آیا تحلیل ها و برنامه ریزی های ما ربطی به حوادث آخرالزمانی و ظهور دارند؟

گروه دین و اندیشه: بررسی اتفاقات و درگیری های نظامی اخیر، بیماری های همه گیر، اعدام جمعی در عربستان و مسائلی از این دست و نگاه به آن ها از منظر احادیث، روایات و اخبار آخرالزمانی نشان می دهد که مشابهت هایی میان آن اخبار با وقایع اخیر وجود دارد. اما در مواجهه با این واقعیت که رد بسیاری از اتفاقات این روزها را می توان در احادیث آخرالزمانی و ظهور پیدا کرد، سوالی پیش می آید مبنی بر اینکه جامعه ایران و علی الخصوص بدنه انقلابی و مذهبی ما تا چه اندازه نسبت به این احادیث، روایت ها و اخبار آگاهی دارند. این مسأله از آن جهت اهمیت دارد که علم به این احادیث و بررسی اتفاقات و مقایسه آن ها با چیزی که در روایات آمده است، می تواند منجر به این بشود که جامعه مذهبی و انقلابی کمی از روزمرگی ها و کارهای دم دستی و بی برنامه فاصله بگیرند.

به گزارش بولتن نیوز، این حرف به آن معناست که اگر جامعه ای به این باور برسد ظهور قطعی است و ان شاءالله نزدیک است، دیگر وقت خود را صرف کارهای عبث و بی معنی نمی کند و برنامه ریزی هایش بر مبنای ظهور خواهد بود. اگر بدنه مذهبی و انقلابی جامعه ایران علم به وقایع پیش از ظهور داشته باشند و مشابهت هایی میان آن اخبار با چیزهایی که این اواخر رخ داده است، ببینند، آن وقت جهت کارهایشان را با ظهور و مسیری که منتتهی به آن می شود تنظیم می کنند.

ولی سوال اصلی که در ابتدا هم به آن اشاره شد، این است که واقعا چند درصد از طیفی که مدنظر ما هستند، نسبت به این مسأله دغدغه دارند و از کم و کیف اتفاقاتی که وعده آن ها داده شده است، آگاه هستند؟! برای فهمیدن این پاسخ نیاز به نظرسنجی نیست. نگاهی به شکل برنامه ریزی ها، عملکردها و رفتار ما کافی است برای اینکه متوجه بشویم بیشتر ما اصلا به چنین مساله ای فکر هم نمی کنیم.

اگر دقیق تر بخواهیم صحبت کنیم، نه تنها از آن اطلاعات ناب آگاهی نداریم، بلکه متأسفانه خود ظهور و آمادگی برای آن نیز برای ما تبدیل به دغدغه نشده است. اگر چنین بود امروز دیگر صحبت نمی شد که چند درصد نسبت به روایات ظهور و حوادث پیش از آن آگاهی دارند و درصد بالایی از بدنه انقلابی و مذهبی خودشان در پی جستجوی حقیقت و زمینه های تحقق این وعده صادق می رفتند.

نگاهی به وضعیت امروز کشور در حوزه های مختلف، چه در زمینه عملکرد حاکمیت و چه مردم نشان می دهد که شاید باور به وقوع ظهور در مردم و مسئولان وجود داشته باشد اما عده کمی هستند که اعتقاد دارند این وعده امکان تحققش در این بازه زمانی وجود دارد. از همین روی است که تعداد برنامه های با هدف ظهور و آینده نگر، در مقابل کارهای روزانه، تکراری و بدون افق دید درست، چندان زیاد نیستند.

رد چنین اشکالی را می توان در تحلیل اتفافاتی که در دنیا رخ می دهد، مشاهده کرد. چه بسیار از افراد مذهبی، انقلابی، مسئولان و کارگزارانی که اساسا مسائل را نه بر پایه آن چه وعده داده شده است، بلکه بر مبنای منافع کوتاه مدت تحلیل و سود و زیان های نوک بینی را بررسی می کنند و کاری با این ندارند که آیا تصمیماتی که می گیرند، در چهارچوب و مسیر ظهور قرار دارند یا خیر.