رمز موفقیت ایران در بریکس
گروه بین الملل: در حالی که پیش از این بریکس متشکل از تنها پنج قدرت اقتصادیِ نوظهورِ چین، روسیه، هند، برزیل و آفریقای جنوبی می‌شد، با ورود قدرت‌های منطقه ای غرب آسیا، شمال آفریقا و دومین اقتصاد بزرگ آمریکای جنوبی، به طور حتم بریکس شاهد نقطه عطفی در دوران فعالیت خود خواهد بود، یعنی برهه‌ای که این سازمان می تواند خود را در قامت یک مدعی جدی برای ائتلاف‌های بین المللی غرب‌پایه در نظام در حال گذار جهانی بشناسد و معرفی کند.
به گزارش بولتن نیوز، چنانکه در نشست اخیر چین خواستار تبدیل کردن بریکس به رقیبی تمام عیار برای گروه جی 7 شده بود.واقعیت این است که نظم جهانی در 70 سال گذشته با سازوکارهای اصلی اقتصادی، سیاسی و حقوقی و ... نگهدارنده آن، عمدتاً ناشی از رویدادهای پس از جنگ‌های جهانی اول و دوم با محوریت تحولات اروپا و بر اساس خواست و اراده قدرت‌های غربی برقرار بوده است اما اکنون پیشرفت برخی کشورهای غیرغربی در شاخص‌های قدرت بویژه جهش اقتصادی و تکنولوژیکی، به افول هژمونی غرب و گذار از جهان تک قطبی به چندقطبی شتاب بخشیده است.ورود ایران به بریکس نیز پس از عضویت در پیمان اقتصادی شانگهای، که در مجموع تقریباً تمام قطب‌های اقتصادی غیرغربی جهان را دربر می‌گیرد، نشان میدهد که سیاست انزواجویانه غرب علیه ایران شکست خورده و جهان از نگاه متفاوتی به نقش و جایگاه جمهوری اسلامی و تعامل با آن می‌نگرد .این تمایل به شرق ایران نیز ناشی از دو عامل است.
نخست به ثمر نرسیدن پروژه برجام که در ده سال نتوانست منافع ایران را تأمین کند و حتی در خلال آن سنگین ترین تحریمها علیه ایران به جریان درآمد . دوم تغییر دولت در ایران که ایران در دوره رییسی تمایل بیشتری به همسویی با شرق دارد. علاوه بر این باید مدنظر داشت که نزاع غرب و شرق همواره فرصتهای خوبی برای ایران که رنج «تنهایی راهبردی» را دارد بوجود می‌آورد. صنعتی شدن ایران در دهه ۱۳۴۰ محصول افزایش گزینه های ایران در نزاع غرب و شرق در بحران کوبا و خلیج خوکها بود و امروز نیز پس از بحران اوکراین شاهد گشایشهای دیپلماتیک از عضویت در شانگهای و بریکس تا بازگشت پولهای مسدود شده هستیم.با توجه به اینکه بریکس در حال حاضر بلحاظ حجم اقتصادی بزرگتر از گروه۷ است. اتصال ایران به این گروه ضمن اینکه بلحاظ موازنه جهانی به تضعیف دلار خواهد انجامید. کارت‌های بازی بسیار مهمی را در اختیار ایران قرار میدهد. باید توجه داشت که اعضای کنونی بریکس پس از عضویت ایران، امارات و چه بسا عربستان بخش مهم انرژی جهان را در اختیار دارند و روسیه نیز ذیل این پیمان میتواند اوپک پلاس را تقویت کند. ایران نیز با عضویت در بریکس ضمن بهره گیری از مزیت همسویی با شرق میتواند کارت‌های بازی خوبی در قبال غرب داشته باشد.بدیهی است که نباید به اهمیت ایران برای بریکس صرفا از جنبه سیاسی و نمادین نگریست زیرا ایران موقعیت جغرافیایی استراتژیک و تعیین کننده‌ای در حلقه اتصال کریدور بزرگ شمال – جنوب و دیگر برنامه‌های ترانزیتی بزرگ غول های اقتصادی بریکس یعنی چین و هند دارد. البته طبیعی است که اگر می خواهیم از بستر مناسب بریکس برای توسعه و پیشرفت اقتصادی ایران بهره بگیریم لازم است تلاش خود را برای لغو تحریم های بین المللی فراهم کنیم تا بتوانیم در عرصه بانکداری جهانی امکانات لازم را برای توسعه صادرات و بازگشت درآمد حاصل از آن به کشور فراهم کنیم.
