سوالاتی که پاسخ به آن ها ازسوی غرب به معنای رسیدن به توافق خواهدبود

گروه بین الملل، در آخرین ساعات از آخرین دور مذاکرات هسته ای میان ایران و کشورهای 1+5 که هم اکنون نیز در هتل تاریخی «بوری‌واژ» در شهر لوزان سوئیس درحال پیگیری است، حساسیت مذاکرات به اوج خود نسبت به ماه های اخیر رسیده است.

به گزارش بولتن نیوز، وزیران خارجه ایران و 1+5 به جز «سرگئی لاوروف» برای دومین بار در ساعات اولیه روز سه شنبه 11 فروردین دیدار و گفت وگو کردند.

بنابر اعلام خبرگزاری ها اولین دیدار وزیران خارجه ایران و 1+5 صبح روز دوشنبه و با حضور همه وزیران انجام شد، اما امروز، سه شنبه نیز جلسه با حضور وزرای خارجه تمامی کشورهای حاضر به غیر روسیه برگزار گردید که البته «سرگئی ریابکوف» معاون لاوروف در جلسه به نمایندگی از ایشان حضور داشت.

به گفته مقامات نزدیک به مذاکرات، وزیر خارجه روسیه به خاطر کاری شخصی عصر روز دوشنبه به مسکو برگشت. با این حال او قبل از ترک لوزان گفت که "اگر نتیجه ملموسی به دست آید امروز به لوزان باز می گردد."

گفتنی است، نشست امروز صبح ایران و 1+5 کمتر از یک ساعت به طول انجامید و پس از برگزاری این نشست، «علی اکبر صالحی» رییس سازمان انرژی اتمی و «ارنست مونیز» وزیر انرژی آمریکا به همراه معاونان مذاکرات فنی را آغاز کردند.

این درحالی است که بنابر اعلام قبلی قرار است، امروز سه شنبه 31 مارس در آخرین روز مذاکرات، طرفین تلاش کنند تا از مرحله مذاکرات عبور کرده و بر سر راه حل ها به تفاهم برسند تا در فرصت باقی مانده تا 10 تیر نگارش متن توافق نهایی شروع شود.

در این میان شب گذشته خبرگزاری آسوشیتدپرس به نقل از مقامات رسمی اعلام کرد که ایران و شش قدرت جهانی امروز سه‌شنبه آماده شده‌اند تا یک بیانیه کلی درمورد توافق برای تداوم در یک فاز جدید به منظور دستیابی به یک توافق جامع تا پایان ژوئن، صادر کنند که البته این ادعا نیز همچون دیگر مدعیات مطروحه ازسوی خبرگزاری های غربی از سوی هیچ کدام از مقامات سیاسی کشورمان و طرف مقابل مورد تایید قرار نگرفت.

آسوشیتدپرس ادعا کرد، این مقامات عنوان داشته‌اند که این بیانیه مشترک همراه با تعدادی اسناد (الحاقی) خواهد بود که دربرگیرنده جزئیات تفاهمات حاصل شده است و به تمامی طرف‌ها اجازه می‌دهد تا اعلام کنند پیشرفتی کافی به دست آمده است.

گفتنی است، آنچنان که دیگر خبرگزاری غربی اعلام کرد، یک دیپلمات غربی گفت به "لحظه ای حساس رسیده ایم" که ممکن است توافق هسته ای انجام شود و یا نشود.

بر این اساس، یک مقام غربی که نام او فاش نشده است، به رویترز گفته است: این کار را باید انجام دهیم و فقط چند ساعت وقت داریم تا این کار انجام شود در غیر این صورت کار بسیار بسیار سخت خواهد شد.

با این همه، آنچنان که پیش تر نیز مورد تاکید قرار گرفت، رسیدن به هر توافقی بدون به نتیجه رسیدن درخصوص چگونگی لغو تحریم های بین المللی ازسوی غرب امکان پذیر نخواهد بود.

در این میان اما باتوجه به سرسختی بی دلیل طرف مقابل، سوالی که مطرح می شود این است که آیا مفهوم توازن در توافق نهایی اقتضا نمی کند که همانطور که تحریم های اعمال شده ازسوی غرب بازگشت پذیر است، باید اقدامات ایران هم بازگشت پذیر باشد؟!

