هیچ مدرکی دال بر دست داشتن ایران در توطئه ترور فرودگاه جان اف کندی(JFK) وجود ندارد

گروه بین الملل ـ البرتو نیسمان، دادستان آرژانتینی که توسط رئیس جمهور این کشور کریستینا کرشنر، از شهادت در حضور کمیتۀ فرعی مجلس نمایندگان ایالات متحده با هدف بررسی شبکه های تروریستی ادعائی ایران در آمریکا باز مانده بود، در گزارش اخیر خود ادعا کرده که تهران در توطئۀ انفجار مخازن سوخت در فرودگاه جان اف کندی نیویورک در سال 2007 دست داشته است.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از اینتر پرس سرویس (IPS)ـگرت پورتر*، گزارش نیسمان، هیچ مدرک مستدلی ارائه نمی دهد و حتی مشخص نمی کند که ایران از توطئۀفرودگاهJFKخبر داشته است یا خیر. همچنین اسناد و مدارک رسمی گویای آن است که حتی دولت ایالات متحده هم هیچ شواهدی دال بر اثبات این ادعا در اختیار ندارد.

به نظر می رسد هدف نیسمان ، تضعیف و زیر سوال بردن توافق اخیر دولت آرژانتین با ایران برای تعیین کمیتۀ مشترک حقیقت یاب در مورد بمب گذاری سال 1994 در مرکز انجمن یهودیان آمیا در بوئنوس آیرس باشد که در آن 85 نفر کشته شدند.

نیسمان همچنین در سال 2006 "درخواستی برای دستگیری رهبران ایران " نوشت و در آن تمامی رهبران دولت ایران را مسئول مستقیم بمب گذاری آمیا اعلام کرد.

اسرائیل و رهبران یهود در آرژانتین، به شدت با توافق جدید آرژانتین با ایران مخالف بودند، و نگران بودند که مبادا این توافق، موضوع درخواست سال 2006 نیسمان مبنی بر دستگیری مقامات ارشد ایران را تحت الشعاع قرار دهد.

نیسمان در خلاصۀ31 صفحه ای از گزارش 502 صفحه ای خود که در 29ماه مه منتشر شد، اعلام کرده "در این دادخواست، ثابت شده که مقامات ایرانی نه تنها از توطئۀ حمله به فرودگاهJFKاطلاع داشته اند، بلکه بطور جدی در این عملیات دست داشته اند. "

اما در این خلاصه گزارش ، هیچ دلیل واقعی و قابل دفاعی وجود ندارد که این اتهام را ثابت کند. دولت باراک اوباما، که به شدت به دنبال آن بود تا نشان دهد ایران در تهدیدات تروریستی ایالات متحده دست داشته - همانگونه که در مورد ادعای توطئه ایران برای ترور سفیر عربستان سعودی مشتاق بود - زمانی که پروندۀ توطئۀفرودگاهJFKرا در سال 2010 به دادگاه کشانید چنین ادعائی را مطرح نکرد.

نیسمان ادعای دخالت ایران در توطئۀ فرودگاهJFKرا بر پایۀ توصیف شخصی خود از یکی از چهار نفر محکومان اصلی این توطئه ، به نام عبدالقدیر، مطرح می کند که گویا وی عضو وقت پارلمان گویانا- کشور کوچکی درامریکای جنوبی و عضو اتحاد کشورهای امریکای جنوبی و کشورهای حوزۀ کارائیب) ، و "مامور اطلاعاتی کهنه کار" ایران بوده است.

این دادستان آرژانتینی ادعا می کند که قدیر به عنوان جاسوس برای محسن ربانی، رایزن فرهنگی سابق ایران در آرژانتین کار می کند. ربانی کسی که نیسمان در سال 2006 وی را به دست داشتن در بمب گذاری سال 1994 متهم کرده است. او در گزارش خود، به "ارتباطات عمیق و ریشه دار"قدیر با ایران اشاره دارد و او را "فرمانبردار مطلق و زیر نظر مستقیم " ربانی توصیف می کند.

اما تنها مدرکی کهنیسمان در حمایت از این توصیف دراماتیک خود از قدیر و رابطه اش با ربانی مطرح می کند، یک سری مکاتبات دست نویس است که گویا توسط قدیر خطاب به ربانی نوشته شده و این واقعیت که اطلاعات تماس ربانی در دفترچۀ یادداشت قدیر پیدا شده است.

