ابتکار عمل روسیه برای پایین آمدن از درخت

احمدآل جاراله

گروه بین الملل -تمام جهان کاملا به موقع متوجه شده اند که حمله نظامی به سوریه می تواند عواقب بی حد و حصری برای منطقه داشته باشد. همچنین همگان به خوبی فهمیده اند که باید هر چه سریع تر راه حل آبرومندانه ای برای این معضل پیدا کنند.

به گزارش بولتن نیوز،احمدآل جاراله سردبیر عرب تایمز در مطلبی به تحلیل نقش و برنامه روسیه در بحران سوریه داشته که در ادامه به آن می پردازیم.
در واشنگتن، رئیس جمهور آمریکا، باراک اوباما، به معنای واقعی کلمه دست به دامان کنگره شده تا با تصمیم وی برای راه اندازی حمله ای محدود علیه دمشق موافقت کند تا از این طریق دستکم اعتبار و آبروی خود را حفظ کرده باشد.

رهبری کرملین در مسکو، نیز متوجه شده که کشورش در آستانۀ از دست دادن متحد اصلی خود در خاور میانه و در دمشق است، و رژیم سوریه خود را در مقابله با ماشین نظامی وحشی غرب تنها می بیند.

این وضعیت متشنج حتی ، تل آویو را نیز به وحشت انداخته زیرا، اسرائیل به خوبی می داند، با اولین شلیک موشک از سوی کشتی جنگی ایالات متحده از جانب دریای مدیترانه به سمت سوریه، این "اغتشاشات" از هر سو گریبان او را نیز خواهد گرفت. رژیم روحانیون در تهران نیز از جنگ به وحشت افتاده است.

همه این نگرانی ها و وحشت ها در یک سناریو می گنجد و این خود مستلزم آن است که عمیقا بیاندیشیم که چگونه از درخت پایین بیاییم و از شر معضل شرمساری و وحشت پیش رو خلاص شویم..

نتیجه اینکه، اکنون این ایده در طرح ابتکاری روسیه برای قرار دادن مسئوليت کنترل ، انتقال و دسترسى به جنگ افزارهای شیمیایی سوریه به دست سازمان ملل متحد و سپس نابود کردن همه آنها متبلور شده است.

این امر، احتمال حمله نظامی علیه سوریه را منتفی می کند- کشوری که تخریب و قتل عام بیشتر را نمی خواهد زیرا طی 30 ماه گذشته بوی خون و مرگ سوریه را در خود فرو برده است. علاوه بر این، تنها خدا می داند که این کشور به سوی کدامین پرتگاه سقوط خواهد کرد. مسکو برای ابتکار عملی که به خرج داده سزاوار قدردانی است. دمشق نیز به خاطر پذیرش فوری این ابتکار عمل به همان اندازه شایستۀ ستایش است، حتی اگر اینکار به معنی خلع سلاح خود از تسلیحاتی باشد که اسرائیل را به وحشت می اندازد.

با این حال، این کار برای طرفین نه به معنی تسلیم است و نه نشانۀ پیروزی. اینکار ثابت می کند که منطقه «جنگی» جدید اجتناب کرده آنهم با از بین بردن تمامی بهانه هایی که بر اساس آنها دولت ایالات متحده به دنبال دخالت در آن بخش از جهان است. این کار در واقع اولین گام برای جلوگیری از وقوع جنگ درجای جای منطقه و به طرفداری از دیدگاه های خاصی به نام مبارزه با تروریسم و یا به بهانۀ تهدیدی برای امنیت ملی ایالات متحده است.

این گامی برای خلع سلاح تمام خاور میانه از سلاح های کشتار جمعی است. درست است ابتکار عمل روسیه هنوز در مراحل ابتدایی خود بسر می برد آنهم زمانیکه طبل جنگ با صدای بلند، واضح و روشن از سوی دریای مدیترانه به گوش می رسد ، صحنه ای که تبدیل به تئاتری برای نمایش جنگ آمریکا و روسیه شده است.

درست است که رفتار روسیه ، دو سال تمام، شورای امنیت سازمان ملل متحد را فلج کرد. با این حال، باید اعتراف کنیم که اگر این ابتکارعمل در راستای ایده های مطرح شده از سوی بیش از یک پایتخت اروپایی پیش برود ، می تواند به شورای امنیت کمک کند تا نقش موثری ایفا کند و شأن و منزلت سازمان ملل را حفظ کند.

این کار یعنی هیچ کشوری در جهان - هرقدر هم که قدرتمند باشد- حق ندارد نقش یک قاتل یا پلیس بین المللی را بازی کند. یعنی هیچ کشوری حق ندارد شهروندان خود را با سلاح های ممنوعه تهدید کند.

این دقیقا همان چیزی است که ، جهان پس از غرق شدن در هرج و مرج دو دهۀ گذشته ، مشتاقانه منتظر آن است، هرج و مرجی که تنها به خاطر عدم وجود نقش موثر سازمان ملل متحد و شورای امنیت بوقوع پیوست.

این امر بواقع خواست قلبی خردمندان بود، زیرا اعراب به جنگ تازه ای که توسط تروریست های دیوانه به نام مقاومت در برابر امریکای خونخوار، به راه انداخته اند نیازی ندارند.

دیدن هر روزۀ کشتار و جوی خون در سوریه، عراق، لبنان، لیبی، یمن و مصر و سایر کشورها کافی است. ما دیگر هیچ نوع بهارعربی نمی خواهیم که کشورهای منطقه را به زمستانی خونینی بدل کرده و پایانی هم برایش متصور نیست.

در حال حاضر، در ها برای همه باز است تا خود را این وضعیت شرم آور خلاص کنند، وضعیتی که آنها خود را در آن وارد کرده اند، اگر ابتکار عمل روسیه در سوریه موثر باشد و در مسیر درست قرار گیرد، آمریکا از طرح حمله نظامی به این کشور دست بر می دارد.

پاریس که تعصب و غیرت زیادی برای حمله نظامی علیه دمشق از خود نشان می داد، اکنون خود به یکی از اولین کشورهایی تبدیل شده که از تصمیمات لازم الاجرای شورای امنیت حمایت می کند. با این همه، کسانی که می خواهند از رژیم یا مخالفان رژیم در دمشق حمایت کنند می تواند به کار خود ادامه دهند ، اما مهمتر از این است که بگذاریم سوریه خود برای آینده خودش تصمیم بگیرد، زیرا آنها خود بهتر از هر کس دیگری، صلاح و مصلحت خود را می دانند.

لینک کپی شد

گزارش خطا