هدف انتقال راه‌آهن تهران سود یک ارگان است

به گزارش بولتن نیوز ، محمد عدالت خواه اظهار کرد: به اعتقاد من نیت شهرداری از اینکه اصرار دارد ایستگاه راه آهن تهران به خارج از شهر منتقل شود این است که زمین‌های راه آهن را به برج تبدیل کند و بدین ترتیب با فروش پروانه ساختمانی درآمد به دست بیاورد.

وی افزود: در هیچ جای جهان مرسوم نیست که ایستگاههای قدیمی راه آهن را به خارج از شهر ببرند بلکه سعی می کنند آن را به خطوط حمل و نقل عمومی متصل کنند. اگر هم قطارهای فعلی بین شهری هوا را آلوده می کنند می توانیم جایگزینی قطارهای برقی به جای قطارهای دیزلی را در دستور کار قرار دهیم، نه اینکه برای حل یک مشکل، مشکلی دیگر به وجود آوریم.

این استاد معماری و شهرسازی ادامه داد: شهرداری تهران باید به جای اینکه دائما در فکر فروش مکانهای عمومی دارای قدمت باشد، می تواند با حفظ ماهیت این اماکن آنها را با شرایط روز وفق دهد و در جهت منافع مردم شهر به کار گیرد.

عدالت خواه همچنین نسبت به انتقال ایستگاه راه آهن به تپه های عباس آباد مخالفت کرد و گفت: انتقال راه آهن به تپه های عباس آباد هم اگر بدون استفاده از نظر کارشناسان انجام شود می تواند افراط دیگر در این زمینه باشد؛ زیرا به اعتقاد من در تپه های عباس آباد به عنوان پهنه فضای سبز شاید بتوان ایستگاه مترو یا اتوبوس ایجاد کرد اما راهن آهن منجر به نابودی این پهنه می شود.

وی با بیان اینکه تفکر درآمدزایی و شهرفروشی باید به طور کلی از مدیریت کلانشهرها حذف شود، گفت: متاسفانه شاهدیم هر روز بناهای تاریخی و معاصر اعم از ادارات و خانه های قدیمی، کارخانجات، باغات و بسیاری دیگر از فضاها، تنها با هدف منابع کوتاه مدت در حال از بین رفتن است.

این کارشناس معماری و شهرسازی در این خصوص به روند تبدیل حمامهای قدیمی به بناهای مسکونی و تجاری اشاره و تصریح کرد: حمامهای قدیمی از جمله بناهایی هستند که هویت شهرها را تشکیل می دهند. به همین لحاظ اگر قصد بازسازی آنها را داریم حتی الامکان باید آنها را به کاربری بهداشتی یا کاربری عمومی تبدیل کنیم.

عدالت خواه با انتقاد از ضعف قوانین شهرسازی گفت: مهمترین عامل بالا رفتن قیمت زمین در کلانشهرها تغییر کاربری است. به طور مثال وقتی فضاهایی که دوران مصرفشان تمام شده را به پروژه های درآمدزا تبدیل می کنیم ارزش افزوده زمین را بالا می بریم. بعد به فکر پایین آوردن قیمت زمین می افتیم؛ در حالی که ریشه اصلی مشکلات از آنجا شروع می شود که از طریق ارایه زیرساختها و پروانه به زمینها امتیاز می دهیم. مثلا باغ را تبدیل به برج می کنیم و وقتی تمام باغات را فروختیم به فکر فروش راه آهن می افتیم.