اطلاعاتی که در نامۀ قدیر به ربانی پیدا شده به هیچ وجه با اطلاعاتی که بطور معمول در مکاتبات مرتبط با عملیات سری و تروریستی ارائه می شود شباهتی ندارد. آنطور که قدیر خود در دفاعیه اش در دادگاه گفته ، این اطلاعات مطالبی در مورد وضعیت اجتماعی، اقتصادی و سیاسی گویان بوده که در روزنامه ها منتشر می شده و در دسترس عموم قرار داشته است. گفته های قدیر با اظهارات شهود دولتی مغایرت ندارد.

مهم ترین مطلب در نامۀ وی - با توجه به گزارش های خبری-این واقعیت است که ارتش گویانا از روحیه ضعیفی رنج می برد.

نه نیسمان و نه دولت ایالات متحده، هیچ یک شواهدی ارائه نداده اند که نشان دهد ربانی خود چنین اطلاعاتی را از قدیر خواسته باشد، گویا ویمشابه همین نامه ها را به سفیر ایران در ونزوئلا هم فرستاده است.

ظاهرا قدیر مشتاق بوده تا خود را به نوعی رژیم ایران مرتبط کند و مورد لطف و عنایت آنه قرار دهد، اما هیچ چیزی در این نامه ها وجود ندارد تا اثبات کند که او در قالب یک ماموریت رسمی دست به چنین اقدامی زده باشد.

توطئۀ فرودگاهJFKدر اواسط سال 2006 و زمانی برملا شد که مسئول کنترل محموله های هوایی فرودگاهJFK، راسل دفریتاس اهل ترینیداد، با آشنائی هم مسجدی خود ملاقات می کند و با او در مورد تمایل خود برای منفجر کردن مخازن سوخت فرودگاه گفتگو می کند. غافل از اینکه که این آشنای وی که نامش، استیون فرانسیس، است، پس از آنکه به خاطر قاچاق کوکائین به حبس ابد محکوم شده ، خبرچین اف بی آیشده، و بلافاصله اظهارات دفریتاس را ضبط می کند.

طبق اظهارات رابرت آدونیزیو ، کارآگاه مسئول پرونده در دفتر دادستانی ایالات متحده، حتی تا ماه فوریه 2007 هم ردپای قدیر در این توطئه دیده نشده است.

در متن "شکایتنامۀ "1 ژوئن ، 2007 ،علیه چهار متهم پروندۀ توطئه نیز هیچ اشاره ای به دخالت ایران دیده نمی شود.

این توطئه گران هیچگاه از حد ایده های پر طمطراق خود پا را فراتر نگذاشته اند و هیچ بودجه ای دریافت نکرده و هیچ نوع دسترسی به مواد منفجره نداشته اند. اف بی آی ظاهرا احساس کرده که خبرچینش فرانسیس نیاز به محرکی دارد تا به چیشرفت این توطئه کمک کند . گزارش ملاقات عوامل مرتبط با فرانسیس که به این پرونده رسیدگی می کردند، در ماه اکتبر سال 2006، توسط وکلای مدافع تهیه شد.در این گزارش از قول این عوامل نقل میشودکه آنها قصد داشتند با این خبرچین صحبت کنند و " از او بخواهند تا با افزایش فشار بر توطئه گران کار را هرچه سریعتر پیش ببرد ".

علیرغم بیانیه ای که توسط دفتر دادستانی ایالات متحده در ژوئن سال 2007 منتشر شده و حاکی از این بود که این توطئه خسارات "غیر قابل تصوری" به بار آورده،از لحاظ فنی اصولا غیر ممکن است، که چنین عملیاتی به هر شکل بتواند خسارت عمده ای به یک فرودگاه وارد آورد. به گفته کارشناسان، انفجار مخازن سوخت، میلیون ها دلار سوخت را سوزانده است،اما سایر خسارات این حادثه به دلیل رعایت اصول ایمنیدر ساخت مخازن و خطوط لوله ،بسیار ناچیز بوده است.