این درحالی است که تمامی تحریم های یک جانبه امریکا، سازمان ملل و همچنین و اتحادیه اروپا مبتنی بر تحریم های شورای امنیت خصوصاً 1929 است. در چنین شرایطی است که باید اندیشید، اگر به راستی درصورت پای بندی ایران به تعهداتش، طرف مقابل نمی خواهد تحریم ها را دوباره اعمال کند، چه نیازی به حفظ قطعنامه های شورای امنیت هست؟!

همچنین مسئله بسیار مهمی که باید بدان توجه داشت این است که چه ضمانتی وجود دارد که طرف مقابل به راستی که مدعی تعلیق تحریم ها بر روی کاغذ است، در عمل به شرکت ها و کشورها برای عدم تجارت با ایران فشار نیاورد؟!

این درحالی است که تجربه توافقنامه ژنو و کم کاری طرف های غربی در اجرای توافقنامه به هیچ عنوان موید این موضوع نیست!

فارغ از این ها، تاثیرپذیری تصمیم گیرندگان غربی از لابی صهیونیسم نیز مسئله ایست که عمیقاً اعتماد ایران نسبت به بهانه گیری غرب و استفاده از شروط اضافی غیر هسته ای همچون شروط بی اساسی که درباره مسائل منطقه ای یا حقوق بشری پیش کشیده را تحت تاثیر قرار می دهد.

به هر تفسیر، به نظر می رسد تا زمانی که طرف غربی نتواند اعتماد ایران را در این مسائل جلب کند و مهمتر از آن تعهدی کتبی و رسمی بدهد که در ادامه روند مذاکرات (بعد از رسیدن به تفاهم) هیچگاه مسائل و بهانه هایی از این دست را بازگو نکند، امکان رسیدن به تفاهم اولیه میسر نباشد.

این درحالی است که در روزهای گذشته همواره مسئولان و مقامات ایرانی از اعضای تیم مذاکره کننده و هیات نمایندگان دولت «تدبیر و امید» و شخص رئیس جمهور تا برخی از منتقدین مذاکرات هسته ای و نیز برخی از مقامات بلند پایه کشوری همچون دکتر ولایتی، نماینده رهبر انقلاب و وزیر امور خارجه پیشین کشورمان و فراتر از همه، شخص رهبری بر این مسائل تاکید داشته اند و اعلام کرده اند، تا این جای کار ایران برای نمایش حسن نیت خود گام های بلند و بسیاری برداشته و حال نوبت طرف مقابل است که با کوتاه آمدن از زیاده خواهی بچگانه خود، امکان رسیدن به توافقی منطقی میان طرفین را هموار سازد.

با این همه آنچنان که پیداست، ورود به سال 2015 و تعیین آخرین روز سومین ماه این سال به عنوان مهلت نهایی برای دستیابی به توافق خیلی خوب نشان می‌دهد که طرف های غربی از مذاکره خسته شده اند و خودشان هم فهمیده اند که دیر یا زود باید دست از سیاست تحریم بردارند.

نگرانی ها باید تمام شود؛ بایستی جامعه جهانی، تعریفی دوباره داشته باشد و این طور نباشد که چند کشور، دور هم بگویند ما جامعه جهانی هستیم. مردم دنیا، دیگر فهمیده اند که ایران، آن کشوری نیست که در شانتاژ رسانه‌های غربی معرفی می شود.

به هر تفسیر، هتل بوری‌واژ که روزگاری در آن تصمیمی تاریخی گرفته شد، باز هم خود را برای دیدن یک تصمیم سرنوشت ساز آماده می‌کند یا خیر؛ جایی که در آن تصمیم «پایان» امپراطوری عثمانی گرفته شد و این سلسله به تاریخ پیوست و حالا قرار است بار دیگر این مکان، پایان دهنده ترم دیگری در مناسبات سیاست بین الملل باشد که همانا «بحران ساختگی» است؛ هرچند از گوشه و کنار خبر می رسد که قرار است در صورت توافق احتمالی، همه چیز در ژنو رقم بخورد.