مثلث برمودا در تامین اجتماعی

به گزارش بولتن نیوز، اینک بحران مالی به حدی این سازمان بیمه ای را فراگرفته است که برای پرداخت حقوق و عیدی بیش از 2 میلیون نفر ازبازنشستگان خود،مطالبات قانونی مستمری بگیران به روزها و دقایق پایانی سال کشیده شده و البته بروز و ظهور این بحران نه چندان غیر مترقبه برای آنها که به آنالیز و تحلیل مسائل سازمان تامین اجتماعی می پردازند کاملا طبیعی و قابل پیش بینی بود.این در حالی است که در سال های نه چندان دور،کلیه مطالبات قانونی مستمری بگیران تامین اجتماعی مانند حقوق بهمن و اسفند همراه با عیدی آنها به طور یکجا به این دسته از اقشار ضعیف و زحمتکش در بهمن ماه هر سال پرداخت می شد که این مساله را مستمری بگیران تامین اجتماعی به خوبی به یاد دارند.

شاید یکی از دلائل این بحران مالی در سازمان تامین اجتماعی،افزایش هزینه ها و مخارج جاری سازمان در مقابل درآمدها و منابع مالی باشد که آن هم متاثر از پارامترها و شاخص های دیگری مانند افزایش اسمی و عددی آمار بیمه شدگان در مقابل کاهش وصولی ها و منابع مالی متکی به دریافت حق بیمه بیمه پردازان است.به عبارت دیگر ما شاهد آمار افزایش بیمه پردازان به سازمان تامین اجتماعی هستیم،در حالیکه سازمان تامین اجتماعی از بابت ورود این بیمه پردازان جدید پولی دریافت کرده باشد.به عنوان نمونه در سال های اخیر و به مدد سیاست های دولت های نهم و دهم،گروه های بیمه پرداز جدیدی مانند خادمان مساجد،کارگران ساختمانی،رانندگان،بسیجیان و ... بر سر سفره بیمه پردازان واقعی تامین اجتماعی نشسته اند و از امکانات درمانی و بیمه ایی این سازمان عریض و طویل بهره می برند،مشمول دریافت انواع و اقسام کمک های کوتاه مدت(دریافت اروتز و پروتز،غرامت دستمزد ایام بیماری،کمک هزینه ازدواج،بارداری،بیمه بیکاری و...)و بلند مدت(برقراری مستمری)می شوند،بدون آنکه دولت سهم تعیین شده خود به سازمان تامین اجتماعی را پرداخت کرده باشد! از سوی دیگر اتخاذ سیاست های پوپولیستی و عوام گرایانه با رویکرد درهای باز توسط مقام های سازمان تامین اجتماعی که منتصب دولت های نهم و دهم بوده اند باعث شده تا این سازمان بیمه ایی با گردش مالی به طور متوسط 1500 تا 1800 میلیارد تومانی در هر ماه،به یکی از طلبکارترین سازمان های بیمه ای عمومی غیر دولتی از دولت تبدیل شود.سازمانی که هم اکنون برای بیش از 35 هزار میلیارد تومان مطالبات پرداخت نشده از سوی دولت های نهم و دهم در قالب بدهی هایی مانند پرداخت نشدن حق بیمه گروه های جدید تحمیلی به خوان گسترده کارگران،کارفرمایان و مستمری بگیران که صاحبان واقعی تامین اجتماعی محسوب می شوند،همچنان طلبکار باقی بماند و از این سو نیز مقام های منتصب رئیس جمهور در سازمان تامین اجتماعی اظهار می دارند که با تلاش های آنها،دولت تاکنون نزدیک به 35 هزار میلیارد تومان از مطالبات بازنشستگان و بیمه شدگان این سازمان را در قالب واگذاری سهام کارخانه ها،شرکت ها و سایر موسسه های سوده ده مانند گروه هتل های«هما»به سازمان تامین اجتماعی پرداخت کرده است! البته از منظر دیگری نیز می توان به رویدادهای سازمان تامین اجتماعی نگاه کرد.رویدادهایی مانند ظهور پر حرف و حدیث سعید مرتضوی در سازمان تامین اجتماعی که 27 اسفند 1390 و به دنبال برکناری قدرت الله حافظی از آن رونمایی شد!

