صداهای منحرف را برای جوانان تبیین کنید

 داشتم فکر می کردم حالا که قلم به دست گرفته ام تا مطلبی بنویسم به چه موضوعی بپردازم تا به درد مخاطب بخورد. معتقدم برای یک نویسنده خیلی باید مهم باشد که به مخاطبش علاوه بر اقناع، خوراکی بدهد که پاک باشد و نوشته اش ارزش حداقل یک بار خواندن را داشته باشد. بهترین چیزی که به ذهنم رسید پرداختن به هیئت امام حسین(ع) بود...
چند شب پیش پشت فرمان ماشین که نشسته بودم دیدم دوباره جنب و جوشی بین مردم بخصوص جوانان پیدا شده و همه با هر سلیقه و گرایشی به محض استشمام بوی محرم اختلافات را کنار گذاشته اند و این دهه را حسینی تر شده اند.

مطمئنا با هم، هم عقیده ایم و شما هم پی برده اید که هیئت عزاداری امام حسین چه پنانسیل و ظرفیت عظیمی دارد و ما یا از آن غافلیم یا آن طور که باید از آن بهره نمی بریم. باید منصف باشیم و قبول کنیم اگر این غربی ها ظرفیتی به این عظمت داشتند برای مقاصد سوءشان خیلی بهتر از ما بهره برداری می کردند. تجربه هم این را ثابت کرده که ما ایرانی ها قدر داشته هایمان را نمی دانیم؛ مگر زمانی که آن ها را از کف بدهیم.

البته امام حسین همیشه به ما لطف داشته و در لحظه های خیلی حساس و سرنوشت ساز به دادمان رسیده. نمونه اش فتنه سال 88 است. یادتان هست چه روزهای سختی بود؛ یادتان هست چقدر نگران انقلاب و رهبرمان بودیم؛ یادتان هست فتنه گران چقدر جدی بودند و به قصد براندازی وارد کارزار شده بودند...؟ البته این را هم یادتان هست که دست آخر باز امام حسین بود که بساطشان را جمع کرد و روز عاشورا اتفاقی افتاد که خیال همه تخت تخت شد...

اکنون بعد از آن همه جنجال آفرینی و تحمیل هزینه های سنگین بر مردم و انقلاب، دوباره صداهایی به گوش می رسد. فقط کافی است سری به دکه مطبوعات بزنید و برخی روزنامه ها را با دقت بخوانید؛ روزنامه هایی که با نام های قشنگ و با هزار نیرنگ و فریب با هزینه های بادآورده هر روز منتشر می شوند. همه مقدمات که در ابتدای این یادداشت ذکر شد برای این بود که به این نقطه برسم؛ بله باز صداهایی به گوش می رسد. یکی از این صداها آنقدر بلند و تیز بود که حتی کسانی که اهل روزنامه خواندن نیز نیستند متوجه شدند و بوی متعفن آن یادداشت موهن همه جا پیچید. از آنجا که همیشه این صداها بلند نیست و برای برخی باید شرح داده شود تا بشنوند لازم است عده ای این مسئولیت مهم را به عهده بگیرند.

روی اصلی این نوشتار به سخنرانان هیئت ابی عبدالله است. خیلی ها هستند که حرف های زیادی برای گفتن دارند اما مجالش نیست تا بازگو کنند؛ این در حالی است که سخنرانان در این دهه فرصت بسیار گرانقدری در اختیار دارند که می تواند سرنوشت یک جامعه را تغییر دهد.

چند سطر قبل به اهانت روزنامه بهار به مقام حضرت علی اشاره شد اما همه کار این جماعت آنقدر رو نیست که همه سریع متوجه شوند و به عبارت دیگر همیشه این صداها آنقدر بلند نیست که همه را یارای شنیدن آن باشد. لازم است برخی که اهل فن هستند؛ برخی که تریبون دارند؛ برخی که نزد مردم احترامی دارند و حاضر می شوند وقتشان را پای منبرشان صرف کنند این صداها را گوش اهل حق برسانند. واضح تر سخن بگویم؛ دوباره کسانی که از عقیم ماندن فتنه 78 و 88 عقده به دل دارند بعد از روی کار آمدن دولت یازدهم شرایط را مهیا دیده اند و در تدارک هستند که با دوز و کلک و حیله های ژورنالیستی کشور و مملکت را با تجربه ای جدید اما از جنس همان روزها روبه رو کنند. البته منظورم این نیست که خیلی اهل منطقند و مخاطبشان را می توانند قانع کنند. آنچه طی این چند سال از این طیف دیده ایم بیشتر ترفند و کتمان قسمتی از واقعیت و القای تفکرات انحرافی بوده. نگارنده که سال ها در فضای مطبوعات بوده و هر روز با دقت مطالب مهم روزنامه ها را دنبال کرده ام با حقه بازی های این گروه آشنا هستم. بنابراین وقتی می بینم برخی مانند کاسب جماعت به این دسته از روزنامه ها اعتماد می کنند تنها می توانم به این شکل حرفم را بزنم.

بنابراین بحث را به اینجا رساندم تا به سخنرانان هیئت عزاداری امام حسین بگویم فرصت را غنیمت بشمارید. چرا باید همیشه بگذاریم وقتی کار به جاهای خیلی حساس مانند فتنه 88 رسید به فکر علاج بیفتیم و فریا بزنیم آی مردم مملکت را بردند به هوش باشید؛ آی مردم مواظب باشید دارند میراث شهدا را به تاراج می برند؟ تا کی قرار است تجربه کنیم؟ خدا را شکر رهبری با این همه حکمت و دوراندیشی داریم و مدام در گوشمان فریاد می زند که به هوش باشید. در این صحبت های اخیر با دانشجویان نیز باز از «تبليغاتچى‌هاى بى‌مزدومواجب» سخن گفتند.


شاید عده ای بگویند هر کس این یادداشت را نوشته بلاشک توهم توطئه دارد. از خدا می خواهم خوانندگان این مطلب از این دسته نباشند اما محض اطلاع این دوستان عرض می شود که اگر شما نیز وقتی را صرف برخی یادداشت ها و گفت و گوهای این روزهای مطبوعات کشورمان کنید دچار همین توطئه توهم _ البته به قول شما _ خواهید شد. شاید به همین بهانه هم که شده نگاهی به حداقل تیترهای این نشریات بیندازید؛ تیترهایی که با القای ناامیدی و ناتوانی در برابر فشار اقتصادی و همچنین حلال مشکلات دانستن آمریکایی که خودش غرق مشکلات داخلی و خارجی است انتخاب می شوند تا به آنچه طی این سالها آرزویش را داشتند با کمک مردم برسند.
در پایان این را هم بگویم که معاون امور فرهنگی و تبلیغ سازمان تبلیغات اسلامی نیز شعار امسال عزاداری‌ها در ایام محرم را «سبک زندگی حسینی» معرفی کرده.

همین موضوع بهانه خوبی است تا همه تریبون داران این شبها، با محور قرار دادن سبک زندگی ابی عبدالله و با تاسی به حدیث معروف ایشان که فرمودند «انی احب من دنیا كم ثلاث: الامر بالمعروف و النهی عن المنكر و اقامه حدود الله؛ من از دنیا سه چیز را دوست دارم. امر به معروف و نهی از منكر و اجرای دستورات الهی» وظیفه اصلی شان را در انجام این فریضه مهم انجام دهند.