آقای طالبی؛ ایراد گرفتن از جشنواره فیلم فجر و جریان لیبرال را رها کنید، شما فیلم خوبی نساختید!

گروه فرهنگی_سید محسن عبدالهی: شب گذشته فیلم سینمایی «آقای رئیس جمهور» ساخته ابوالقاسم طالبی برای اولین بار پس از گذشت حدود 20 سال از تولید فیلم در شبکه سوم سیما پخش شد. طالبی در ویژه برنامه ای که علی صدری نیا وظیفه اجرای آن را بر عهده داشت، از ناملایمات نسبت به این فیلم سخن گفت.

 

به گزارش بولتن نیوز، طالبی علت شرکت ندادن فیلم در جشنواره فیلم فجر آن سال ها را اطلاع از نوع مواجهه جشنواره با فیلم عنوان کرد. چند روز پیش هم محمدتقی فهمیم، منتقد برجسته سینما در صفحه شخصی اینستاگرامش از این گفته بود که همان زمان نقدی منفی نسبت به فیلم طالبی در روزنامه کیهان نوشته و طالبی از آن نقد ناراحت گشته و در مصاحبه ای گفته که حتی روزنامه کیهان نیز فیلم من را تحمل نکرده است.

همین نگاه طالبی و امثال طالبی است که باعث ایجاد دو قطبی های غلط در جامعه می شود و این توهم را ایجاد می کند که یک انقلابی دست به هر کاری بزند، با مقاومت رو به رو خواهد شد. کافیست «آقای رئیس جمهور» طالبی را که به قول ظریفی ماقبل بیانیه است مقایسه کنید با دیگر فیلم سیاسی برجسته دهه هفتاد سینمای ایران یعنی «آژانس شیشه ای». ابراهیم حاتمی کیا نیز فیلمسازی است انقلابی که دغدغه ها و آثارش آینه ای تمام نماست از تفکرات وی. آیا به لحاظ کیفیت و محتوایی که به مخاطب ارائه می شود و تازگی فیلم این دو اثر با یکدیگر قابل مقایسه هستند؟! طالبی که امروز جریان لیبرال را متهم می کند به برخورد با فیلمش و دروغ هم نمی گوید و در حق این فیلم در زمان اکران اجحاف گشته، اگر اثری پرقدرت ساخته بود، امروز هم می توانست با مخاطب ارتباط برقرار کند اما آیا «آقای رئیس جمهور» واقعا از کیفیت بالایی برخوردار است؟!

 

این چه گزاره ایست که طالبی پس از بیست سال در رسانه ملی مطرح می کند که فیلمم را در جشنواره فیلم فجر شرکت ندادم چون آن ها نمی فهمیدند و فیلمم بایکوت می شد! ثمره فیلمسازی با این سطح از کیفیت چه خواهد بود؟! البته که این نوع تفکر تنها مختص به طالبی نیست و متاسفانه برخی افراد در جریان انقلابی نیز چنین دیدگاهی دارند. برخی عزیزان انقلابی تصور می کنند که اگر نیت خوبی پشت کارهایشان باشد، لاجرم آن کار از کیفیت خوبی برخوردار است و اگر جایزه ای به ایشان تعلق نگرفت و یا منتقدان کارشان را نپسندیدند، حتما با تفکر انقلابی مشکل دارند و ضدانقلاب هستند. این طرز تفکر خود یک نوع مظلوم نمایی و بازی کردن در نقش یک اپوزوسیون است.

واقعیت این است که چه سینما و چه هر بخشی از امور فرهنگی و هنری اصولی دارند و قرار نیست هر کسی که احساس وظیفه کرد، با هر سطحی از علم به آن فن، کاری را آغاز نماید. با ورود بدون علم به حوزه ای تخصصی نتیجه ای که حاصل می شود دقیقا خلاف تصورات خواهد بود و مخاطب را از تفکر ایشان زده خواهد کرد. در انگیزه و نیت بسیاری از این عزیزان شکی وجود ندارد اما بهتر است که پیش از انجام کار، این سوال را از خود بپرسند که آیا آن چه که قصد به وجود آوردنش را دارند، می توانند به صورتی عالی به مخاطب تحویل دهند و در آن زمینه تخصص و مهارت لازم را دارند و یا خیر؟!

اگر تخصص لازم وجود دارد، پس باید آن کار بدون فوت وقت عملیاتی شود اما اگر در توانشان نبود و تنها ادعای انجام آن وجود داشت، بهتر است به متخصص آن حوزه مراجعه کنند تا هم ایده موجود عملیاتی شود و هم در کنارش بر فن و تجربه این عزیزان افزوده شود تا فردا روز کیفیت نازل کار و بازخورد منفی آن در جامعه را به جریان لیبرال و ضد انقلاب ربط ندهند و مردم را بیگانه با تفکرات انقلابی معرفی نکنند.

 

ثمره ورود بدون تخصص تولید آثاری است که هم ایده های خوب را هدر می دهند و هم باعث شکل گیری این تفکر در مخاطب عام می شوند که آن چه با این سبک و تفکر ساخته شود، بدون شک ضعیف خواهد بود و در نهایت وضعی پیش می آید که تنها مخاطب فیلم های جریان انقلابی، خود همین افراد باشند و گروه های مذهبی و هیچ ارتباطی با مخاطب معمولی که باید دغدغه های انقلاب را به بهترین شکل ممکن دریافت کند، برقرار نشود.