وضعیت کنکور و آموزش در ایران عجب اوضاعی شده است

گروه اجتماعی: ‏١٠ رتبه برتر کنکور ١۴٠٠ در هر سه گروه آموزشی به ترتیب از مدارس سمپاد، غیردولتی و بعضاً نمونه دولتی هستند و دانش‌آموزان مدارس دولتی هیچ سهمی از این ده رتبه ندارند؛ این یعنی آموزش طبقاتی؛ یعنی ثروت ضامن ارتقای علمی است.

به گزارش بولتن نیوز، دانش‌آموز یا از خانواده پولداری است و به مدرسه غیردولتی می‌رود و در همان گلخانه‌های غیرانتفاعی، تست‌های همان طراحان کنکور را تمرین می‌کند و آینده‌اش را می‌خرد، یا مانند بیچاره‌های مطرود، مدرسه دولتی می‌روی و کنکور هم قبول نمی‌شود، یا حداکثر رتبه قابل قبولی کسب نمی‌کند.

شاید بگویید خب طبیعی است، بهترین دانش‌آموزان در مدارس تیزهوشان و نمونه دولتی درس می‌خوانند و مدارس دولتی دانش‌آموزان متوسط به پایین را جذب می‌کنند؛ اما ازآنجاکه تست‌زنی و شرکت در آزمونی چون کنکور که همه در حال رقابت با یکدیگر هستند، نیاز به کسب مهارت دارد؛ مهارت بالایی که با اساتید و کتاب‌های گران‌قیمت حاصل خواهد شد، با آزمون‌های مکرر و استانداردی که جامعه آماری بزرگی در آن شرکت می‌کنند و همه این‌ها مستلزم هزینه کردن‌های بالایی است.

البته که منکر تلاش دانش‌آموزان این مدارس نیستیم، اما اگر چنین شرایطی هم برای دانش‌آموز سیستان و بلوچستانی هم مهیا می‌شد، او نمی‌توانست چنین رتبه‌هایی را کسب کند؟

برخی معتقدند، نفرات برتر کنکور نخبگان درسی هستند و خانواده‌های آن‌ها، فرزندان نخبه خود را راهی این مدارس خاص می‌کنند تا مسیر پیشرفت تحصیلی‌شان بازتر شود. معتقدند این خانواده‌ها برای تحصیل دانشگاهی فرزندانشان، فرش زیر پایشان را هم می‌فروشند. به عبارتی نخبگان درسی به‌جایی می‌روند که امکان رشد درسی آن‌ها فراهم باشد و این در مدارس غیرانتفاعی و تیزهوشان و نمونه دولتی رخ می‌دهد.

خوب سؤال اینجاست آیا خانواده تمام نخبه‌های درسی در سراسر کشور، امکان دسترسی به چنین مدارسی را دارند. دانش‌آموز نخبه زابلی یا ایرانشهری و چابهاری چگونه می‌توانند به مدارسی همچون علامه حلی، علوی، طباطبایی و فرزانگان تهران و یا دیگر مدارس برتر کلان‌شهرهای دیگر دسترسی داشته باشند؟

انتهای پیام/#