خبرساز شماره یک کهریزک با حاشیه های فراوانش در پی برکناری دکتر قدرت الله حافظی که درگیری فراوانی با رئیس دولت دهم بر سر ماجرای طرح نافرجام«پزشک امین»داشت پا به طبقه هشتم ساختمان قدیمی،اما پر جاذبه تامین اجتماعی در خیابان آزادی تهران گذاشت.ساختمانی که پیش از مرتضوی،29 منتصب دولت های مختلف پیش و بعد از انقلاب را در جایگاه مدیر عاملی سازمان تامین اجتماعی پذیرا شده بود.اینک سعید مرتضوی که پیش از استیضاح وزیر تعاون،کار و رفاه اجتماعی،عنوان سی امین مدیر عاملی این سازمان بیمه ای را یدک می کشید با بحران های جدی و عمیقی مواجه شده است.بحران هایی که در کنار برگزاری دادگاه قضات کهریزک به مثلث برمودای وی تبدیل شده است.در یک راس هرم خانواده های قربانیان این فاجعه درناک قرار دارند.در راس های دیگر این مثلث شوم نیز،مطالبات جامعه کارگری و کارفرمایی از یکسو و جامعه 2/2 میلیون نفری مستمری بگیران کشور که مقام های سازمان تامین اجتماعی،تاکنون به شکلی قطره چکانی حقوق و مزایای آنها را پرداخت کرده اند قرار دارند.اینک جمعیت این سازمان پر مخاطب بیمه ای با احتساب بیمه شدگان اصلی و تبعی آن به حدود 34 میلیون نفر در کشور افزایش پیدا کرده است.یعنی نزدیک به نیم میلیون نفر از جمعیت کل کشور به شکلی مستقیم با سازمان تامین اجتماعی در ارتباط بوده و هستند.اما همین سازمان بیمه ای برای آنچه که از دید متخصصان علم آکچواری،فقدان دانش و درک صحیح و علمی از واقعیت های جامعه آماری بیمه شدگان خوانده می شود،امروز با وجود آنکه از محل وصول حق بیمه خود حدود ۱۸ هزار میلیارد تومان در سال درآمد دارد برای پرداخت حقوق مستمری‌بگیران خود و دیگر هزینه‌هاي جاری اش دست به دامن به دولت شده است.اکنون سازمان تامین اجتماعی برای اینکه بتواند برخی از بدهی خود به جامعه بازنشستگان را بپردازد،از مزایای حقوق بگیران خود مانند نیروهای قراردادی موقت(ماده 20)به شکلی عجیب و غریب مقادیر قابل توجهی را حذف کرده است مانند عیدی این دسته از نیروها که باید مطابق با مشمولان تابع قانون وزارت کار و به صورت 2 ماه پایه حقوق ثابت در سال پرداخت می شد، اما مقام های سازمان تامین اجتماعی عیدی 402 هزار و 500 تومانی به مشمولان تابع قانون کار پرداخت کردند!رقم صرفه جویی از این حرکت غیر قانونی با احتساب اینکه حدود 14 هزار نیروی قراردادی موقت(ماده 20)در سازمان تامین اجتماعی مشغول به کار هستند و هر یک از آنها به طور متوسط باید حدود 900 هزار تومان عیدی دریافت می کرد،چیزی حدود 7 میلیارد تومان می شود.