به گزارش بولتن نیوز به نقل از نورنیوز، 20 فروردین، روز ملی فناوری هستهای در ایران، نمادی از عزم ملی برای پیشرفت علمی در شرایطی است که کشور تحت شدیدترین فشارهای سیاسی، اقتصادی و امنیتی قرار دارد. این مناسبت، نهفقط یادآور یک دستاورد فناورانه، بلکه سندی از مقاومت راهبردی ایران در برابر سیاستهای مهار قدرت است. جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۴۰۳، با وجود محدودیتهای فناورانه و تحریمهای پیچیده، توانست دستاوردهای مهمی در عرصه هستهای بهثبت برساند؛ دستاوردهایی که نشان میدهد مسیر توسعه دانشبنیان، برگشتناپذیر شده است.
یکی از مهمترین پیشرفتها، تکمیل چرخه سوخت هستهای در داخل کشور است. این موفقیت، بومیسازی فرآیندهایی مانند استخراج اورانیوم، غنیسازی و تولید سوخت نیروگاهی را در پی داشت؛ گامی اساسی در مسیر استقلال فناورانه و کاهش آسیبپذیری در برابر تحریمها. در کنار آن، تولید رادیوایزوتوپهای پزشکی، ایران را در زمره معدود کشورهایی قرار داده که توان تولید داخلی این محصولات را برای درمان بیماریهایی همچون سرطان دارند. این امر نهتنها دستاورد علمی بلکه نقطه قوتی برای ارتقاء نظام سلامت ملی بهشمار میرود.
اما توسعه فناوری هستهای در ایران، همواره با فشارهای شدید بینالمللی همراه بوده است. نگرانی ادعایی غرب از ماهیت برنامه هستهای ایران، بستر اصلی مذاکرات هستهای در سال ۲۰۱۵ را فراهم کرد؛ جایی که ایران با ورود به گفتوگوهای فشرده با گروه ۱+۵، تلاش کرد از مسیر دیپلماسی، هم نگرانیها را رفع و هم تحریمها را کاهش دهد. حاصل این مذاکرات، توافقی موسوم به برجام بود که با تصویب آن، ایران بهطور داوطلبانه بخش عمدهای از فعالیتهای هستهای خود را محدود کرد.
با این حال، ایالات متحده آمریکا با خروج یکجانبه از برجام در دوره ترامپ، عملاً مسیر دیپلماسی را بیاعتبار کرد. اروپا نیز بهرغم وعدههای متعدد، هیچگاه به تعهدات اقتصادی خود عمل نکرد. مهمتر از آن، آژانس بینالمللی انرژی اتمی که نقش ناظر فنی را بر عهده داشت، با بیشترین میزان بازرسیها در تاریخ این نهاد، به ابزاری برای فشارهای سیاسی علیه ایران تبدیل شد؛ نهادی که استقلال حرفهای آن در بسیاری از مواقع مورد تردید قرار گرفته است.
بازگشت ترامپ به قدرت در دور دوم ریاستجمهوری نیز به تشدید فضای تهدیدآمیز علیه ایران منجر شد. او نهتنها از تمامی قواعد بینالمللی عبور کرد، بلکه صراحتاً ایران را به «بمباران بیسابقه» تهدید نمود. این لحن بیسابقه، که حتی در دورههای پیشین نیز سابقه نداشت، نشان داد که مسئله غرب صرفاً به موضوع غنیسازی یا میزان سانتریفیوژها محدود نمیشود، بلکه اصل توانمندی علمی ایران در حوزههای پیشرفته مانند فناوری هستهای، هوافضا و نانوتکنولوژی، دغدغه راهبردی آنان است.
مجموعه تحولات اخیر بهروشنی نشان میدهد که دغدغه اصلی غرب، نه نوع فعالیتهای صلحآمیز ایران بلکه اصل پیشرفت علمی کشور است. برنامه هستهای ایران صرفاً یک نماد است؛ نمادی از استقلال فناورانه و قابلیت رقابت در حوزههای هایتک، که مطلوب نظم غربی نیست. در واقع، فشارها نه بهخاطر نگرانی از ساخت بمب، بلکه برای جلوگیری از ظهور یک بازیگر علمی و فناورانه مستقل در غرب آسیاست.
با وجود همه این تهدیدها، ایران مسیر خود را با قدرت ادامه داده است. دستاوردهای سال ۱۴۰۳، از تکمیل چرخه سوخت تا توسعه کاربردهای پزشکی، گواهی است بر اینکه جمهوری اسلامی ایران، راهبرد مقاومت فعال را با اتکا به ظرفیت داخلی دنبال میکند. روز ملی فناوری هستهای، فرصتی است برای بازخوانی این مسیر، اما فراتر از آن، یادآور یک نکته کلیدی است: در جهانی که سلطه علمی یکجانبه رو به افول است، تنها کشورهایی میتوانند جایگاه خود را تثبیت کنند که هزینه استقلال را بپذیرند.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com