رزمندگان و وظیفه حفظ جایگاه ایشان

گروه فرهنگ و هنر: پنجم مهر ماه که یکی از ایام هفته دفاع مقدس می باشد به عنوان روز پیشکسوتان و رزمندگان نام گذاری شده است. اگر که بخواهیم وجه تسمیه و این که چه ارتباطی میان هفته دفاع مقدس و پیشکسوتان و رزمندگان وجود دارد را بررسی کنیم، می توانیم چند نمونه را ذکر کنیم.
به گزارش بولتن نیوز، اگر که بخواهیم از پیشکسوتان این عرصه سخن بگوییم، می بایست به خانواده های شهدا و اسرا و جانبازان عزیز اشاره نماییم که با رشادت تمام از جان و جوانی و عزیزان خود گذشتند تا کشوری امن را برای آیندگان فراهم کنند. اما واقعیت امر در جامعه گونه دیگری است. رزمندگان و پیشکسوتان گران قدر، همگی در راه وطن از جوانی خویش گذشتند اما در جامعه و در میان عده ای از مردم، پس از جنگ و علی الخصوص در زمان سازندگی احساس غریبگی نمودند. غریبگی ناشی از این امر که مردم منش و رفتار ایشان را درک نمی کردند و ایشان نیز همین حس متقابل را به جامعه داشتند. ارزش هایی که به صورتی آرام و پیوسته در حال تغییر بود، باعث شد تا ایده و رفتار مردم دچار تغییر و دگرگونی شود. همین تغییرات رزمندگان را از محیط شهر بیزار کرده بود و ایشان را از شهر فراری.
             
البته که واکنش های مختلفی به این تغییرات نشان داده شد. یکی از این واکنش ها، ساخت فیلم وصل نیکان به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا بود که  در آن نیز به عدم درک متقذبل رزمندگان و مردم شهرها اشاره می کند. به واقع قهرمانان واقعی سرزمین ما، تبدیل به قهرمانانی تنها و نه چندان محبوب  در جامعه شده بودند. متأسفانه مردم ایران تحت تأثیر تبلیغات و تغییرات فرهنگی ای که توسط رسانه های بیگانه و مسئولین دولتی در کشور ایجاد شده بود، دچار تغییرات گسترده در رفتار و حالات خود شدند. این تغییرات به جایی رسید که حتی در تعاملات و مسائل اقتصادی افراد تأثیر گذاشت. به همین دلیل این پیشکسوتان عرصه پیکار مجددا مجبور شدند تا جنگی دیگر را برای اثبات خود و آرمان هایشان آغاز کنند. جنگی که هنوز ادامه دارد و پیشکسوتان برای نشان دادن حقانیت خود تمام تلاش ممکنه را انجام میدهند. این رزمندگان توقعات زیادی از جامعه جز احترام نداشتند اما همبن امر با القائات خارجی و داخلی از سوی بعضی از مردم امکان پذیر نشد و این جوانان از جنگ برگشته دچار تعارضاتی جدی با بخشی از مردم شدند.
            
 اما خانواده های شهدا و جانبازان و اسرا که سال ها داغ دوری و هجران و هم چنین پرستاری از جانبازان گرامی را بر عهده دارند، حقیقتا بزرگان و رزمندگانی واقعی هستند که جنگ برای ایشان هم چنان باقی مانده است. این عزیزان چه در زمان جنگ با فرستادن فرزندان و حمایت از جبهه ها و چه پس از جنگ با ایستادگی در برابر داغ فرزندان و نگه داری از عزیزان خود، مجاهدتی تمام نشدنی را آغاز کرده اند و هم چنان با تمام وجود خود در این راه باقی مانده اند.
ایشان نیز از بی مهری های بخشس از مردم و مسئولین بی نصیب نمانده اند. مادر شهیدی که فرزندان و نوه های بی کار در خانه دارد و با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می کند و تنها چیزی که نصیبش می شود بازدید دوره ای مسئولان از نهادهای مختلف است که تنها برای رزومه سازی و عکس یادگاری گرفتن در منزل ایشان حضور می یابند. یا جانبازی که با مشکلات عدیده ای رو به روست و یرای انجام عمل جراحی فوری خود می بایست مدت ها به بنیاد شهید و جانبازان رفت و آمد کند. البته باید توجه داشت که این تکلیف آن جانبازانی است که پرونده پزشکی و درصد جانبازی از این سازمان دریافت کرده اند. اما جانبازانی که درصد جانبازی دریافت نکرده اند متأسفانه با مشکلات و محدودیت های فراوانی مواجه هستند و دانه دانه در حال کم شدن و شهید شدن هستند.    
            
 حفظ شأن و جایگاه این پیشتازان عرصه پیکار و شهادت و جهاد، نه تنها بر عهده مردم و جامعه ایران می باشد، بلکه باید دولت ها و مسئولین نیز بر این امر اهتمام ورزند تا جایگاه پیشکسوتان و رزمندگان  بزرگوار بیش از پیش پاسداشته شود.