بایا کن هموطن، بایا کن جوون دل

گروه فرهنگی- جمشید مساعی: چگونه نوعی از لایف استایل استوار بر ثروت‌ها و خانه های آنچنانی و موجودات بی دغدغه، به بیچارگی های ساده و روزمره بیچارگان نیشخند می زنند.

به گزارش بولتن نیوز، طبقه ای که با چند کلیک یخچال خانه اش پر می شود، دکتر به خانه می آورد و مسئله اش مثل نداشتن و جیب خالی نیست، مسئله چگونگی و کیفیت دریافت خدمات است، چون پول دارد.

کاش به کارگران بیکار شده، مستاجران مستاصل در اجاره خانه، سرپرستان خانوار شرمنده از خانواده و آنهایی که در صف مرغ و گوشت و دولتی هم می ایستند میشد بگویید: «بایا کن».

این تبلیغ تصویر بسیار واضح و روشنی از دره طبقاتی در ایران است، فاصله رسیدن و برآوردن نیازها برای طبقه ای همین است که در کسری از ثانیه گوشی در دست بگیرند و «بایا کنند» و برای بینوایان و کارگران و مستضعفان سهم همین است که بایا کردن، طبقه ای مرفه را رسانه ملی به تماشا بنشینند.

پس ای هموطن! تو هم اگر صبح یکساعت زودتر از خواب بیدا میشوی تا با مترو بروی و کرایه بیشتر برای تاکسی ندهی:«بایا کن»

تویی که خروس خوان سحر و در مرگامرگ ازدحام کرونا می روی در صف مرغ دولتی، چون همان چند هزار تومان تفاوت قیمت در زندگی ات نقش اساسی دارد: «بایا کن».

 تویی که با حقوق روزنه ات فقط میتوانی سه کیلو پرتقال بخری «بایا کن».

تویی که اجاره نشین هستی و سرسال باید چند میلیون به پول پیشت اضافه کنی تا خیابان خواب نشوی، توهم «بایا کن» جوون دل.

تویی که از کار بیکار شدی و همان 2800 پایه حقوق مصوبت هم قطع شده و شب از فکر و خیال و قسطهای عقب افتاده و خرج زن و بچه خوابت نمی برد، علی الحساب بایا کن.

در جهانی که صداوسیما برای ما پخش می کند، همه در رفاه کامل هستند و مشکل فقط نحوه دسترسی به خدمات و چگونه پول خرج کردن است.