتی در جنبه هایی از حضور افراد و شخصیت های مهم سیاسی و ... در ایران را قطع کند؛ بطوریکه ایران را به یک انزوای همه جانبه فرو ببرد و به نوعی از این طریق تهران را وادار به تسلیم و تمکین کرده و آنها به پای میز مذاکره با واشنگتن مطابق خواست کاخ سفید بکشاند.

 *دکترای علوم سیاسی