تشکیل «جهادالبناء» در سوریه

به گزارش بولتن نیوز، مسیر آنلاین نوشت:

اوضاع ارامتر از سال گذشته است؛ این را بخوبی از وضعیت تامین ها در دمشق، تعداد صدای انفجارها، برداشتن دیوارهای بتنی در بخشهای مختلف طریق المطار (جاده فرودگاه)، زیارتهای چندباره حضرت زینب (امن شدن زینبیه به مدد حزب الله لبنان)، ترافیک سنگین در دمشق و ... می توان مشاهده کرد.

پوسترهای چسبانده شده به دیوارهای شهر دمشق و «حمله» یا کمپین هایی که قرار است تشکیل شوند، نشان از ورود کم کم این کشور به انتخابات ریاست جمهوری را دارد؛ دیگر کسی صحبت از رفتن بشار نمی کند و اکثر کشورهای غربی نیز به دنبال «بشار ضعیفتر» هستند؛ هرچند به نظر می رسد اگر جنگ به نفع بشار هرچند با یک پیروزی فرسایشی ضعیف مغلوبه شود، از همین حالا هم بشار به مراتب قوی تر و پخته تر از سالهای گذشته است.

مشکل فعلی، بیشتر عدم کنترل مناسب مرزهای سوریه با کشورهای همجوار است؛ عراق، لبنان، اردن و ترکیه کشورهای مرزی سوریه هستند که تا چندوقت پیش هرکدام اتوبانی داشتند برای گسیل نیروهای تکفیری و ارهابی و تجهیزات مدرن و روز جنگ شهری به سمت سوریه

به گزارش مسیرآنلاین در حال حاضر مرز لبنان و عراق تا حدودی کنترل شده است و بیشتر لجستیک تکفیری ها از مرز ترکیه و به نسبت کمتر از اردن صورت می پذیرد.

حدود 10 گروه با استعداد نفرات به میانگین 1،000 نفر و در مجموع 10هزار نیروی تکفیری شبه نظامی در سوریه در حال جنگ با دولت و مردم سوریه هستند که بعضاً نه تنها با هم ارتباط خاصی ندارند بلکه گاهی اوقات به تعارض با یکدیگر نیز پرداخته اند

به گزارش خبرنگار مسیرآنلاین «دفاع الوطنی» همان «بسیج مستضعفین» است در سوریه که هر روز تعداد بیشتری از جوانان سوری را در دفاع از مرز و بوم خود مشتاقانه به سمت خود می کشد و با آموزشهای ابتدایی، رفته رفته قدرت مانور بیشتری نسبت به ارتش سوریه پیدا کرده است در جنگهای شهری، ارتش تنها فتح کننده است! تثبیت و دفاع از فتح را باید نیروهای مردمی و بومی شهرها انجام دهند.

جمله ای که أذن به أذن (گوش بگوش) در میان سران سوریه می چرخد و مدام در گوششان زمزمه می شود این جمله تاریخی أسد پدر(حافظ) به أسد پسر(بشار) است که : «روزی خواهد رسید که تمام اعراب و کشورهای عربی به تو پشت خواهند کرد و تنها کشوری که در کنار تو خواهد ایستاد، ایران است»

جمله ای حکیمانه که سوری ها آنرا با تمام وجود و پوست و گوشتشان لمس کردند؛ هرچند در شهر وقتی قدم میزنی هیچ نیروی نظامی یا لباس شخصی ایرانی را مشاهده نمی کنی اما حضور ایران در سوریه را همچون «اکسیژن» تنفس می کنی!

البته دور از انصاف است که براحتی بگذریم از تمام کمکهایی که حافظ اسد و حزب بعث حاکم در سوریه در جریان دفاع هشت ساله ایران در برابر عراق به کشورمان کرد و شاید أسد ِ پدر این روزهای أسد پسر را در ذهن خود پیش بینی می کرد که کمکهای خود را از ایران دهه 60 دریغ نکرد؛ هرچند که سوریه با تمام محافظه کاری هایش همیشه به عنوان یکی از کشورهای در «خط مقاومت» شناخته شده است.

و در آخر اینکه در آرام شدن تدریجی سوریه همین بس که «جهادالبنا»ی سوری یا همان «جهاد سازندگی» در این کشور تشکیل شده و از سال جدید بازسازی مناطق آسیب دیده و سرکشی به خانواده های آسیب دیده و خانواده های شهدای سوری آغاز خواهد شد.