پيامبر عاشورا
آن طرف را ببين!
ابرهاي يتيم در كوچه و خيابان مي‌گردند و شانه‌اي براي عقده‌گشايي پيدا نمي‌كنند. صداي ضجه باد در گوش تاريخ مي‌پيچد. يك بيابان تشنگي به وسعت كربلا، با سينه‌اي شرحه شرحه در پيش روست.
هنوز صداي ابهت شيرزني رعشه بر اندام سپاه سياهي مي‌اندازد؛ صدايي كه شور غيرت و بلاغت علي(ع) را در خود دارد؛ صدايي كه ضربان عفاف فاطمه(س) را طنين‌انداز مي‌كند و صدايي كه عطر لاله‌هاي كربلا را مي‌پراكند.
...و كربلا يعني خطبه‌هاي آتشين زينب(س)
...و كربلا سرزميني است با خورشيدهاي درخشان بر نيزه.
دشتي است با گل‌هاي لگدمال شده.
خيمه‌گاهي است آتش گرفته با كودكاني كه شعله به دامن به هر سو روانند.
دريايي از تشنگي دختركاني معصوم.
...و آن سوتر زني پريشان دست بر گردن اسبي گذاشته است. اسبي با يالي سر به زير، با بدني چاك‌چاك كه كشان‌كشان خود را به خيمه‌ها رسانده است.
ديدن اين همه مصيبت تنها از تحمل يك زن برمي‌آيد كه دختر علي(ع) است؛ زني كه همه اينها را جز زيبايي نمي‌بيند.
...و امروز، روز «زينب(س)» است. چگونه مي‌توان بي‌تفاوت از كنار لحظه‌ها گذشت؟ كه زينب(س) تنها يك زن نبود كه برادرش را از دست داده باشد يا خانواده‌اش را به اسيري برده باشند، كه زينب(س) پيامبر عاشوراست.
كه زينب(س) همه كربلاست و چه خوش سرود شاعر عاشورايي:
سر ني در نينوا مي‌ماند اگر زينب نبود
كربلا در كربلا مي‌ماند اگر زينب نبود
زينب(س) صداي كربلا را كاروان به كاروان و واحه به واحه در دل تاريخ به حركت درآورد تا فرداييان در سايه آفتاب ديروز كه بر نيزه‌ها خطبه‌خواني مي‌كرد، به تماشاي حيات بايستند.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
