عاقبت وعده صد روزه روحانی و شرایطی که برعکس شد

گروه سیاسی- مصطفی مطهری: جناب آقای رییس جمهور در همان روزهای ابتدایی جهت حضور در مناظرات و در گفتگوهای مستقیم تلویزیونی با مردم، خود را به عنوان ناجی مردم و اقتصاد کشور معرفی کرد. در این ایام ایشان از عبارات و جملات متعددی در قالب شعاری برای جلب توجه و کسب آرای مردم استفاده است که مهمترین آنها وعده صد روزه ایشان برای حل مشکلات از یکسو و رونمایی از کلید معروفشان از سوی دیگر بود که با کارکرد رفع موانع اقتصادی و مشکلات موجود در این عرصه انجام شد.  

به گزارش بولتن نیوز، در حقیقت جناب آقای روحانی در آن ایام قرار بود چنان رونق اقتصادی را در مدت صد روز ایجاد کند که نیاز به یارانه نباشد و مردم خود نیازمند به گرفتن آن نداند. از این رو با توجه به این اظهارات روحانی، با استقرار دولت روزشمار برای تحقق وعده روحانی آغاز شد، اما گذشت زمان این حقیقت را روشن کرد که همه چیز تنها یک شوی تبلیغاتی – شعاری بوده است. بطوریکه ایشان نه تنها همه چیز را انکار کرد بلکه در عرصه عمل نیز نشان داد که اولویتشان مردم و معیشت آنان نیست و کمتر وقعی هم به مطالبات آنها نشان نمی دهد.

این بدان معنا است که آقای روحانی زمانی که توانست به کرسی ریاست جمهوری دست یابد عملکردی چنان منفی از خود نشان داد که امروز وضعیت زندگی مردم به پایین ترین سطح خود نزول پیدا کرده است. در واقع روحانی نه تنها منجی نبود بلکه به عامل تخریبی زندگی مردم تبدیل شد. وعده افسانه ای برنامه صد روزه دولت که خود روحانی نیز به آن باور نداشت نه تنها محقق نشد بلکه شعاری بودنش با گذشت زمان بر همه مردم و حتی دولت و شخص رییس جمهور نیز مشخص شد.

حال گفتن این نکات و یادآوری آنها بدان سبب می باشد که اولاً روی سخن، مردمی است که به ایشان و شعارهای انتخاباتی ایشان اعتماد کردند و به ایشان رای دادند و در عوض با وضعیتی برعکس با آنچه وعده داده بودند مواجه شدند. دوماً اینکه روی دیگر این سخنان با کسانی است که می خواهند به عرصه انتخابات پای بگذارند که شرایطی مشابه آنچه جناب روحانی ایجاد کرد را ایجاد نکنند و با مردم و باورهای آنها بازی نکنند. سوماً اینکه گفتن این موارد و نکات با هدف بکار اندازی حافظه تاریخی رییس دولت تدبیر و امید می باشد که قرار بود با تدبیرشان، امید به زندگی، امید به آینده و ... را به جامعه تزریق کنند اما ماجرا برعکس شد و سطح امید به آینده و زندگی را به فاصله فاحشی از سطح استانداردها در بعد نزولی رساندند.