گریزی کوتاه بر گذشته‌ای نه‌چندان دور

گروه بین الملل - علیرضا مجیدی در صفحه شخصی توئیتر خود نوشت: برای درک عمیق‌تر از تحولات امنیتی رخ داده در سازمان امنیت حشد الشعبی، به نظر می‌رسد بازخوانی تجربه ۸ سال قبل سودمند و راهگشا باشد.

به گزارش بولتن نیوز، در سال ۲۰۱۲ و فردای خروج نیروهای آمریکایی، محور مقاومت در عراق دارای سه بازوی تقریبا مجزا بود.مأموریت فرماندهی مقاومت نیز به ترتیب «تقارب و همگرایی میان این سه بازو»، «طراحی نقش نوین برای هر سه بازو در طرحی جدید متناسب با شرایط نوین» (خروج آمریکا از یک طرف و بالا گرفتن اختلاف دولت مرکزی با بیت سنی و کردی) و «جا انداختن مقاومت در هیئت جدید و سه‌گانه خود در بیت شیعی (به صورت خاص) و جامعه سیاسی و امنیتی عراق (به صورت عام)» بود.

این سه شاخه مهم عبارتند از:

 1 متحدین ایران و آمریکا:

این گروه در سال‌های اشغال عراق توسط آمریکا، در زمره متحدین واشنگتن به حساب می‌آمدند.
شاخص‌ترین گروه‌های این دسته عبارتند از: «حزب الدعوه» و «سازمان بدر»
شاخص‌ترین چهره‌های این دسته عبارتند از: «نوری المالکی»، «هادی العامری» و «فالح الفیاض»

2️ متحدین ایران از زمان جنگ تحمیلی تا مبارزه با اشغالگران آمریکایی:

این دسته در دوره دیکتاتوری صدام، در زمره نیروهای نظامی وابسته به تهران محسوب قرار داشتند و بعد از سقوط صدام و دوره اشغال عراق نیز به مبارزه مسلحانه با آمریکا روی آوردند.

شاخص‌ترین گروه‌های این دسته عبارتند از: «کتائب حزب الله» و «سرایا الخراسانی»
شاخص‌ترین چهره‌های این دسته عبارتند از: «ابو مهدی المهندس»، «ابو مصطفی الشیبانی» و «حمید التقوی»

3️انشعابیون از مقتدی صدر و مریدان پدر وی:

این دسته تا پیش از سقوط صدام، رابطه چندان محکمی با تهران نداشتند. بعد از سقوط صدام نیز ذیل پرچم جیش المهدی و با فرماندهی مقتدی صدر وارد مبارزه مسلحانه علیه اشغالگران آمریکا شدند.

با این حال، طی سال‌های بعد با صدر به مشکل خورده و پس‌از انشعاب، گروه‌های جدیدی تأسیس کردند. این گروه‌ها به طور جدی مورد حمایت فرماندهی مقاومت قرار گرفتند.

شاخص‌ترین گروه‌های این دسته عبارتند از: «عصائب اهل الحق» و «حرکة النجباء»
شاخص‌ترین چهره‌های این دسته عبارتند از: «قیس الخزعلی»، «اکرم الکعبی» و «ابو آلاء الولائی»

برای درک رخدادهای ماه‌های اخیر، به تفکیک فوق باید بیش‌تر توجه کرد.