دوگانه تصمیم اجرا و قلب واقعیت توسط همیشه طلبکاران بی‌خاصیت

گروه سیاسی- مصطفی مطهری: این را هم همه بدانند که سیاست خارجی در هیچ جای دنیا در وزارت خارجه تعیین نمی‌شود. در همه جای دنیا مربوط به مجامع بالادستی و مسئولین عالی رتبه هستند که تعیین می‌کنند. البته وزارت خارجه هم مشارکت دارد. امّا مجری است. در کشور ما هم شورای‌عالی امنیت ملی است و همه حضور دارند،‌ تصمیم‌گیری می‌شود و وزارت خارجه به شیوه‌های خودش باید اجرا کند.

به گزارش بولتن نیوز،این جملات بخشی از بیانات رهبر معظم انقلاب درباره اتفاقات اخیر مرتبط با انتشار فایل صوتی منتسب به محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه بود که مورد سوء استفاده جریانات داخلی موافق برجام و به اصطلاح غربگرا و لیبرال قرار گرفته است. در واقع این جریانات تلاش کردند با این تبیین ناقص و برش در بیانات رهبری برجام را و اتفاقات پیرامون آن را که در طول این سال ها مورد انتقاد قرار گرفته است را تصمیم نظام دانسته و آن را به جامعه القاء کنند.

در این باره باید نکاتی را مورد توجه قرار داد که در دو بخش تحلیلی و ارجاعی به آنها اشاره خواهیم کرد. اولا ً اینکه این دسته از افراد یا گروه ها و جریانات در ذیل بیانات رهبری دچار تناقص ادارکی و فهمی شده اند؛ در واقع اینان هنوز نتوانسته میان مفهوم(Concept) و برداشت(Conception) پیوند برقرار کنند. بطوریکه با امحاء مفهوم به عنوان کلید فهم موضوع، در رهگذر القاء پیام تلاش دارند تا برداشت های خود را به مخاطب و جامعه تحمیل کنند. دوماً اینکه باید به اینان یادآوری کرد که آنچه در این باره مشخص و واضح است جهت گیری مشخص رهبری در این باره است. در واقع باید به آنها گفت آنچه که امروز رهبری به آن اشاره کرد تعیین حدود و اختیارات وزرات خارجه و مشخص کردن جایگاه آن به عنوان بخش اجرایی دولت و در شکل کلان تر آن یعنی حاکمیت در عرصه سیاست خارجی بود نه مبرا دانستن دولت یا وزرات خارجه در عرصه تصمیم گیری های کلان سیاسی.

حال چند پرسش در این باره مطرح است اولاً اینکه آیا مجری توانسته حق مطلب را در اجرای سیاستگذاری نظام در بخش تصمیمات سیاست خارجی ادا کند؟ شواهد نشان می دهد خیر. چرا که اگر مجری همان تصمیمات و برنامه های سیاست گذار را به درستی انجام می داد ما امروز با یک وضعیت اسفناک در موضوع برجام روبرو نبودیم و طرف غربی خود را ملزم به اجرای تعهداتش می دانست. در واقع همین عدم اجرای درست دستورات از جانب مجری بوده است که رهبر معظم انقلاب بارها برجام را خسارت محض اعلام کرده اند.

