سرنوشت صدام، درس عبرتی برای دیگر دیکتاتورهای منطقه ای

گروه بین الملل-مصطفی مطهری*: دیکتاتورها افسانه نیستند؛ بلکه واقعیت های سیاسی جهان پیرامون ما هستند. میل به قدرت روزافزون و انحصار مطلق قدرت، انحطاط به همراه می‌آورد. رفتار غیرمعمول و روش‌های حکومت دیکتاتورها به خلق افسانه‌ها و داستان‌های خیالی منجر می‌شود. بطوریکه شناخت فاصله و مرز میان خیال با حقیقت یا واقعیت با دروغ آنقدر کمرنگ و همرنگ می شود که تشخیص سره از ناسره سخت و دشوار می گردد. صدام حسین رییس جمهور مخلوع عراق و شیوه حکومت گردانی او نمونه ای واقعی از آنچه می باشد که در این باره گفته شد.

به گزارش بولتن نیوز، 14 سال از اعدام دیکتاتور عراق می گذرد، اما تاریخ نمی تواند جنایت های او را فراموش کند. دیکتاتوری که او را از مخفی گاه خود بیرون کشیدند و به سوی اجرای عدالت بردند، روزی خود را رهبر و ناجی جهان عرب می دانست.
صدام حسین به سبب رفتار سبعی و خشن خود در برخورد با مخالفان و منتقدان داخلی و سیاست های متجاوزانه او در عرصه خارجی از معروف ترین، خشن ترین و سرکوبگر ترین دیکتاتورهای اواخر قرن بیستم بود؛ بطوریکه نه تنها جنایات وحشتناکی را علیه مردم عراق مرتکب شد بلکه با حمایت قدرت های بزرگ دو جنگ ویرانگر را علیه ایران و کویت به راه انداخت و سبب اصلی حضور بیگانگان در خلیج فارس شد؛ اما زمانی که تاریخ مصرف او به اتمام رسید توسط متحدان و حامیان اصلیش در نهایت حقارت کنار گذاشته شد و خسارات هایی را به سبب تجاوز آمریکا و متحدانش جهت سرنگون کردن وی، به عراق و مردم عراق تحمیل کرد.
جنون صدام حسین در انحصارگرایی قدرت و مناسبات آن بر پایه ناسیونالیسم عربی معرفی می شد؛ اما روند حکومت کردن او گویای رویکردی متفاوت از آنچه بود که وی در قالب تبلیغات ملی گرایانه حزب بعث دنبال می کرد. در واقع صدام در دنبال کردن اهداف بلند پروازانه خود جهت سیطره مطلق بر قدرت از حربه های قبیله ای – محفلی - گروهی بهره می گرفت. از این رو با طراحی سازوکارهای امنیتی از طریق مریدان خود، روند قبضه قدرت را برای خود با تصفیه مخالفین، حذف رقبا فراهم آورد، که قتل فجیع آیت الله محمد باقر صدر و نسل کشی اکراد نمونه هایی از این رویکرد حذف فیزیکی در دوران زعامت صدام حسین بر جغرافیای عراق می باشد.
نکته پند آموز و عبرت گونه سرنوشت جلادی چون صدام به دیگر دشمنان ملت ایران، اشتباه استراتژیک صدام در راستای هشت سال دفاع مقدس است که نتیجه رویکرد تحمیلیِ جنگ افرزوانه او به ایران بود. در واقع صدام با تمام محاسبات غلط یک دیکتاتور به ایران تجاوز کرد اما هرچه زد به در بسته خورد و ناکام ماند. در نهایت به دار مجازات آویخته شد و آرزوهایش درباره سیطره و دشمنی با ایران و ملت ایران را به گور برد. حال اینکه این سرنوشت و فرجام حقارت بار محکوم و محتوم به مرگ ذلت بار، باید درس عبرتی باشد برای دیگر دیکتاتورهای تازه به دوران رسیده منطقه ای که رویای نابودی ایران را دارند.