«بسمه تعالی
ملت شریف و خانواده بزرگ کشتی ایران؛
اینجانب علیرضایی فرزند کوچک خانواده بزرگ کشتی ایران، با وجود شرایط حساس و فضای سنگین حاکم بر ورزش پهلوانی کشورم و درک ضرورت حفظ آرامش در این فضا، ناگزیر به اعلام استعفای خود از هرگونه سمت داخلی و بین‌المللی در فدراسیون کشتی هستم و در این راه تنها پیشکشی که می‌توانم تقدیم آن فدراسیون و رئیس به‌حق و دلسوزش کنم، دعای خیری است که بدرقه راه پهلوانان ازادکار و فرنگی کار کشورم می‌کنم؛ به امید موفقیت‌شان در المپیک پیش رو. اما آنچه موجبات این تصمیم سخت و خطیر را فراهم آورد و بر خلاف چندین باری که طی پنج سال گذشته نتوانست مانع از قطع همکاری‌ام با فدراسیون کشتی شود، وحشت از دوگانگی رفتاری بود.
حقیر این سعادت را داشته که از رده سنی نوجوانان تا بزرگسالان دوبنده مقدس تیم ملی را بر تن کرده و سال‌ها طعم خوش صلح، دوستی و آرامش را در مواجهه با مردم عادی و پهلوانان هر چهار نقطه ایران عزیز را بچشم و به عنوان یک کشتی‌گیر، هیچ‌گاه مشکلی با هیچ عزیزی نداشته‌ام؛ اما حالا خود را سخنگو و مدیری می‌بینم که بزرگترین دستاوردم دشمن‌تراشی برای خود و کشتی بوده و درد و افسوسم از آنجاست که هرگاه مجبور بوده‌ام برای کشیدن بار کشتی، بر خلاف عقایدم نقدی یا مصاحبه‌ای انجام دهم، لطمه خورده‌ام و تصورم بر این است رئیس عزیز فدراسیون کشتی، جناب آقای رسول خادم که با آیین پهلوانی و صفای حضور در گود زورخانه آشناست، روا ندانند در مواردی چون حکم دادن یا مخالفت کردن با برگزاری مسابقاتی نظیر انتخابی دسته سنگین وزن تیم ملی، علیرضا رضایی به عنوان تنها عضو کادر فنی که مخالف برگزاری چنان مسابقه‌ای بود، چنین هجمه‌ای از اعتراضات را به جان خریده و ناجوانمردانه‌ترین ادبیات را متحمل شود.
در پایان خاطر نشان می سازد بر خلاف چند مورد گذشته که بخاطر اختلاف نظر قصد تقدیم استعفای خود را داشته و بنا بر دلایلی منصرف شده ام، این بار قاطعانه موضع خود را در خصوص قطع حتمی همکاری با فدراسیون کشتی اعلام می‌دارم و با تاکید بر علاقه شخصی به شخصیت حقیقی و حقوقی رئیس محترم فدراسیون کشتی، برای کاروان اعزامی به ریودوژانیرو آرزوی موفقیت و سربلندی دارم.
ارادتمند
علیرضا رضایی»