دفریتاس ظاهرا امیدوار بوده که ایران به نقشه اش توجهی نشان دهد. اسناد دفتر دادستانی ایالات متحده در مورد این پرونده که در ماه مه سال 2011 منتشر شده به تصمیم دفریتاس مبنی بر نزدیک شدن به توطئه گر دیگری به نام کریم ابراهیم از ترینیداد اشاره دارد ، با این باور که ابراهیم با " با رهبران نظامی ایران ارتباط دارد".

اما به گفتۀ کارآگاه آدونیزیو، زمانی که توطئه گران با ابراهیم​​ملاقات می کنند وی تنها به ارتباط خود با رهبران جماعت مسلمین اشاره می کند، سازمانی سنی مذهب که در سال1990 کودتای نافرجامی علیه دولت ترینیداد راه اندازی کرده اند.

بیانیه ایماه مه 2011 دفتر دادستانی ایالات متحده حاکیست که این توطئه گران "عبدالقدیر را به دیدار با رابطانش در کادر رهبری انقلابی ایران، از جمله محسن ربانی فرستاده اند". اما این نتیجه گیری ظاهرا نوعی استنتاج شخصی از این واقعیت است که قدیر هنگام دستگیر شدنش در ترینیداد، سوار بر هواپیمائی به مقصد ونزوئلا،امیدوار بوده به ایران برود.

به هر حال آنگونه که از شواهد پیداست ، هیچ ارتباطی بین قدیر و مقامات ایرانی در مورد این توطئه برقرار نشده است.

دولت های خارجی و رسانه های خبری با "درخواست 2006 نیسمان برای بازداشت" مقامات ایرانی به اتهام بمب گذاری سال 1994 در بوینس آیرس مانند یک منبع خبری معتبر برخورد کردند. اما نیسمان برای اثبات ادعای خود به طیف وسیعی از داده ها استناد کرده که به هیچ وجه ادعای او را اثبات نمی کند.

نیسمان برای متهم کردن رهبران حکومت ایران به عنوان امران بمب گذاری در مرکز انجمن آمیا، منحصرا بر شهادت یک ایرانی فراری به نامابو قاسم مصباحی تکیه دارد.

مصباحی در اظهارنامۀ خود خطاب به گروه تجسس آرژانتین ادعا کرده بود که دوستانش در وزارت اطلاعاتایران آخرین خبر را به وی داده بودند که تصمیم بمب گذاری در مرکز انجمن یهودیان در نشست مقامات ارشد ایران در ماه اوت سال 1993 قطعی شده است.

اما در مصاحبۀ نوامبر سال 2006، رئیس سابق دفتر حزب اللهِ اف بی آی، جیمزبرنازانی ، گفت که مقامات اطلاعاتی آمریکا به این نتیجه رسیده اند که مصباحی هیچگاه چنان دسترسی خاصی در اظهارنامه خود به مقامات آرژانتینی ادعا کرده ، به مقامات اطلاعاتی ایرانی نداشته است. برنازانی گفته تحلیلگران اطلاعاتی مصباحی را فردی می دانند که برای پول از جان خود می گذرد و آماده است تا"در هرکشوری و برای هر پرونده ای که مربوط به ایران باشد شهادت بدهد."

شهرت مصباحی در واقع بدتر از این بود. او همچنین چندین بار ادعا کرده بود که طبق اطلاعات طبقه بندی شده ای که در اختیار دارد ایران در حملات11 سپتامبر و بمب گذاری سال 1988 لاکِربی هم دست داشته است. سازمان های اطلاعاتی ایالات متحده مطمئن بودند که او به خصوص در مورد حملات 11 سپتامبر دروغ می گوید، چرا که قبل از این حمله، او هیچ گونه اطلاعاتی از این دست را به مقامات ایالات متحده نداد بود.

مصباحی همچنین اتهام بسیار التهاب برانگیزی هم به رئیس جمهور سابق آرژانتین، کارلوس مِنِم وارد کرد که وی 10 میلیون دلار رشوه از ایران دریافت کرده که هم اکنون در حساب خاصی در بانک سوئیس است، اما بعدها این ادعا را انکار کرد.

*گرت پورتر محقق تاریخ و روزنامه نگار و متخصص در سیاست امنیت ملی ایالات متحده است. نسخه کاغذی آخرین کتاب وی ، با نامخطرات سلطه: عدم تعادل قدرت و مسیر جنگ با ویتنام، در سال 2006 منتشر شد.