ادغام و هم افزایی سیاست خارجی و اقتصاد در دولت سیزدهم، یکی از رموز ارتقای تاب آوری منطقه ای و بین المللی کشورمان در مواجهه با تحریم ها محسوب می شودو البته جای قدردانی است که عزم دولت نیز برای رفع تحریم ها جزم است. دیروز نیز رئیس جمهور در نشست خبری خود گفت: "دولت در مذاکرات و در طرح حقوق اساسی ملت ایران هیچ کوتاهی نکرده و کوتاه نیامده وتاکید بر این است که حقوق حقه ملت ایران طبق قراردادی که منعقد شده، داده شود به نحوی که تحریم های ظالمانه برداشته شود و ملت ایران بتواند از آنچه که وعده کردند، استفاده کنند."
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
الان می خواستم بگم گرچه در دولت سیزدهم دستکم در ظاهر شرق گرایی جای غربگرایی را گرفته ولی متاسفانه در واقعیت همین دولت هم همچنان در عمل غربگراست و تا اینجای کار عضویت در شانگهای و بعدها در بریکس برای این دولت هم بیشتر جنبه نمایشی و ویترینی دارد و ما کمتر عایدی می بینیم و این بیشتر به دلیل تمایلات غربگرایانه ای است که پنهان و آشکار در عمق وجود دولتمردان ما رسوخ کرده و در عملکردشان به وضوح دیده می شود، مثلا دستکم انتظار می رفت در این دولت چند تایی از سفارتخانه های بی خاصیت و پر هزینه مان در اروپا را جمع کنند و در عوض سفارتخانه هایی در کشورهای افریقایی و امریکای جنوبی راه اندازی کنند که خبری نشد و نشان از میل شدید دولتمردانمان به غرب دارد اعم از آنها که آشکارا به سمت غرب غش کرده اند یا آنها که مدعی شرقگرایی هستند. مثال از عملکرد متمایل به غرب همین دولت سیزدهم هم بسیار است، نمونه آخرش توافق پنهانی با امریکا و آزادسازی چند جاسوس (و گویا تضمین حمله نکردن گروه های نیابتی به نیروهای امریکایی که برخلاف خواست رهبری برای اخراج امریکا از منطقه است) تنها برای آزادسازی چند میلیارد پولمان در کره که اگر همت و میلی بود بدون این توافق هم اهرم های پسگیری اموال زیاد بود ولی چه کنیم که دولتمردان عاشق غربند و امتیاز دادن بهش. ... ... برگردیم به جمله اول که گفتم می خواستم از غربگرایی دولتمردان بگویم که دیدم ای داد بی داد نویسنده این متن هم که غربگرا و عاشق غربه، یکی به نعل میزنه یکی به میخ. نویسنده دم از شانگهای و بریکس و جهان چند قطبی میزنه و در بند یکی به آخر شرط بهره مندی از فواید بریکس را لغو تحریم های بین المللی می داند! این دیگه از اون حرف های خنده دار روده پاره کن بود. اول اینکه آنچه که نویسنده از آن به عنوان تحریم بین المللی یاد می کنه در واقع ذیل همان نظام تک قطبی و استعمارگرایانه زیر نفوذ هژمونی امریکا معنا پیدا می کند و نه در ذیل یک نظام چند قطبی که بریکس و شانگهای و امثالهم قصد ساختنش را دارند. دوم اینکه بریکس و شانگهای شکل گرفتند تا همان تحریم های استعمارگرایانه را از بین ببرند نه اینکه خودشان از آن تحریم های من درآوردی امریکا زیر نام پر تمتراق بین الملل تبعیت کنند و شرط بهره مندی از عضویتشان را تن دادن به همان چیزی قرار دهند که خودشان به قصد نابودیش شکل گرفته اند و این ادعای نویسنده از آن تناقض های بزرگ است که بیشتر می شود گفت تنها از یک ذهنی که میل شدید به غرب دارد می تواند تراوش کند! یعنی همین وضعیت این متن را می شود به همه دولتمردانمان نسبت داد، همه شان می گویند برویم با شرق کار کنیم البته به شرطها و شروطها که غرب اجازه بدهد و ناراحت نشود!!! 
