هواپیمایی آسمان نیازمند فردی جدید و جهادی است تا تحول ایجاد کند

گروه اقتصادی: هواپیمایی آسمان نیازمند فردی است تا با نگرشی جدید و جهادی ، تحول را رقم زده و با کاهش ریسک اقتصادی، امکان افزایش ناوگان را فراهم آورد و این بر نمی آید مگر با اقدام هوشمندانه وزیر.

به گزارش بولتن نیوز، حمل و نقل هوایی ایران دوران سختی را همراه با اشک و لبخند به خود دیده است که بخش وابسته آن پیش از انقلاب شکوهمند اسلامی ما و بخش مستقل و پیوسته آن پس از انقلاب امام به یادگار مانده است.

ادواری که با روح جهاد و انقلابی در زمانه جنگ و تهدید آغاز شد و هواپیمایی جمهوری اسلامی تنها یکه تاز میادین حمل و نقل هوایی کشور بود و چندی بعد شرکت جدیدی متولد شد تا مکمل هواپیمایی دولتی بزرگ ایران ایر و پوشش دهنده شبکه پروازی به مقاصد محروم و توسعه نیافته کشور باشد. این شرکت تازه متولد شده ، روزهای سختی را در طول سالهای هفتاد و هشتاد سپری کرده و توانست بحرانها را یکی پس از دیگری سپری کند و به جوانی مبدل گردد که با تحریم و نداری ، فعل توانستن را معنی کند و ثروت را پشتوانه خود و خدمت را رسالت بنیادی خویش ، رقم زند.

آری ، از شرکت هواپیمایی آسمان می گوییم ؛ شرکتی که نامش چون آسمان آبی ، در بلندای زمین ، درخشان بود و نقاطی از کشور که از نعمت حمل و نقل هوایی بهره مند نبودند ، را مورد چتر خدمات خود ، قرار داده بود. شرکتی که تنها آمبولانس هوایی کشور را در اختیار داشت و خدمات شایانی در بخش های راهبردی کشور همچون نقشه برداری و ثبت اطلاعات مکانی ، به انجام میرساند. اگرچه ساختارش سنتی و مدیریت درونش ، جزیره ای و خود رای وخودمختار بود ، اما تحت یک نظام مشخص وثابت ، راهبری میشد و شاید بزرگترین علت و ریشه درد امروزش ، در همین روش از مدیریت تعبیر میشود که عاری از حاکمیت سیستم محوری و وابستگی به مدیریت فرد محوری بود ولی هیچگاه باعث از نقش راهبردی شرکت آسمان کاسته شود.

در دهه هشتاد این شرکت معظم دولتی ، به صندوق بازنشستگی کشور منتقل و مهر خصولتی را بر پیشانی خود کوباند و روزهای درخشانش در مواردی تداوم و در بسیاری غروب نمود.

حال با گذری مختصر از آنچه بر آسمان گذشت ، از روزهایی خواهیم گفت که این شرکت مهم در حمل و نقل هوایی کشور ، آسمان آبی اش رو به تاریکی گذاشته است.

شرکتی که در دوره ای با بیش از سی فروند هواپیما و عمدتا کمتر از صد صندلی ، شبکه منطقه ای را در مدل کسب و کار خود به کار گرفته و زیرساختی در خدمات زنجیره تامین با محوریت مهندسی و تعمیرات هواپیمایی ، ایجاد نموده بود ، امروز به نهایت تاریکی رسیده است و ساختار سنتی و عظیمش با بیش از سه هزار پرسنل ، باقی اما ناوگانش که منابع درآمدی اش است ، به کمتر از ده فروند رسیده است.

