پاسخگو نبودن مدیران صدای دلاوری را هم درآورد/آقای دلاوری! مدیران پاسخگو را مجبور به استعفا می‌کنند، مثل دکتر ارونقی

گروه فرهنگی: مطمئناً نام «محمد دلاوری» مجری تلویزیون و «برنامه تهران 20» را شنیده اید و یا حتی الامکان یکبار پای صحبت های وی و مسائلی که در این برنامه مطرح می کند که عمدتاً حول مشکلات مردم و مطالبه گری های وی که به نیابت از مردم مطرح می کند نشسته اید یا در فضای مجازی دنبال کرده اید.

به گزارش بولتن نیوز، نکته مهم درباره برنامه تلویزیونی تهران 20 با اجرای محمد دلاوری این است که وی بدون هرگونه سانسور به طرح موضوعاتی می پردازد که به نظر به مذاق عده ای از مسئولان خوش نمی آید. بطوریکه بنا به گفته وی حتی بعضی از مدیران علیرغم قول و وعده های حضور در این برنامه خلف وعده می کنند و به برنامه نمی آیند به بهانه های مختلف کاری، نداشتن وقت و ...؛ اگرچه باز هم بقول دلاوری ترس از پاسخگویی و ملزم ندانستن خود به پاسخگویی موجب این خلف وعده ها شده است.

از جمله سوژه های اخیر این برنامه که از قضا نیز در برنامه حضور پیدا نکرده بودند، موجب شد تا دلاوری با رویکرد شفاف سازی به طرح موضوعاتی که در بالا به آنها اشاره شد بپردازد؛ وی در برنامه مذکور با انتقاد از عدم حضور «صدراله بمانا» مشاور ریاست راهداری کشور در برنامه و عدم پاسخگویی ایشان در ارتباط با نظارت سازمان راهداری در ماجرای واردات کامیون ها که به کجا ختم شده و با انتقاد از «محمود محمود زاده» معاون مسکن و عمران وزارت راه و مسکن که علیرغم درخواست و دعوت از وی برای حضور در برنامه در دو ماه گذشته جهت پاسخگویی به مردم در ارتباط با ثبت نام مسکن و فرم ج که قرمز می شود چیست، اظهار کرد این دسته از مدیران خود را ملزم به پاسخگویی به مردم نمی دانند.

واقعیت این است که این انتقادات که بر پایه غیر پاسخگویی مدیران مربوطه در قبال مردم و افکار عمومی اتفاق می افتد اولاً نشانه بی احترام و عدم ادب مدیران به مردم از یکسو و ناکارآمدی و عدم شایستگی آنها و فقدان برنامه و اهداف از سوی آنها، برای مدیریت بر بخش های مختلف کشور از سوی دیگر است.

حال اگر نحوه تعامل مدیران با رسانه ها و میزان باور به پاسخگویی آنها به مردم و تقوای کاریشان را در مصادیقی دیگر که قرینه روند مذکور است مورد مقایسه قرار دهیم می توان سره مدیریت مدیران را از ناسره تشخیص داد. یکی از مدیرانی که در طول ماه های گذشته همواره پاسخگوی مطالبات رسانه ای بود و نسبت به حوزه مدیریت خود پیگیر کارهای مختلف بود و در عرصه مدیریتیشان پرکار و فعال بودند معاون فنی سابق گمرک کشور «مهرداد جمال ارونقی» بود که در ماجرای ارز ترجیحی و سوء استفاده هایی که رخ داده بود افراد و سازمان های مختلفی را به خط کرد و به جنگ خیلی ها رفت. جالب اینجاست که نتیجه این رویکرد فعال مدیریتی و پاسخگو بودن نه تنها به تجلیل از ایشان ختم نشد بلکه سبب شد تا فشارهای مداوم از جاهای مختلف بر ارونقی وارد شود و جاهای مختلفی تلاش کردند تا وی را تغییر دهند که در نهایت نیز منجر به استعفای وی به دلیل اعمال فشارها شد.

واقعیت این است که براساس مصادیق تطبیقی، در کشور ما در عرصه مدیریتی عدم پاسخگویی به مردم موجب ابقاء و بقاء در مناصب و صندلی های مدیریت می شود. در واقع وضعیت بوروکراسی مدیریتی در ایران وارونه تعریف شده و حاکی از آن است که قرینه مطالبه گری و غیر پاسخگو بودن، مطیع بودن، پایمال کردن حقوق مردم و بیت المال می تواند موجب دوام و بقاء مدیریتی گردد. آنچه از دولت سیزدهم انتظار می رود که با شعار مردمی بودن وارد میدان شد این است فکری به حال شرایط مذکور کند و مدیران غیرپاسخگو را نه تنها پاسخگو سازد بلکه مدیریت مبتنی بر بی اعتنایی به مردم را امحاء و مدیران در جبهه مدیریت خود برتر بینی از مردم و جدا از جامعه را از عرصه مدیریت کشور حذف کند نه برعکس آن اتفاق بیافتد که متاسفانه شاهد آن هستیم.