قصه پر غصه جانبازان تهرانی
به گزارش بولتن نیوز به نقل از گروه حماسه و مقاومت خبرگزاری فارس، زهرا بختیاری: پس از پایان جنگ تحمیلی جانبازانی که در این هشت سال در عملیات‌های مختلف مجروح شده بودند رفته رفته مشکلاتشان هر چه بیشتر نمایان شد.
همان سالها چهار ساختمان مصادره‌ای پیش از انقلاب، توسط مسئولان بنیاد شهید وقت بنا بر ضرورت و به دلیل نبود یک آسایشگاه مجهز در نقاطی از شهر تهران انتخاب شد تا جانبازانی که نیاز به مراقبت‌های ویژه تری دارند در آنجا نگهداری و رسیدگی شوند.
اکنون ۳۰ سال از پایان دفاع مقدس می‌گذرد، همچنان همان چهار خانه که حالا به ساختمان‌های بقیه الله(عج)، ثارالله(ع)، امام خمینی(ره) و شهید بهشتی معروفند محل نگهداری جانبازان عزیز قطع نخاعی، اعصاب و روان و ... هستند.
این درحالی است که با افزون شدن جراحات و مشکلات جسمی جانبازان بر تعداد این عزیزان افزوده شده است. برای مثال جانبازی در اوایل دهه هفتاد مشکلات جدی نداشته حالا با حرکت کردن ترکش در بدنش دچار ضایعه‌های نخاعی می‌شود و تا جایی پیش می‌رود که دیگر نگهداری‌اش از عهده خانواده بر نمی‌آید. همچنین جانبازان شیمیایی و قس علی هذا.
*آیا این ساختمان‌ها می‌توانند محلی مناسب برای نگهداری جانبازان باشند؟
نادر نصیری مدیر کل بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران می‌گوید: «در بین ۵۰ هزار پرونده جانباز در کل تهران بزرگ، ۱۷۰۰ تن جانبازان بالای ۷۰ درصد هستند که ۵۰۰ تن شرایط خاص دارند. از بین این عزیزان هم ۱۴۰ تن علاوه بر شرایط خاص مشکلاتی دارند و باید در آسایشگاه‌ها به صورت ویژه نگهداری شوند. ما آنها را بنا به مشکلاتشان در چهار ساختمان خوش آب و هوای تهران تقسیم کردیم. در آسایشگاه شهید بهشتی ۳۰ نفر، در آسایشگاه ثارالله ۳۰ نفر، در آسایشگاه امام خمینی ۴۰ نفر و در آسایشگاه بقیه الله ۴۰ نفر بستری هستند.»
بنابر گفته نصیری، ذکر این نکته لازم است، آسایشگاه فقط محلی است برای نگهداری جانبازان و نه مسائل پزشکی و درمانی. بنابراین تجهیزات به خصوصی دراین ساختمان‌ها نیازی نیست. او می‌گوید: «بیمارستان‌های تخصصی مانند خاتم الانبیا و ساسان از بیمارستان‌های مجهز بنیاد شهید و امور ایثارگران محسوب می‌شوند و روند درمان جانبازان در آنجا انجام می‌شود.
همچنین چهار آسایشگاه و دو بیمارستان تخصصی اعصاب و روان در تهران ویژه جانبازان وجود دارد. از بین ده بیمارستان تخصصی کل کشور سه بیمارستان در تهران است، یکی در شهریار و دو بیمارستان نیایش و صدر که بالغ بر ۱۰۰ جانباز در بیمارستان نیایش و ۴۰ نفر در بیمارستان صدر به صورت مستمر نگهداری می‌شوند.»
*در این سه دهه بنیاد شهید چه تلاشی در جهت ایجاد ساختمانی با مختصات یک آسایشگاه جانبازان انجام داده است؟
بنیاد شهید سه دهه فرصت داشته تا مکانی را به عنوان آسایشگاه جانبازان به صورت تخصصی ایجاد کند. اما مشکل، کمبود منابع است یا کم‌توجهی مسئولان در ادوار مختلف؟ نصیری نبود چنین ساختمانی را با کمبود بودجه توجیه کرده و می‌گوید: «در راستای سیاست های کلان دولت و بنیاد شهید، هر استانی موظف بوده ساختمانی به شکل یک مجتمع فرهنگی، ورزشی و توان‌بخشی برای جانبازان ایجاد کند که در برخی استان‌ها این اتفاق افتاده و قابل بهره برداری است.
