مصاحبه خواندنی 'عجب شیر ما' با میرمجید ناظمی کاپیتان سال های دور تراکتورسازی

به گزارش بولتن نیوز، میرمجید ناظمی بازیکن سال‌های دور باشگاه تراکتورسازی تبریز است. وی در سال 1326 در محله سرخاب متولد شده است و دارای مدرک کارشناسی اقتصاد از دانشگاه تبریز می‌ باشد. در راستای آشنایی با پیشکسوتان فوتبال استان با او به گفتگو نشستیم که ماحصل این گفتگو در ادامه از نظر خوانندگان گرامی نشریه می‌ گذرد.

چگونه وارد دنیای فوتبال شدید؟
می‌توان گفت ورود من به دنیای فوتبال از سن 12 سالگی رقم خورد. در آن سال‌ها ما در میدان‌های خالی در کوی عینالی فوتبال بازی می‌کردیم. با گذشت زمان به تدریج بیشتر با این ورزش انس گرفتم و در نهایت وارد تیم‌های باشگاهی شدم.

در مورد چگونگی ورود به فوتبال حرفه‌ای توضیح دهید؟
اولین بازی رسمی خود را در سال 1345 از سطح مدارس و در تیم دبیرستان لقمان آغاز کردم. در سال 1346 در مسابقات قهرمانی آموزشگاه‌های کشور، به مقام نائب قهرمانی دست یافتیم. دو سال پس از آن همراه با تیم جوانان تبریز، عنوان نایب قهرمانی مسابقات سال 1348 را کسب کردیم. از سال 49 عضو دانشگاه‌های کشور شدم و در همان سال در انتخابی تبریز مقام نائب قهرمانی کشوری را دریافت کردیم. پس از آن در سال‌های 1350 تا 1351 عضو ارتش‌های انتخابی کشور شدم.

فعالیت حرفه‌ای شما در کدام یک‌ از تیم‌های استان رقم خورده‌است؟
در سال 1351 به استخدام کارخانه تراکتورسازی تبریز درآمدم و به‌ عنوان کارگر آن کارخانه مشغول به کار شدم. همزمان در تیم تراکتور سازی تبریز نیز مشغول به بازی شدم. جالب آن که در آن سال‌ها، کارگران تراکتورسازی تبریز که در تیم بازی می‌کردند مبلغی از این بابت دریافت نمی‌کردند و اساساً تیم را متعلق به خودشان می‌دانستند.
در سال 1352 همراه با تیم تراکتور سازی تبریز به مقام قهرمانی کشوری در مسابقات کارگران ایران دست یافتیم. در سال 1353 نیز موفق به کسب عنوان قهرمانی دسته یک باشگاه‌های ایران شدیم و به جام تخت جمشید که معادل لیگ برتر فعلی است راه یافتیم. در سال 1354 در جام حذفی با تیم تراکتورسازی نایب قهرمانی جام را به دست آوردیم و در سال 1355 به عنوان بهترین تیم شهرستانی انتخاب شدیم. در سال 1356 به ماشین سازی انتقال یافتم و 6 سال نیز در آن باشگاه توپ زدم.

در آن سال‌ها پست تخصصی شما چه پستی بود؟
پست اختصاصی من بک چپ و دفاع وسط بود. خصیصه‌ای که میر مجید ناظمی را با آن می‌شناختند، شوت‌های سرکش، زیرگیری توپ و دوهای سرعتی به شمار می‌رفت که به نوعی در آن زمان زبانزد خاص و عام بود.

آیا تابحال به تیم ملی و یا تیم‌های پایتخت دعوت شده‌اید؟
در سال 1355 به همراه رحیم مه نمای اقدم به تیم ملی دعوت شدیم که در آن زمان حشمت مهاجرانی سکاندار تیم ملی بود و در کمال ناباوری به علت ترجیح نورچشمی‌های تهرانی، خط خوردیم.

