آقای پزشکیان؛ بنیان توسعه را بر اسناد آمایش سرزمینی بگذارید

گروه اقتصادی: از قدیم گفته‌اند خشت اول چون نهد معمار کج، تا ثریا می‌رود دیوار کج؛ اکنون حکایت وضعیت آب استان‌های یزد و اصفهان دقیقا مصداق همین بیت است. دو استان در مرکز ایران با آب و هوایی خشک، گرم و کویری که قاعدتا باید سیاست‌های آنها به گونه‌ای تنظیم شود که کمترین میزان تنش‌های آبی را شاهد باشند. اما آن‌چه در این استان‌ها و امثال آنها مانند کرمان رخ داده، کاملا خلاف عقلانیت، علم و امنیت کشور بوده و متأسفانه تبعات جبران‌ناپذیر آن تصمیمات، همچنان دامن‌گیر ایران است و قطعا در آینده اوضاع بدتر هم خواهد شد.

به گزارش بولتن نیوز، آن زمانی که عده‌ای مسئول و نماینده مجلس برای جلب اعتماد همشهریان خود، انواع صنایع آب‌بر را در این استان‌ها راه‌اندازی می‌کردند، یک نفر نبود بگوید فرضا امروز آب برای چنین کاری وجود دارد، اما آیا تضمینی هست که در آینده هم وضعیت چنین بماند؟! یا اینکه کسی برایش سوال پیش نیامد که چرا مهم‌ترین شهر‌های صنعتی دنیا در کنار رودخانه‌ها و دریا بنا شده‌اند و نه در وسط کویر و متکی به یک رودخانه؟! سلسله تصمیمات غلط و خودخواهانه‌ای در دهه‌های گذشته گرفته شد که نتیجه‌اش را امروز در بحران آب اصفهان، یزد و کرمان مشاهده می‌کنیم.

راهکار انتقال فلزات معادن به کارخانه‌هایی در کنار دریا با این گستره وسیع ساحلی در کشور، بسیار بهتر از این بود که چنین فاجعه زیست‌محیطی رقم بخورد و جنگ آب نه در عرصه خارجی که در داخل کشور خودمان شروع شود. کاری که کشاورزان اصفهانی با تأسیسات انتقال آب به یزد کردند، یک جنگ علنی است و امری است که با جان مردم بازی می‌کند. آن هم کشاورزی آب بری که بیش از منفعت، ضرر به همراه خود داشته است، همین وضع را در یزد هم شاهدیم؛ جایی که مسئولانش با افتخار از رتبه دوم یزد در کشت محصولات گلخانه‌ای سخن می‌گویند.

همه این مسائل از جایی به وجود می‌آید که یک طرح دقیق، علمی و مبتنی بر زیست بوم برای توسعه مملکت وجود نداشته باشد. اگر هم فرضا چنین چیزی تحت عنوان سند توسعه استان و آمایش سرزمینی وجود داشته باشد، بیشتر برای بستن دهان‌هاست و نه اجرایی شدن. وقتی هر اتفاقی قائم به فرد باشد و نه متکی بر برنامه از پیش مشخص شده و مسئول خود را به جای مجری، ایده‌پرداز و سیاست‌گذار تلقی کند، نتیجه‌اش می‌شود همین بحران‌هایی که در کشور با آن رو به رو هستیم. مسعود پزشکیان طبق گفته خود متکی بر نظرات کارشناسی است و اگر در واقعیت هم چنین باشد، بهترین فرصت است تا به برنامه محوری و اجرایی کردن اسناد توسعه و آمایش سرزمینی بازگردد و نظرات و مطالعات کارشناسان را اجرایی کند.