نفتکش ها و استفاده واشنگتن از رویدادهایی از این قبیل بر علیه تهران

گروه بین الملل: مصطفی مطهری*واکاوی زوایای انفجار دو نفتکش در آب های دریای عمان در چند روز گذشته با تحلیل های مختلفی همراه بود. اما نکته در خور توجه در این باره موضع گیری ایالات متحده آمریکا در رابطه با این رویداد بود که با متهم سازی ایران و نسبت دادن انگیزه هایی در این باره به ایران در راستای مبادرت به انجام این عمل همراه شد. در واقع واشنگتن با این موضع گیری تلاش کرد تا توپ جنجال انفجار این نفتکش ها را به زمین ایران بیندازد تا از این طریق واکنش های دو گانه افکار جهانی نسبت به این واقعه و نظام سیاسی ایران نسبت به این اتهام را بسنجد.

به گزارش بولتن نیوز، از این رو هدف از نگارش این یادداشت تحلیل علت و چشم اندازهای مطمح نظر واشنگتن از دست یازدن به اقدام متهم سازی ایران است. بطوریکه مهمترین سوالی که در این راستا می توان در مقام پاسخگویی به آن برآمد این است که علت و یا علت های مورد نظر واشنگتن در پرداختن به رویداد مذکور با این شیوه و به تبع آن مسئول دانستن ایران در این باره چه بوده است؟ و اینکه با این اقدام، واشنگتن درصدد حصول به چه هدفی بوده و هست؟

گام اول در این باره، به موضوع شکست سفر آبه نخست وزیر ژاپن به تهران در مقام پیام رسان و قاصد ترامپ بر می گردد. در واقع سفر آبه به تهران به عنوان یک میانجی از سوی واشنگتن برای انجام مذاکره با تهران آخرین مرحله از تلاش های کاخ سفید برای تحمیل پیشنهاد مذاکره به تهران بود. از این رو ضربه ای که در این باره به اهداف مورد نظر ترامپ وارد شد، کاخ سفید را بر آن داشت تا درصدد جبران و انتقام برآید؛ و با هدف تغییر شرایط موجود در مناقشات موجود میان آنها با تهران، کوشش کند موضع برتر را در این باره از آن خود سازد.

در گام دوم از تحلیل این رویداد باید به رویکرد دو گانه و همپوشاننده ترغیب و تنبیه واشنگتن که در مواجهه گرایی با تهدیدات خودساخته در عرصه جهانی که موضوع ایران نیز از این اصل آمریکایی که یا با ما هستید یا برعلیه ما، مستثنی نیست، توجه کرد. به عبارت بهتر اینکه سیاست چماق و هویج آمریکایی در شرایط کنونی که شکست هویج پیشنهاد مذاکره با ایران به بدترین شکل برای واشنگتن آشکار گردید، باید فضا را برای تأکید بیشتر در عرصه چماق افکنی های ایالات متحده آمریکا بر علیه ایران در جهت اعاده حیثیت و احیا اعتبار جهانی اش آماده سازی کند که با جواب دندان شکن مقام معظم رهبری در رد پیشنهاد مذاکره شکل گرفت. بطوریکه در مدت زمان اندک سپری شده از رسانه ای شدن گفتگوی های رد و بدل شده در ملاقات نخست وزیر آبه با رهبر معظم انقلاب، واشنگتن تلاش های موازی - تخریبی خود را برای تحت فشار قرار دادن تهران با حربه اتهام زنی به فعالیت های تروریستی آغاز کرد.

در گام سوم از تلاش واشنگتن در مسیر دست پازدن به اعمال و اقدامات مزبور مبنی بر وارد سازی اتهامات بی پایه و اساس به ایران، هدفِ جریحه دار کردن افکار عمومی در گستره جهانی با ادعاهای از این قیبل بر علیه ایران از یکسو و مجاب سازی متحدین اروپایی، آمریکا بر علیه ایران در جهت ایجاد یک ائتلاف جهانی با عملکرد تهاجمی در حوزه های اقتصادی – سیاسی – امنیتی از سوی دیگر برنامه ریزی شده است؛ بطوریکه از دید واشنگتن با ابزار ائتلاف میزان آسیب پذیری حاصل از این ضربات به ایران در نواحی مورد نظر به اندازه قابل توجهی افزایش خواهد یافت. در واقع از نظر واشنگتن اجماع گرایی مصنوعی در سطح جهانی می تواند آنها را در مسیر تقابل با ایران در آینده، به طرز فاحشی با آزادی عمل بیشتری همراه سازد.

بهر رو آنچه در این یادداشت بدان پرداخته شد دلایلی است که به نظر می رسد موجب شده است تا ایالات متحده با رفتارهای ضد و نقیض در ظاهر اما در عمل شناخته شده، هدفمند و برنامه ریزی شده به سمت آنچه پیش برود که ما بطور روزمره در قالب اخبار در رسانه ها در ارتباط با ایران با آن مواجه می شویم. به نوعی که دور از انتظار نخواهد بود که هر روز شکل و شمایل جدیدتری به خود بگیرد.