وطن امروز:
چرا دوریکردن از حرام و مشتبه اهمیت ویژه دارد؟ زیرا مال حرام و شبههناک مستقیم در شکلگیری بدن ما و خانواده ما نقش دارد و بدن به منزله مرکب برای روح است، بلکه روح از جسم نشأت میگیرد و با رشد بدن ساخته میشود. اگر بدن از مال حلال رشد کرد، نور روح در آن تاثیر دارد و «قَوِّ عَلَى خِدْمَتِكَ جَوَارِحِي وَ اشْدُدْ عَلَى الْعَزِيمَهًِْ جَوَانِحِي» تحقق پیدا میکند، اما اگر در کسب مال حلال دقت نکردیم و گرفتار مال حرام و شبههناک شدیم، بدن فاسد و تیره میشود و نهتنها جلوی نورافشانی روح را میگیرد، بلکه روح و قلب آدمی را نیز تیره و تار میکند و انسان ظلمانی میشود و طبعا چنین انسان پابسته میشود و توان پرواز به سمت اهداف اسلامی را ندارد. آری! دلیل اینکه تلاشهای ما به جایی نمیرسد را، باید در آلودگی قلبمان به حرام و شبهات جستوجو کنیم، در این حالت راه بر ما بسته میشود و از خدا محجوب میشویم و نمیتوانیم نقشه الهی را در زندگی خود پیاده کنیم. مشکل دیگر خودداری نکردن از حرام و مشتبهات و تاثیر آن بر نسل آدمی است. مال حرام، فرزندان و نسل انسان را تباه و فاسد میکند و طبعا در دنیا و آخرت گرفتار چنین فرزندانی میشود. توجه هم داریم که کسب حلال و دوریگزیدن از حرام و شبهات تنها تلاشی فردی نیست، بلکه تلاشی جمعی است که دولت و ملت در آن شریک هستند زیرا حرامخوری از مهلکاتی است که اجازه نمیدهد دولت و جامعه اسلامی شکل گیرد. آری! باید همه تلاش خود را بکنیم تا از مال حرام و شبههناک دوری کنیم، پیامبر اکرم صلیالله علیه و آله و سلم میفرمایند: «إِنَّ لِلَّهِ مَلَكاً يُنَادِي عَلَى بَيْتِ الْمَقْدِسِ كُلَّ لَيْلَهًٍْ مَنْ أَكَلَ حَرَاماً لَمْ يَقْبَلِ اللَّهُ مِنْهُ صَرْفاً وَ لَا عَدْلا» [عدهًْ الداعی؛ 153] «کسی که حرام بخورد، نه کارهای مستحبی و نه کارهای واجب او مقبول واقع نمیشود» و چنین انسانی به پیش نمیرود و نمیتواند به سمت اهداف الهی حرکت کند زیرا اعمال صالح انسان را به سمت خدا بالا میبرد اما در جایی که انسان به حرام مبتلا شد، نزدیک شدن او به قرب الهی امکان ندارد و چنین انسانی پیشبرنده نقشه الهی نیست، بلکه باطن حرامخواری! رفتن به سوی آتش جهنم است. آری! اهوای نفس ما را به سوی فساد و جهنم میکشاند و تا مبارزه با آن را جدی نگرفتهایم، نجات از فساد فردی و جمعی امکانپذیر نیست، پس باید هويهای نفسانی را کشت.