مراسم بزرگداشت مقام ادبی سید محمد حسین شهریار و روز شعر و ادب فارسی در باکو برگزار شد / نمی توان استاد شهریار را کلا یک شاعر سنت گرا نامید

گروه فرهنگی: به مناسبت روز شعر و ادب فارسی و بزرگداشت مقام ادبی سید محمد حسین شهریار ، روز جمعه 26شهریور ماه مراسمی در محل رایزنی فرهنگی سفارت ج.ا.ایران در باکو برگزار شد .

به گزارش بولتن نیوز، در این مراسم که به دلیل شرائط خاص کرونائی در یک فضای محدود برگزار شد 25 نفر از دانشجویان و اساتید ادب فارسی حضور داشتند .

ابتدا کلیپی از شعر خوانی مرحوم استاد شهریار پخش شد و آنگاه آقای پورمرجان رایزنی فرهنگی کشورمان در باکو در مورد شهر یار گفت : شهریار در سرودن شعر فارسی و ترکی به اوج رسید و توانست عاطفه و تخیل را در زبان آهنگین شعر به مخاطب ارائه دهد و این همان کاری بود که شعرای بزرگ ایران زمین مثل حافظ ، سعدی و مولانا انجام داده بودند و مهمترین ارزش غزلهای شهریار در ایجاد ارتباط عاطفی با خوانندگان اشعارش بوده است .

وی افزود : شهریار دنباله رو شعرای قدیمی مثل حافظ بوده و شیفته حافظ گشته است و این شیفتگی باعث شد که او نتواند از گذشته ادبیات فا رسی و حتی ترکی ، خود را رها سازد و ما این ممارست و ارتباط او با اشعار کلاسیک را در دیوان او به کرات می بینیم اگرچه با شعر نو هم میانه خوبی داشت و توانست آنرا بپذیرد و لذا نمی توان استاد شهریار را کلا یک شاعر سنت گرا نامید چون تاثید اسلوبهای ادبی شعر معاصر را هم در اشعار او به وضوح می بینیم .

رایزن فرهنگی کشورمان در ادامه گفت : شهریار حدود هفتاد سال ، خود را با شعر محشور ساخته و به زیبائی زبان شعری پرداخته است و همین طولانی بودن سرودن شعر توسط او باعث شد تا موضوعات متعدد و مختلفی را در اشعار او بتوانیم پیدا کنیم و در واقع یک گستره ادبی را در قالب شعری خود بوجود آورد .

آقای پورمرجان دوران اوائل قرن 14 شمسی را دوران تقابل شعر کلاسیک و شعر نو خواند که شهریار هم در این کارزار توانست هم شعر کلاسیک را محافظت نماید و هم از شعر معاصر دور نماند و همین امر موجب تقویت ادبیات فارسی شد و او توانست دین خود را به زبان فارسی ادا نماید .

نماینده فرهنگی کشورمان در پایان شهریار را یک شاعر ساده زیست ، مردمی و معنوی خواند که با همه طیفها و گروههای مردمی مانوس بود و ادب و نزاکت و سادگی او در میان مردم زبانزد شده بود و تا آخ ر عمر خود توانست آنرا نگه دارد . او با سرودن اشع ار حیدربابا یه سلام توانست زبان آذری را به نوعی از فراموشی نجات دهد و موجب قوت زبان مادری خود در ایران شد .

در ادامه این برنامه خانم پروفسور اسمیرا فواد شکور اوا استاد آکادمی علوم آذربایجان و شهریار شناس بزرگ آذربایجان در خصوص شهریار گفت : استاد شهریار به حق در حوزه ادبیات فارسی و ترکی به اوج قله رسید و مو جب احیا و قدرت بیش از بیش ادبیات فارسی و ترکی شد .

او یک ادیب ، عارف و شعر برجسته در زبان فارسی و ترکی بود که در هر دو زبان با استادی تمام قلبها را در نوردید و ادبیات را با هنر درآمیخت و اشعار خود را همچون حافظ در دنیا ماندگار ساخت .

خانم پروفسور شکوراوا گفت :

شهریار نه تنها در ایران بلکه در آذربایجان و همه کشورهای آسیای میانه و قفقاز شناخته شده است و کتاب حیدربابای او در بیش از 80 زبان ترجمه شده و صد بار هم شما این کتاب را بخوانی ی حس زنده بودن و حیات مجدد در شعر او را در می یابی د و الهام بخشی او را در شعر حس می کنید . شهریار در همه حوزه ها حتی در مباحث عرفانی و دینی تلاش می کرد مستقل باشد و از خطوط دینی فراتر نرود .

او در شعر گفتن خود توانست هم در غ زل و هم در قصیده و سایر فنون شعری در دوران معاصر در اوج قله قرار بگیرد و برای همین است که روز وفات او در ایران به روز شعر و ادب فارسی در ایران نام گرفته و هر س ال برنامه های بزرگداشت برای وی گرفته می شود .

وی افزود : شهریار توانست مغلوب دنیا نشود و بلکه دنیا را در مشت خود بگیرد و بر آن غلبه نماید . او زبان شعر را برای نشان دادن زیبائی دنیا و مفاهیم ابرا زی خود استفاده کرد و لذا جاودان ه خوا هد ماند . شهریار زبان آذری را زنده کرد و در عین حال به زبان فارسی هم قدرت بخشید .

او آذربایجان را سر و ایران را بدن می خواند که این دو جداشدنی نیستند و هر دو زبان در این سرزمین موجب عزت و فخر مردم هستند . شهریار هرگز سراغ تفرقه نرفت بلکه مردم را به یگانگی و وحدت فرا می خواند و افراط و تفریطی در کارهای او مشاهده نمی شود .

پروفسور شکوراوا که سالهای متمادی در موضوع شهریار شناسی تحقیق می کند ، این شاعر ایرانی را در دنیای معاصر بی نظیر خواند و موجب فخر نه تنها ایرانیان بلکه موجب فخر جهانیان خواند . شهریار با شعرای معاصر دمخور بود و همه آنها احترام خاصی به شهریار داشتند.

وی در خاتمه شهریار را شاعری دانست که با هنر خطاطی هم بیگانه نبود و هنر نواختن تا ر را هم داشت و لذا تا آخر عمر با هنر زیست و هرگز از حوزه دینی هم خارج نشد .

خانم دکتر آیگون علیزاده استاد دانشگاه باکو و محقق آکادمی ملی علوم آذربایجان هم طی سخنانی ، شهریار را نمونه یک شاعر مردمی و اخلاقی نامید که توانست اشعار نو و اشعار کلاسیک را آشتی دهد و با هر دو سبک شعری کنار بیاید .

وی گفت سرمشق اصلی شعری شهریار حافظ بود که غزلهای زیادی را در استقبال از غزلهای او نوشته است .شهریار یک شاعر معناگرا بود که در گذشته ادبیات ایران شاعر بزرگتری را می بیند که لسان الغیب است و تلاش او هم در همین راستا بوده است.

استاد کلاسهای آموزش زبان فارسی در رایزنی فرهنگی در ادامه صحبتهای خود گفت : شهریار در ایران دارای عزت و احترام خاصی بود و بعد از فوت وی ، در مقبره الشعرای شهر تبریز آرام گرفت و روز وفات وی هم به روز بزرگداشت زبان فارسی در ایران نامیده اند که به حق نشانه احترام به خدمات او به زبان فارسی بوده است .

در پایان این مراسم گواهی پایان ترم دانشجویان زبان فارسی هم به آنها اهداء گردید.