اصرار دولت برای تصویب سی‌اف‌تی و پالرمو سوال‌برانگیز است

گروه سیاسی: شریعتمداری نوشت: علی‌رغم گزارش‌های مستند و تاکید مراجع رسمی بر پولشویی‌های کلان آمریکا و کانادا و بسیاری از کشورهای اروپایی، «گروه ویژه اقدام مالی» (FATF) هیچیک از کشورهای یاد‌شده -تاکید می‌شود که هیچیک از آنها- را نه فقط در لیست سیاه قرار نداده است، بلکه درباره ریسک روابط تجاری با آنها نیز کمترین اشاره‌ای نکرده است.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از نیک رو، حسین شریعتمداری مدیر مسئول روزنامه کیهان در یادداشتی تحت عنوان «آب جوی آمد و غلام ببُرد!» نوشت:

۱- در یادداشت روز کیهان دیروز با عنوان «FATF، شفافیت برای دار و دسته دزدها» نوشته برادر و همکار عزیزم آقای سید محمد عماد اعرابی، به ده‌ها نمونه مستند از پولشویی کلان در بانک‌های معروف و بلند‌آوازه و [باصطلاح] معتبر غربی اشاره شده بود که شرح آن بیرون از دایره این وجیزه محدود است. تمامی موارد یاد‌شده، برگرفته از مراکز و مجامع رسمی آمریکا و کشورهای اروپایی بود از جمله و فقط به عنوان نمونه؛ به گزارش «شبکه بین‌المللی عدالت مالیاتی»

(Tax Justice Network) کشور سوئیس در شاخص «پنهان‌کاری مالی»(FSI) رتبه اول جهان را در سال 2018 و رتبه سوم را در سال 2020 داشته است. بزرگ‌ترین پرونده پولشویی تاریخ اروپا سپتامبر 2018 در دانمارک فاش شد. رقمی بالغ بر 200 میلیارد یورو (234 میلیارد دلار) در شعب «دانسکه بانک» دانمارک. در بانک‌های استونی، طی سال‌های 2008 تا 2017 بیش از یک تریلیون یورو (1.27 تریلیون دلار) پولشویی شده است. نشریه «ویک» 10 اکتبر 2018 اعلام کرد حداقل 18 بانک از 20 بانک بزرگ اروپا (از جمله 5 مؤسسه در انگلستان) در دهه اخیر اقدام به پولشویی کرده‌اند. 8 آگوست 2018 «وال‌استریت‌ژورنال»، کانادا را «قطب پولشویی» در آمریکای شمالی لقب داد و نوشت؛ دو سوم بانک‌های کانادایی قوانین مبارزه با پولشویی را رعایت نمی‌کنند و طبق آخرین اطلاعات، سالانه بین 5 تا 15 میلیارد دلار کانادا (3.8 تا 11.5 میلیارد دلار آمریکا) پول کثیف از طریق بانک‌های کانادایی وارد چرخه نظام بانکی این کشور می‌شود. به گزارش «شبکه بین‌المللی عدالت مالیاتی»، آمریکا در شاخص «پنهان‌کاری مالی»(FSI) پس از جزایر کیمن رتبه دوم جهان را در سال 2020
به خود اختصاص داده است و «فایننشال تایمز» می‌نویسد: «آمریکا بزرگ‌ترین پناهگاه پول کثیف در جهان است. وزارت خزانه‌داری آمریکا تخمین می‌زند سالانه 300 میلیارد ‌دلار در آمریکا پولشویی می‌شود و تاکید می‌کند که این رقم فقط ‌اندکی از ارقام واقعی است و ده‌ها نمونه دیگر از این دست.

۲‌- علی‌رغم گزارش‌های مستند و تاکید مراجع رسمی بر پولشویی‌های کلان آمریکا و کانادا و بسیاری از کشورهای اروپایی، «گروه ویژه اقدام مالی» (FATF) هیچیک از کشورهای یاد‌شده -تاکید می‌شود که هیچیک از آنها- را نه فقط در لیست سیاه قرار نداده است، بلکه درباره ریسک روابط تجاری با آنها نیز کمترین اشاره‌ای نکرده است و علاوه‌بر آن برخی از این کشورها نظیر آمریکا، سوئیس، دانمارک و انگلستان، عضو اصلی FATF نیز هستند و ۱۷ کشور اروپایی دیگر در کمیته اتحادیه اروپایی FATF عضویت دارند !!

۳- بسیار بعید به نظر می‌رسد که دولت محترم از این اطلاعات و اسناد رسماً اعلام شده بی‌خبر باشد ! از این روی پافشاری و اصرار دولت برای تصویب دو کنوانسیون CFT و پالرمو عجیب و باور نکردنی و سؤال‌برانگیز به نظر می‌رسد (گفتنی است که دولت پیش از این، بدون کسب اجازه از مجلس شورای اسلامی ۳۹ بند از ۴۱ بند FATF را پذیرفته است و تنها دو کنوانسیون CFT و پالرمو باقی مانده است).

برخی از دولتمردان اعلام کرده‌اند که از بی‌تفاوتی FATF نسبت به پولشویی‌های کلان آمریکا و اروپا با‌خبرند و در مقابل این پرسش که پس چرا این همه برای تصویب آن اصرار می‌ورزید؟! پاسخی می‌دهند که تنها واژه برای توضیح آن «عذر بدتر از گناه» است! آقایان می‌گویند، همانگونه که آمریکا و سایر کشورهای اروپایی استانداردهای FATF را نادیده گرفته‌اند، ما نیز می‌توانیم اقدامی مشابه داشته باشیم ! که باید گفت: اولاً؛ آمریکا، کانادا و کشورهای اروپایی با وجود آنکه علناً استانداردهای FATF را نادیده گرفته و علاوه ‌بر پولشویی‌های کلان، آشکارا از گروه‌های تروریستی حمایت کرده و می‌کنند ولی از آنجا که مدیریت این نهاد در اختیار خود آنهاست هرگز نام کشورشان در لیست سیاه FATF قرار نگرفته است ولی ایران اسلامی را تنها به بهانه اینکه مبادا دست به پولشویی بزند و از تروریست‌ها حمایت کند! در لیست سیاه جای داده‌اند! توجه کنید که از نگاه آنان سپاه پاسداران و نیروی قدس و صدا و سیما و... گروه تروریستی تلقی می‌شوند ‎! و... دولت محترم این تناقض را چگونه حل می‌کند و برای آن چه توضیحی دارد؟!

ثانیاً؛ دولت محترم، بارها و از جمله در جریان مذاکرات منجر به فاجعه برجام، میزان کاربلدی و تخصص خود را در این زمینه‌ها نشان داده است و ادعای اخیرش به داستان معروف آن غلام شبیه است که رفته بود آب از جوی بیاورد ولی «آب جوی آمد و غلام ببُرد»!