به واقع این مرگ تدریجی ، حاصل از چه نگرشی بود که جوان دهه شصت و هفتاد ، چون موجودی فرتوت و بی ثمر مبدل گشته است؟ چه تصمیماتی در دهه اخیر ، شرکت را به انحراف رسانده است؟ چه رفتار سازمانی در طول حیات ۴۰ ساله اش ، خانه ای رو آب را ساخته است؟ و چرا پس از تودیع مدیریت ۲۶ ساله ، شاکله اش فرو میپاشد و مدعیان ، ندای حقانیت برای حکومت سر میدهند؟ چه بر شرکت هواپیمایی آسمان گذشته که ایمنی اش ناپایدار و هزینه های متفرقه اش ، هشتاد درصد مجموع بهای تمام شده عملیاتی اش شده است؟ آسمان چرا باید به ازای هر فروند ، ۳۰۰ نفر را تحت استخدام داشته‌باشدکه ده برابر نرخ استاندارد است. چرا آسمان ساختار سازمانی پویا و ناوگانی منطقی ندارد این شرکت روزهای تاریکی را می گذراند که سراشیبی سیاهی آن ، پس از حادثه هوایی یاسوج ، به نهایت رسیده است. ایمنی در پایین ترین سطوح ممکن است و احتمال حادثه ای دیگر به دور از انتظار نیست.

نهایت تاسف و رنجش وجدان آنجاست که جوانان لایق اما نامید و سر خورده بدنه تخصصی فنی و عملیات پروازی و حتی دیگر واحدهای مهم در چرخه سازمانی این شرکت ، هیچگاه امید ندارند تا روزی یکی از آنها در مسند مدیریت عامل و کل قرار بگیرند ، چرا که همواره لابی قدرتمند خانمان سوز و منفعت نگر جریان های قالب از مدیران سنتی آسمان ، در دفتر وزیر و یا همجوار آن ، به تعین مدیرعامل و هیئت مدیره ،مشغول هستند.

در چنین شرایطی فرمان اصلاح و بازگشت آسمان آبی به خدمت مناطق کمتر توسعه یافته و محروم ، در دستان یک نفر است و آن شخص وزیر جوان تعاون، کار و رفاه اجتماعی است.

آسمان دارایی ارزشمندی است که متعلق به بازنشستگان ایران عزیز است و کارایی اقتصادی آن ، ضمن اثر گذاری در توسعه منطقه ای و تبلور اقتصاد محلی ، اشتغال و توسعه برابر ، تامین کننده رفاه زندگی آنهاست.

حال این شرکت دولتی و بعد نیمه دولتی ، نیازمند خونی تازه در کالبد خویش است که همراه با برنامه ریزی راهبردی ، نسبت به جراحی عمیق آن اقدام و سرطان فراگرفته بر وجودش را در دوره چهارساله پیش رو ، درمان نماید. آسمان نیازمند فردی است تا با نگرشی جدید و جهادی ، تحول را رقم زده و با کاهش ریسک اقتصادی ، امکان افزایش ناوگان را فراهم آورد.

آسمان در لبه پرتگاه است و خطر تکرار اتفاقاتی مشابه که قطعا چون حکم مرگ دائمی اش است ، نزدیک تر از رگ گردن است که مسبب این وضع شده اند.

از وضعیت موجود چنین استنباط میشود که این وضع مولد فضای بسته ای است که در نتیجه تحجر و جمود فکری مدیریت بوده که اجازه رشد و ارتقاء به افرادی که تمکین کور کورانه را نمی پسندیدند را نمیداده اند که بر عکس فضا را برای رشد ناشایستگان مجیز گوی خوش خدمت به ارباب مهیا کرده است. لذا حاصل کار، ترک نخبگان از آسمان و ضعف آموزش وزمیگیر شدن بیشتر هواپیما و تقلیل در آمد را در پی داشته است ؛ اگرچه تحریم نیز مزید بر علت بوده و تماما ایمنی را تهدید نموده است.

شرکتی که پاشنه آشیل وزیر جوان است و استعفای وزیر دولت دوازدهم و مدیرعامل جنگ دیده و سردار نشانش ، پس از سانحه هوایی یاسوج ، از یادها نرفته است.
این شرکت با مدیریت هزاردستان ، پدرخواندگان و عروسک های دست نشانده که وضع امروزش ، ناشی از نسخه آنهاست ، به آسمانی پاک و آبی ، باز نخواهد گشت.

آسمان آبی ایران ما ، در سیاه تر از تاریک ، فرو رفته است و طلوع آن در دستان وزیری است که هم سن این شرکت ارزشمند ملی است.