به نظر شما وجه تمایز فوتبال امروز و دیروز چیست؟
در گذشته فوتبال بر پایه اخلاق و احترام به بزرگان و پیشکسوتان فوتبال پا گرفته بود و نیز تعصب و ارق ملی و باشگاهی در بازیکنان موج می‌زد و همین ویژگی‌ها وجه تمایز فوتبال دیروز و امروز است چرا که در حال حاضر تمامی این ارزش‌ها تحت الشعاع پول قرار گرفته‌اند و دیگر شاهد آن تعصب و احترام به پیراهن باشگاه نیستیم.

به نظر شما راهکار چیست؟
باید ابتدا این مشکلات را به صورت ریشه‌ای مورد آسیب شناسی قرار داد. فوتبال امروز از معضلات مختلفی رنج می‌برد، بخشی از این مشکلات مربوط به زیرساخت‌هاست که این موارد باید به صورت بلند مدت مد نظر قرار گیرد و بخش عمده مشکلات مربوط به نفوذ پول در فوتبال است به نحوی که دلالی، پارتی بازی و یارگیری و دوست بازی تیشه به ریشه فوتبال ما زده است و آنچه نباید می‌شد، شده است.

با کدام یک از فوتبالیست‌های همدوره خود صمیمی بودید؟
در آن زمان احترام حرف اول را می‌زد و بر همین اساس نیز اغلب بازیکنان آن زمان با یکدیگر صمیمی بودند. اساسا در روابط بین بازیکنان صداقت و محبت جاری بود و همین امر نیز باعث شده بود تا به طور کلی رابطه میان بیشتر بازیکنان، خوب باشد.

کدام یک از بازیکنان باشگاهی و ملی دوره حاضر نظر شما را جلب کرده اند؟
در بین بازیکنان حاضر در تیم ملی می‌توانم بگویم «سردار آزمون» را و در بین بازیکنان تیم تراکتورسازی تبریز نیز «مهدی کیانی» را بیشتر می‌پسندم.

آیا تا به‌حال از تیم‌های استان برای همکاری دعوت شده‌اید؟
بله در سال 1357 از سوی تیم تراکتور سازی تبریز برای همکاری به عنوان مشاور فنی دعوت شدم و در سال 1395 نیز بار دیگر به عنوان عضو کمیته فنی این تیم با باشگاه تراکتور سازی تبریز شروع به همکاری کردم.

از خاطرات تلخ و شیرین دوران فوتبال برای خوانندگان روزنامه بگویید.
تلخ ترین خاطره‌ام به نقل از پرویز مظلومی می‌ گویم و آن هم باخت تیم جوانان ایران در آسیا به یکی کشورهای عربی است. اما خاطرات شیرین بسیار است که یکی از شیرین‌ ترین این خاطرات باز نقل قولی از مظلومی است کع گفته است: همیشه سانتر‌های میرمجید ناظمی را من تبدیل به گل می‌ کردم.

در خاتمه اگر سخنی با خوانندگان، مردم و مسئولین دارید بفرمایید.
گفته‌هــا و ناگفته‌ها بسیار است لیکن «به که گویم که نامحرمان زمانه، چنان شمشیر از پشت بسته‌اند که هیچ احدی را یارای مقاومت نیست». امروز میرمجید ناظمی به عنوان یک پیشکسوت فوتبال کشور با مدرک کارشناسی و با سابقه‌ای طولانی در این ورزش که اگر حمل بر خودستایی نباشد، عجین با هنر و عشق بود و از همین رو تماشاگران را جذب می‌ کرد، بیکار است و صرفا' با مستمری بیمه روزگار می ‌گذراند تا شاید روزی مردان این دیار سراغی از من بگیرند، افسوس و صد افسوس که شاید فردا دیر باشد.
نباید گذاشت سال‌ها تجربه توام با علاقه به هدر رود و از ظرفیت پیشکسوتان استان می‌توان در راستای اعتلای فوتبال تبریز، استان و حتی کشور بهره برد. مسئولان استان امروز باید من و امثال من را دریابند که شاید فردا مجالی نباشد.
'افسوس که این مزرعـه را آب گرفته
دهقـان مصیبت زده را خـواب گرفته'