استراتژی چندجبهه‌ای ایران علیه اسرائیل بدون ورود به جنگ مستقیم
گروه بین الملل: در سال‌های اخیر، تنش‌های منطقه‌ای میان ایران و اسرائیل به‌طور فزاینده‌ای شدت گرفته است. با این حال، جنگی مستقیم میان دو کشور رخ نداده است. این در حالی است که جنگ‌های نیابتی و غیرمستقیم میان آنها در چندین جبهه به طور موازی در جریان است. این جبهه‌ها شامل فلسطین، لبنان، سوریه، یمن و عراق می‌شود؛ مناطقی که به میدان رقابت‌های پیچیده و نیابتی این دو قدرت منطقه‌ای تبدیل شده‌اند.
به گزارش بولتن نیوز ، ایران که از طریق حمایت از گروه‌های نیابتی چون حزب‌الله در لبنان، حوثی‌ها در یمن، گروه‌های شبه‌نظامی در سوریه و عراق و نیز فلسطینیان در نوار غزه و کرانه باختری، فشار بر اسرائیل را افزایش داده است، در ظاهر خود را از ورود مستقیم به جنگ با این رژیم دور نگه داشته است. این استراتژی که به نظر می‌رسد حساب‌شده و هدفمند است، به ایران این امکان را می‌دهد تا بدون مواجهه مستقیم با توان نظامی اسرائیل، این کشور را در چندین جبهه دچار فرسایش و چالش کند.
در فلسطین، ایران از گروه‌های فلسطینی مانند حماس و جهاد اسلامی حمایت می‌کند. این گروه‌ها که در برابر اسرائیل در نوار غزه مقاومت می‌کنند، از جمله مهم‌ترین بازیگران درگیری‌های مستمر با این کشور هستند. تقویت روابط ایران با این گروه‌ها، نه‌تنها توانایی آنها را در جنگ‌های کوتاه‌مدت افزایش داده، بلکه به شکل‌گیری یک اتحاد غیررسمی علیه اسرائیل منجر شده است.
لبنان، دومین جبهه مهم این جنگ نیابتی است. حزب‌الله به‌عنوان یک گروه قدرتمند و مسلح تحت حمایت ایران، تهدیدی بزرگ برای امنیت اسرائیل در شمال این کشور به حساب می‌آید. روابط قوی میان تهران و حزب‌الله موجب شده است که این گروه به عنوان یک نیروی اصلی در ایجاد موازنه قدرت در منطقه مطرح شود.
در سوریه، حضور ایران با حمایت از حکومت بشار اسد و گروه‌های شبه‌نظامی شیعه نیز تأثیرگذار است. هدف ایران در سوریه حفظ نفوذ خود در یک کشور راهبردی و حیاتی برای مقابله با اسرائیل و افزایش نفوذ در نزدیکی مرزهای این کشور است.
یمن، یکی دیگر از جبهه‌های مهم این نبرد است. ایران از جنبش انصارالله (حوثی‌ها) حمایت می‌کند که در جنگ داخلی یمن درگیر است. اسرائیل نگران است که قدرت‌گیری حوثی‌ها در یمن می‌تواند به تهدیدی برای تجارت و حمل‌ونقل دریایی در تنگه باب‌المندب منجر شود.
عراق نیز به عنوان یکی از میدان‌های اصلی رقابت ایران و اسرائیل مطرح است. گروه‌های شبه‌نظامی وابسته به ایران در این کشور، به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم درگیر رویارویی با منافع اسرائیل هستند و این کشور را به چالش می‌کشند.
چرا ایران از ورود مستقیم به جنگ اجتناب می‌کند؟ یکی از دلایل اصلی این رویکرد، ظرفیت تخریبی گسترده هر دو طرف است. ورود به جنگ مستقیم میان ایران و اسرائیل می‌تواند منطقه خاورمیانه را به ورطه نابودی بکشاند و پیامدهای وخیمی برای هر دو طرف و حتی جامعه بین‌المللی به همراه داشته باشد. ایران با تکیه بر گروه‌های نیابتی، می‌تواند از هزینه‌های مستقیم یک جنگ بزرگ جلوگیری کند و در عین حال اسرائیل را تحت فشار بگذارد.
نکته دیگر که این رویکرد را تقویت می‌کند، الگوی استراتژیک تاریخ است. کتاب مشهور "ظهور و سقوط قدرت‌های بزرگ" نوشته پل کندی، به‌خوبی نشان می‌دهد که چگونه امپراتوری‌ها و قدرت‌های بزرگ وقتی در چندین جبهه وارد جنگ شده‌اند، دچار افول و فروپاشی شده‌اند. ایران با استفاده از این الگو، توانسته است با افزایش جبهه‌های جنگ نیابتی، اسرائیل را تحت فشار فزاینده‌ای قرار دهد. این رویکرد به اسرائیل اجازه نمی‌دهد تا به‌طور کامل روی یک جبهه تمرکز کند و در عین حال منابع آن کشور را تحلیل می‌برد.
لذا اسرائیل با چالشی بزرگ مواجه است. در حالی که این کشور سعی دارد از طریق ائتلاف با قدرت‌های غربی و کشورهای منطقه مانند عربستان سعودی و امارات متحده عربی، نفوذ ایران را مهار کند، اما پراکندگی و چندگانه بودن جبهه‌ها موجب شده است که نتواند به‌طور کامل موفق به کنترل و مهار ایران و متحدانش شود.
استراتژی جنگ نیابتی ایران علیه اسرائیل نشان‌دهنده تغییری اساسی در روش‌های جنگ‌آوری قرن بیست‌ویکم است. ایران با بهره‌گیری از گروه‌های نیابتی و گسترش نفوذ خود در پنج جبهه مهم منطقه‌ای، موفق شده است اسرائیل را در یک نبرد غیرمستقیم فرسایشی گرفتار کند.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