اما از دیگر سو می توان اینگونه هم به مثلث برمودای تامین اجتماعی نگاه کرد که در این سازمان بیمه ای و با انحصار کامل قدرت بلامنازع دولت بر همه ارکان آن و مسدود شدن همه مجاری تنفسی و گردش آزاد اطلاعات و اخبار،مافیای قدرت طلبی مانع از آن شده تا این سازمان بتواند در مجاری صحیح و واقعی خود که همان تحت پوشش قراردادن جامعه کارگری،وصول منابع بیمه ای به شکلی درست و کارآمد و سرویس دهی مطلوب در دو بخش بیمه ای و درمانی به جامعه هدف خود که همانا کارگران،بیمه شدگان و مستمری بگیران محسوب می شوند بپردازد و این مساله باعث شده تا اکنون سازمان تامین اجتماعی در واپسین روزهای سال 1391 خورشیدی با ۴ هزار میلیارد تومان کسری بودجه مواجه شده و در واقع این نبود تعادل میان درآمدها و هزینه‌ها با تصویب قوانین حمایتی غیر بیمه‌اي و بازنشستگی‌هاي پیش از موعد حاصل سیاست پیشگی مدیران اسبق تامین‌اجتماعی است و اکنون نیز اسلاف خلف آن مدیران در حالی صحبت از تغییر قوانین سازمان تامین‌اجتماعی می کنند که شرکای اجتماعی این سازمان یعنی کارگران و کارفرمایان باز هم مانند همیشه قربانیان و بازندگان اصلی اینگونه سیاست پیشگی ها و سیاست زدگی ها هستند. اگر آن سال‌ها مدیران دولتی، در مهار بحران‌هاي کارگری و در مواجه با کارخانه ها، موسسه‌ها و کارگاه‌هاي تولیدی ورشکسته و تعطیل شده، چوب حراج به منابع در دسترس کارگران و بیمه‌شدگان نگون بخت نمی زدند و مدیران غیر بیمه ای و البته سیاسی آنها در سازمان تامین‌اجتماعی قوانيني مانند مشاغل سخت و زیان آور و بازنشستگی‌هاي پیش از موعد را نمی پذیرفتند، اکنون با افزایش قارچ‌گونه مستمری‌بگیران و مقرری‌بگیران بیمه بیکاری در کشور مواجه نمی شدیم. اگر آن سال‌ها و در ادامه آن این سال‌ها، مدیران تامین‌اجتماعی به خود زحمت مي‌دادند و اصل ۲۹ قانون اساسی را مطالعه مي‌کردند و مي‌فهمیدند که سازمان تامین‌اجتماعی، سازمانی غیر دولتی است که ۹۰ درصد منابع آن از وصول حق بیمه‌هاي دریافتی از بیمه‌شدگان و نه همه مردم کشور تامین مي‌شود و اساسا تامین‌اجتماعی متولی بیمه کردن همه مردم ایران نبوده و نیست و باید حافظ منافع و منابع بیمه‌شدگان، کارگران و مستمری‌بگیران خود باشد، آن وقت اجازه نمی دادند تا دولت‌ها به بهانه شعارهای پوپولیستی و عوام فریبانه خود در حمایت از اقشار آسیب پذیر، گروه‌ها و دهک‌هاي زیادتری از آحاد فرودست جامعه را بر خوان سفره بیمه‌شدگان و مستمری‌بگیران تامین‌اجتماعی بنشانند، بدون آنکه حق بیمه آنها را به سازمان تامین‌اجتماعی پرداخت کرده باشند!

مثلث برمودای تامین اجتماعی،اینک در آستانه سال نو به گردابی برای بلعیدن جامعه هدف و مخاطبان خود تبدیل شده است.از یکسو خانواده های قربانیانی قرار دارند که متهم شماره یک آنها در راس بزرگترین و ثروتمندترین سازمان های بیمه ای قرار گرفته است و از سوی دیگر اقشار زحمتکش و بی پناه جامعه کارگری و بازنشستگی هستند که به موارد مطمئن،کم هزینه و مناسب و قابل آزمایش برای اجرای تصمیم های مقام های غیر بیمه ای و البته سیاسی دولت دهم تبدیل شده اند.