سرگردانی بیماران بین بدهی تأمین اجتماعی و نارضایتی مراکز درمانی

گروه اقتصادی: درحالی‌که دولت یازدهم طرح بیمه سلامت را مدت‌هاست به اجرا درآورده و در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری نیز بارها اجرای آن را نقطه قوت عملکرد خود می‌دانست اما بررسی‌ها نشان هنوز مشکلات بیماران در این حوزه برطرف نشده است و برخی بیمارستان‌ها همچنان برای پذیرش بیمارانی که تحت پوشش تأمین اجتماعی هستند، رفعتی نشان نمی‌دهند.

 

به گزارش بولتن نیوز، پیش‌ازاین، اواخر سال گذشته وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی از پرداخت 1000 میلیارد تومان بدهی بیمه سلامت به داروخانه‌ها و بیمارستان‌های طرف قرارداد خبر داده بود.

بر این اساس مجموع مطالبات سازمان بیمه سلامت 8 هزار میلیارد تومان برآورد شده است.

هرچند در سال گذشته نیز مشکلاتی ازاین‌دست سبب شد توضیحاتی از سوی مقامات مسئول ارائه شود اما در سال جاری تکرار این مسئله مشخص کرد که مشکلات در این حوزه رفع نشده است.

سال گذشته مدیرکل بیمه سلامت استان گیلان با اشاره به اینکه منابع مالی این دو سازمان (سلامت و تأمین اجتماعی) از سوی دولت تأمین می‌شود گفت: از مدیران این بیمارستان انتظار می‌رود که با توجه به شرایط اقتصادی دولت و کمبود اعتبار بیشتر همکاری کنند. ضمن اینکه دو ماه از مطالبات این 4 بیمارستان در هفته جاری پرداخت شده است. پیش‌ازاین مراکز بهداشتی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی نیز از پذیرش بیماران تأمین اجتماعی سر باز زده بودند اما اسفندماه سال گذشته بود که مدیر روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی اعلام کرد نامه‌ای توسط رئیس دانشگاه علوم پزشکی برای مدیر درمان تأمین اجتماعی مبنی بر عدم پذیرش بیماران دارای بیمه‌ تأمین اجتماعی در بیمارستان‌ها ارسال‌شده بود، لغو شده است.

تکرار این داستان در مازندران در سال گذشته و حالا در گیلان نشان از مشکلی اساسی در این بخش دارد.

در شرایطی که وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تبلیغات گسترده‌ای را در خصوص اجرای طرح بیمه سلامت در دستور کار قرار داده و دستاوردهای ناشی از این اقدام را بشمار می‌داند، لازم است تدابیری برای رسیدگی به وضعیت بیمارانی که تحت پوشش بیمه سلامت و بیمه تأمین اجتماعی هستند در دستور کار قرار گیرد.

در شرایط کنونی آمارها نشان می‌دهد 39 میلیون و 394 هزار و 832 نفر تا پایان خرداد سال 93 تحت پوشش سازمان تأمین اجتماعی و حدود 10 میلیون نفر تحت پوشش سازمان بیمه سلامت هستند. به‌این‌ترتیب نارسایی در خدمات‌دهی به جمعیتی نزدیک به 50 میلیون نفر، می‌تواند موید این مسئله باشد که سلامت این جمع کثیر در ایران از توجه کافی از سوی سیاست‌گذاران و دولت برخوردار نیست.