ایران به اسرائیل نشان داد که فناوری مورد نیاز برای سرنگونی هواپیماهای جاسوسی را داشته و ایران در این زمینه از نظر نظامی و فنی جلوتر است
گروه بین الملل، نویسنده سرشناس عرب طی مقالهای نوشت که سرنگونی پهپاد اسرائیلی توسط سپاه پاسداران ایران تحول مهمی در سایه التهابات خاورمیانه است.
به گزارش بولتن نیوز، "عبدالباری عطوان" نویسنده و کارشناس برجسته عرب طی مقاله جدیدی در
روزنامه الرأی الیوم به بررسی سرنگونی پهپاد جاسوسی رژیم صهیونیستی نزدیک
سایت هستهای نطنز توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پرداخت.
وی در
این مقاله نوشت که سرنگونی هواپیمای جاسوسی بدون سرنشین اسرائیلی که قصد
داشت به تاسیسات هستهای نطنز نزدیک شود تحول خیلی مهمی در سایه التهابی
است که در بخش عمدهای از خاورمیانه جریان دارد، بهخصوص که تهاجم اسرائیل
علیه نوار غزه همچنان ادامه دارد.
اقدام اسرائیل در ارسال این
هواپیما از نوع "هرمس" که رادار گریز بوده این پیام را به سران ایران و
جامعه بینالملل ارسال کرد که سایتهای هستهای ایران همچنان تهدید بزرگی
برای اسرائیل، امنیت و موجودیت آن است.
سپاه پاسداران انقلاب
اسلامی ایران در بیانیه خود که اعلام کرده بود این هواپیما را با موشک زمین
به هوا سرنگون کرده، تاکید کرده که این هواپیما از کشور سومی به پرواز
درآمده است البته هویت یا اسم این کشور یا اینکه عربی یا غیر عربی بوده را
مشخص نکرد. حتی اگر این پهپاد از پایگاهی هوایی در فلسطین اشغالی به پرواز
درآمده، بدان معناست که پیش از رسیدن به ایران از حریم هوایی کشورهای عربی
نظیر اردن، عربستان سعودی یا عراق عبور کرده است.
در سرمقاله این
روزنامه آمده است: سوالی که هم اکنون مطرح است تنها هویت کشور سومی که
ایران اعلام کرده از آن به پرواز در آمده نیست بلکه حریم هوایی است که این
هواپیما از حریم هوایی آنها عبور کرده و آیا این کشورها توانستهاند که این
هواپیما را ردیابی کنند و به آن اجازه عبور داده یا آنکه به دلیل عدم وجود
فناوری مورد نیاز، نتوانستهاند که آن را ردیابی کنند.
هواپیماهای
اسرائیلی که در سال ۱۹۸۱ از پایگاههای اسرائیلی به پرواز در آمدند تا
نیروگاه هستهای عراق را بمباران کنند از حریم هوایی اردن عبور کردند و
مقامات اردن اعلام کردند که نتوانسته بودند که این هواپیماها را ردیابی
کنند و چه بسا این موضوع نیز برای بار دوم درباره این هواپیمای جاسوسی روی
داده باشد.
در این مقاله آمده است: مقامات ایران با اعلام سرنگونی
این هواپیما و نشان دادن بخشهایی از آن در برابر دوربینها و تاکید ایران
بر اینکه گروهی از کارشناسان را برای بررسی بقایای این هواپیما در راستای
استفاده از معلومات ذخیره شده در حافظهاش، طریقه کارکرد آن و دوربینهایش،
تشکیل خواهد داد، چندین پیام دارد که در ادامه به آنها اشاره می شود.
پیام
نخست: ایران به اسرائیل نشان داد که فناوری مورد نیاز برای سرنگونی
هواپیماهای جاسوسی را داشته و ایران در این زمینه از نظر نظامی و فنی جلوتر
است.
پیام دوم: ایران که از گروههای مقاومت در نوار غزه از طریق
فناوری ساخت موشک و دیگر ابزارهای نظامی حمایت کرده، حمایتهای خود را
افزایش خواهد داد و حتی بیشتر از آن، نه تنها در نوار غزه بلکه در کرانه
باختری نیز اقدامات خود را ادامه خواهد داد. همانطور که "علی حاجیزاده"
فرمانده هوافضای سپاه پاسداران نیز فراتر از این موضوع را مطرح کرد و گفت
که هرگونه حق واکنش در این زمینه را برای خود محفوظ میداریم.
پیام
سوم: این پیام به دوستان اسرائیل در کشورهای عربی همجوار است و ایران
میخواهد بگوید که به خوبی از همکاری میان این کشورها با اسرائیل آگاه بوده
همانطور که مکانی که این هواپیما از آن به پرواز در آمده را نیز میداند.
البته "بنیامین نتانیاهو" نخست وزیر اسرائیل ۴ روز پیش در کنفرانس خبری به
این موضوع "افتخار" کرد که حماس فقط از حمایت سه کشور ایران، ترکیه و قطر
برخوردار است و بقیه کشورهای عربی موضعی منفی نسبت به آن داشته و با
اسرائیل همدردی کرده و با آن همکاری میکنند.
پیام چهارم: این پیام
به گروههای مقاوم فلسطینی در برابر حمله اسرائیل به نوار غزه است که طی
آن تلاش دارد روحیه گروههای مقاومت در برابر این حمله را افزایش داده و
تاکید دارد که گروههای مقاومت میتوانند به همپیمانان خود در ایران اعتماد
کنند.
هواپیمای جاسوسی اسرائیلی منعکس کننده نگرانی اسرائیل از
نفش فزاینده ایران در منطقه است که حول محور مقاومت چه در فلسطین اشغالی یا
جنوب لبنان میچرخد و این تاکید را دارد که سرانجام اولویت اسرائیل همچنان
تلاش برای نابودی تاسیسات و نیروگاه هستهای ایران است.
موضوع
مورد تاکید این است که نگرانی اسرائیل نه تنها پس از سرنگونی این پهپاد
توسط موشک ایرانی افزایش خواهد یافت بلکه این سرنگونی همزمان بود با
رونمایی از دو پهپاد ایرانی جدید و دو موشک جدید که اولی "قدیر" نام داشته و
برد آن چه از زمین به دریا و چه از دریا به دریا ۳۰۰ کیلومتر بوده است و
موشک دوم نیز "النصر البصیر" نام داشته که برد آن اعلام نشده و سر این موشک
به اشعه ما دون قرمز مجهز است و چه بسا گروههای مقاومت در لبنان و غزه به
این موشکها دست یابند.