ما هم در تهران مجتمع فرهنگی، ورزشی و توان‌بخشی برای جانبازان را در بهترین نقطه یعنی در خیابان ظفر با مساحتی ۳۲هزار متر مربع و زیر بنای تقریبا ۳۰هزار متر ایجاد کرده و در حال تکمیل آن هستیم.»
وی می‌گوید: «ساخت این مجتمع که ۱۲۰ سوییت دو نفره و تک نفره هم دارد، با هزینه ۵۰ میلیاردی بالغ بر ۸۰ درصد پیشرفت داشته که ۵۰ میلیارد دیگر نیاز است تا پایان سال ۹۸ به طور کامل این ساختمان آماده بهره‌برداری باشد.»
*افتتاح این ساختمان یعنی جمع شدن دیگر آسایشگاه‌ها؟
علی رغم افتتاح این مجتمع عظیم قرار است همچنان این چهار آسایشگاه در جای خود باقی باشند. نصیری می‌گوید: «وجود این آسایشگاه‌ها تقابلی با این مجتمع ندارد. اما با توجه به هزینه کلان برای ادامه کار از سازمان برنامه و بودجه و نیز استاندار تهران تقاضای همکاری بیشتر داریم.»
*جانبازان مستقر در این آسایشگاه ها چه می‌گویند؟
یکی از جانبازان مستقر در آسایشگاه امام خمینی(ره) قطع نخاع است و سال ۶۳ مجروح شده. وی در خصوص مشکلات موجود در این مکان می‌گوید: «مشکلات عدیده‌ای برای ما وجود دارد. برای مثال اتاقی برای فیزیوتراپی نداریم و وضعیت گرمایشی و سرمایشی هم درست نیست. همچنین بارها تقاضا کرده‌ایم آشپزخانه و غذا خوری برایمان درست کنند تا مجبور نباشیم روی تخت غذا بخوریم.»
این جانباز می‌گوید: «مشکلاتمان را با آقای نصیری که ادعا می‌کند ۳۰ سال در بنیاد شهید به جانبازان خدمت کرده مطرح کردیم ولی ایشان علی‌رغم این سالها اشراف کاملی به مشکلات ما ندارند و از زمان خدمت یک یا دوبار به ما سر زده‌اند.»
جانباز دیگری از سال ۶۵ با مشکل قطع نخاع شدن از گردن که ساکن یکی از آسایشگاه‌ها تهران است، می‌گوید:«یکی از مشکلات ما در این آسایشگاه نبود ماشین‌های مخصوص برای جابه‌جایی‌ست. مثلا اگر قرار باشد جایی برویم ماشین‌های موجود بالابر ندارند و کسی که می‌خواهد ما را جا به جا کند پس از مدتی خودش هم دچار مشکل کمر و گردن می‌شود.»
یکی دیگر از جانبازان اما از نبود دکتر و پرستاران متخصص در این آسایشگاه‌ها می‌گوید: «در هفته یک مرتبه پزشکی برای سر زدن به ما می‌آید اما در طول بقیه روزها اگر کسی مریض شود یا دچار مشکل شود باید او را به بیمارستان برسانیم. زیرا پرستاران حاضر هم تخصصی در زمینه نگهداری جانبازان ندارند. »
همچنین با توجه به گفته آقای نصیری مبنی بر افتتاح فاز ورزشی مجتمع از جانباز دیگری می‌پرسیم که چند بار از امکانات آنجا استفاده کرده؟ او از وجود چنین ساختمانی اظهار بی‌اطلاعی می‌کند و می‌گوید: «در اطرافم هم از بین جانبازان کسی را ندیدم حتی از احداث این مجتمع باخبر باشد.»
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