نکته دیگر اینکه وقتی رهبر انقلاب فرمودند مجامع بالادستی در این باره هستند و با اشاره مستقیم شان به شورای امنیت ملی، نقش ریل گذاری ها ویژه این نهاد ملی اعلام کردند و فرمودند وزارت خارجه نیز در این باره مشارکت می کنند قاعدتاً نباید جریانات حامی دولت و برجام شتاب زده عمل می کردند و عجولانه توپ را به زمین نظام می انداختند. چرا که با کمی تأمل می توانستند بفهمند که ریاست شورای عالی امنیت ملی برعهده رییس جمهور است و برخی اعضای دولت نیز عضو آن هستند. حال شاید این سوال در ذهن مخاطب نقش ببند و منتقدان نظام و حامیان دولت نیز آن را مبنای تحلیل های خود قرار داده باشند که در شورای امنیت ملی حرف اول و آخر را رهبری می زند و مصوبات آن نیز باید به تأیید رهبری برسد و بازهم همه چیز به رهبری ختم می شود. در پاسخ باید گفت که نظر رهبری درباره برجام از همان ابتدا عدم خوشبینی به طرف غربی بود و همواره مذاکره کنندگان را به خدعه و فریب طرف مقابل هشدار می دادند اما با این حال ایشان برجام را با قید شروط 9 گانه و ضمن وتو نکردن تصمیم شورای امنیت ملی و مجلس شورای اسلامی پذیرفتند. در واقع رهبری در ارتباط با برجام، تحت شرایطی تصمیمات دو نهاد ملی را پذیرفتند که نه تنها آنچه اتخاذ شده بود مورد موافقت ایشان نبود بلکه منطبق با مصالح نظام نیز نبود.

موارد دیگری که در این باره وجود دارد و باید با نگاه ویژه ای به آن توجه داشت این است که نه تنها مذاکره بلکه توافق نیز نه سیاست نظام و نه رهبری بوده است؛ بطوریکه اگر برجام را به عنوان یک توافق بپذیریم که طرفین متعهد به انجام اعمالی شده باشند، این تنها ایران بود که به تعهداتش عمل کرد. در حالی که رهبر انقلاب بارها این موضوع را تکرار کردند که مراقب باشید طرف مقابل نیز به تعهداتش عمل کند. از این رو در بازگشت به اصطلاح توافق باید گفت که توافق در صورتی توافق است که منافع ملی را تأمین کند که در مورد برجام وضعیت مشخص است و هر ایرانی بدون آنکه نیازی به تحلیل داشته باشد همه چیز را درباره آن و پیامدهای زیانبارش می داند. توافقی که رهبر انقلاب آن را توافق بد دانستتند؛ بطوریکه از نظر ایشان توافق نکردن به توافق بد کردن شرف دارد.

واقعیت این است باید به این قوم سیاسی یاد آور شد که اگر رهبری نسبت به شما و شکست مفتضاحانه تان در این عرصه علیرغم کوتاهی و غفلتتان سکوت کردند و آبروی شما را نزد مردم حفظ کردند، احترام به خواست نهادهای ملی نظام اسلامی بود که برجام را راه نجات بخش می دانستند، در حالی که ایشان شما را همیشه به ذکاوت و فریبکاری دشمن هشدار می دادند؛ شمایی که طبق گزارش وزیر خارجه به رهبری در مذاکرات منتهی به برجام حتی نتوانسته بودید خطوط قرمز نظام را حفظ کنید، که رهبری در بیاناتشان در جوار حرم رضوی آن را به اطلاع ملت رساندند.

بهره سخن اینکه، یادتان نرود که پیشنهاد مذاکره، درخواست از رهبری جهت واگذاری مسئولیت مذاکرات هسته‌ای از شورای امنیت ملی به وزارت خارجه، تصویب برجام، اجرای برجام و ... همگی از جانب شما به رهبری بوده و ایشان همواره مخالفت خود را در هر مقطعی با آن ها اعلام کرده بودند؛ شمایی که کعبه آمالتان غرب و زرق وبرق های آن بود و آنها را متعهد به تعهداتشان می دانستید؛ در حالیکه رهبری ضمن خسارت بار دانستن مذاکرات، توافق و برجام، حمایت داخلی وتأکید بر توان داخلی را کلید حل اقتصاد و توسعه کشور می دانستند. پس بیایید انصاف داشته باشید و علیرغم آگاه بودن به آنچه می دانید در بازگویی وراونه گویی نکنید. این فرمایش امام حسین علیه السلام مصداق شما در دنیای ماست «اگر دین ندارید لااقل آزاده باشید».