استراتژی‌های شخصی در برخورد با کرونا
گروه اجتماعی- دکتر حامد قدوسی، استاد اقتصاد در یادداشتی در صفحه شخصی خود در فضای مجازی پیرامون مسئاله کرونا نوشت: آمارهای کشورهای مختلف به ما می‌گوید که احتمال نامشروط این‌که هر کدام از ما مبتلا شویم یک عدد بسیار کوچک و دور از ذهن نیست و اتفاقی است که ممکن است ما را دچار کند. البته اعداد رسمی تعداد تجمعی مبتلایان هنوز در اکثر کشورها زیر «یک دهم درصد (یا صد نفر بیمار در هر صد هزار جمعیت)» است ولی اگر دو عامل را به آن اضافه کنیم - ۱) تفاوت اعداد رسمی و واقعی ۲) رشد در هفته‌های آتی - قضیه کمی بزرگ‌تر از این می‌شود.
به گزارش بولتن نیوز، خب مثل همه ریسک‌های محتمل ما در سطح شخصی دو استراتژی اصلی داریم ۱) کاهش و تسکین ریسک یا Mitigation و ۲) تطابق با شرایط جدید یا Adaptation. استراتژی اول می‌گوید که کاری کنیم که «احتمال وقوع» خطر را برای خودمان به حداقل برسانیم و دومی می‌گوید که خودمان را آماده کنیم که «در صورت وقوع» کمترین آسیب را ببینیم. تا الان بیش‌تر تمرکز ما در سطح فردی و اجتماعی روی مورد اول بوده: چه طور خودمان و اطرافیان را از خطر ابتلا دور نگه داریم و به نظر می‌رسد که این موضوع فعلا هنوز باید استراتژی اصلی باشد.
من یک تخمین سرانگشتی و حدودی برای خودم دارم: اگر نمودار آمار رسمی مبتلایان حول و حوش «یک درصد جمعیت» صاف شود (که در این پست حدسم را مطرح کردم)، هم‌چنان می‌‌توانیم «احتمال مشروط مبتلا شدن فردی به شرط رعایت اصول بهداشتی» را پایین ارزیابی کنیم (مگر برای کسانی که به طور خاص و به دلایل شغلی یا اجتماعی بیش‌تر در خط هستند). ولی اگر ببینیم که روند مبتلایان خیلی سرسختانه بالا می‌رود و نمودار به سادگی صاف یا خطی نمی‌شود، آن‌وقت شاید باید بخشی از توجه‌همان را تغییر بدهیم: بالا رفتن مبتلایان به ما خواهد گفت که اولا دور و برمان فرد بیمار زیاد داریم (که به معنی بالا بودن احتمال مبتلا شدن در تماس‌های حداقلی است) و دوم این‌که احتیاط‌های معمول انگار خیلی جواب نمی‌دهد و ما خودمان را برای «بیمار شدن و گذر موفقیت‌آمیز از آن با کمترین آسیب و هزینه» آماده کنیم.
بخشی از استراتژی تطابق یا Adaptation نیازمند مطالعه و توجه به توصیه‌های پزشکی و بهداشتی است: چه زمانی و بعد از بروز چه علایمی قطعا به پزشک یا بیمارستان مراجعه کنیم؟ چه داروهای غیر-نسخه‌ای را برای احتیاط در دست‌رس داشته باشیم تا در صورت توصیه تلفنی پزشک در مراحل اولیه بیماری استفاده کنیم؟ چه مواد غذایی به سرکوب بیماری و تقویت سیستم ایمنی کمک می‌کند؟ چه نوع مواد ضدعفونی برای تمیز کردن محیط استراحت بیمار لازم است؟ چه ابزارها و گجت‌های ساده‌ای (مثل تب‌سنج یا اکسیژن‌سنج) برای پایش وضعیت بیمار مفید هستند؟
بخش دیگری از استراتژی تطابق از جنس اقتصادی، مدیریت زندگی و حقوقی است و البته ممکن است نیازمند مواجهه دردناکی با برخی واقعیت‌ها باشد: اگر من در سطح فردی خیلی بدحال شدم - ولی نیازمند بستری شدن در بیمارستان نبودم - برای زنده ماندن چه کار باید بکنم؟ اگر همه اعضای خانواده به شدت بدحال شدند و قادر به مدیریت امور روزمره نبودند، چه باید کرد؟ چه نوع ذخیره غذایی و بهداشتی برای حالتی که همه اعضاء زمین‌گیر شده‌اند باید در منزل داشت؟ اگر خدای نکرده یکی از اعضای خانواده فوت کرد تکلیف موضوعاتی مثل دست رسی به حساب‌های بانکی و هزینه‌های زندگی بقیه چه می‌شود؟ اگر خدای نکرده هر دو والدین فوت یا زمین‌گیر شدند، سرپرستی فرزندان کوچک به چه کسی باید برسد؟ اگر همه اعضای خانواده بستری شدند، پس از مرخصی چه کار باید بکنند؟ اگر خانواده‌ای عضوی با ریسک بالا - مثلا فرد مسن - دارد، در صورت بروز نشانه بیماری در یکی از اعضاء چه باید کرد؟ اگر خانواده‌ای بچه کوچک یا نوزاد دارد و هر دو والد بیمار شدند چه باید کرد؟ اگر یکی از اعضاء به شدت بیمار شد و قادر به تمرکز نبود، آیا عضو دیگری می‌تواند به حساب‌های برخط کلیدی او دست‌رسی داشته باشد؟
جواب این سوالات بدیهی نیست و نیازمند تامل و پژوهش، مشورت با متخصصان، نگاه کردن به تجربه دیگران و تصمیم‌گیری مشترک در داخل خانواده و حتی مکتوب کردن برخی موارد است. فراموش نکنیم که هر قدر برای یک اتفاق بد از قبل آماده‌تر باشیم، آسیب‌های آن را در صورت وقوع کم‌تر می‌کنیم.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
