عذر خواهی نماینده ولی فقیه در خوزستان از جوان مجروح شده در اعتراضات غیزانیه

گروه اجتماعی- حجت‌الاسلام محسن قنبریان طی یادداشتی نوشت:عذر خواهی نماینده ولی فقیه در خوزستان از جوان مجروح شده در اعتراضات غیزانیه با #پیوست_رسانه_ای ، بهانه ای شد تا دو سبک کارگزاری برای انقلاب و نظام از هم باز شناسانده شود

1 سبک اول:

به گزارش بولتن نیوز، نماینده ولی فقیه پیگیر مشکلات آب غیزانیه بود، فرمانده انتظامی میدان هم نبود؛ اما بجای نظام و مسئولین مربوطه از جوان مجروح شده اما حاضر در معترضین #جلوی_دوربین عذر خواهی می کند.

در ماجرای هواپیمای اکراینی هم سرداری رشید #جلوی_دوربین آمد. "آبرویش را با خدا معامله کرد". صراحتا گفت:"اگر گناهی بوده، عناصر ما خبط و خطا کرده اند و ما باید پاسخگو باشیم".

چنین کرد تا تقصیر گردن این و آن و در نهایت #کلیت_نظام و انقلاب نیافتد.

2سبک دوم:

اعتراضات بنزینی آبان ۹٨در برخی شهرها کشته و زخمی هایی به جا گذاشت. مثلا در زادگاهم #بهبهان ۶کشته و تعدادی زخمی برجای ماند که از متوسط شهرهای پیرامون بسیار بالاتر است.

از خانواده کشته ها، بازدیدهایی شد؛ اما از هیچ خانواده یا هیچ مجروحی، کسی عذری نخواست و عواطف جریحه دار ماند!

با دستور رهبری معظم انقلاب، قربانیان سه دسته شدند:

۱. جانباختگان از شهروندان عادی و بدون هیچ گونه نقشی در اعتراضات که در حکم شهید محسوب می شوند.

۲.قربانیانی که در جریان تظاهرات اعتراضی #به_هر_نحوی جان خود را از دست داده اند  پرداخت دیه و دلجوئی از خانواده های آنان.

۳.قربانیانی که #بصورت_مسلحانه و در درگیری با نیروهای حافظ امنیت کشته شده اند  مقرر گردید پس از بررسی وضعیت و سوابق خانواده آنان، حساب خانواده های موجه و آبرومند از فردی که اقدام به عمل مجرمانه نموده است، جدا شود و خانواده های آنان متناسباً مورد توجه و دلجوئی قرار بگیرند.

٭رهبری برای همین قسم سوم نیز بر "رٲفت اسلامی" و توجه به خانواده ها تٲکید کردند.

در توشیح این تقسیم بندی قید کردند: "هرچه سریعتر انجام شود". "نسبت به افراد مشکوک درهر گروه باجهتی که به رٲفت اسلامی نزدیکتر است، عمل شود".

حالا سخن از ابتکار عملی از جنس نماینده ولی فقیه در اهواز نیست؛ پرسش از میزان عمل به این دستور صریح رهبری از سوی مقامات شهر و استان است.

الان قریب ۶ماه از آن ابلاغ رهبری(۹۸/۹/۱۳) می گذرد. "هرچه سریعتر انجام شود" این حکم در بهبهان -مثلا- چرا معطل و عملا بی خاصیت ماند؟!

تفکیک کشته ها احتمالا مسئولین شهری را با چالشی از سوی برخی خانواده ها مواجه کند؛ اما آقایان توجه دارند عدم تفکیک، همه بار منفی ۶کشته را گردن نظام و انقلاب می اندازد؟!

تفکیک قربانیان -بخصوص با رعایت تذکر رهبری درباره رٲفت اسلامی با مشکوکین هر دسته- جا گرفتن عمده آنها در دسته اول و دوم را احتمالا در پی داشت. اگر با دلجوئی مناسب و با #پیوست_رسانه_ای همراه بود؛ می توانست اغلب خانواده ها را زیر چتر انقلاب و نظام (ولو معترض به برخی سیاستها) نگه دارد. اما انجام نشدنش اقلا در فضای رسانه ای، همه کشته ها را عملا در دسته سوم قرار داد؛ که سهمیه خیلی بزرگی از متوسط شهرستانها برای مردم نجیب این شهر و اجحافی بزرگ بر انقلاب بود!

اگر منافقین مسلح -چنانچه ادعا میشود- در اجتماعات بوده اند؛ پس از ۶ماه می توان گفت کدام کشته، شهید تیر آنهاست و کدام مجروح از ضربت آنها بود؛ تا هزینه همه خونها گردن نظام نیافتد!

اینجا مثل ماجرای موسوم به #شلیک_اشتباه ، حاجی زاده رشیدی پیدا نشد که آبروی خود را با خدا معامله کند و بگوید:"ما گردنمان از مو باریکتر است؛ همه مسئولیت کار را می پذیریم"!

جایش از پاسخگویی طفره رفتند، معلوم نشد نهادهای بالادستی برای بررسی موضوع و شناسائی قاصر یا مقصر احتمالی اصلا آمدند یا می آیند یا نه؟!

پس ناچارا در افکار عمومی و بدخواهی های رسانه ای، همه شلیک ها درست و بجا، جازده شد!

خانواده هایی که به آسانی می شد پیگیر قانونی خون جوانشان باشند؛ خوراک رسان به رسانه های معاند قرار داده شدند!

این دو سبک کارگزاری برای انقلاب اسلامی است:

سبک اول، مسئولیت را خود گردن می گیرد و "سر خم می سلامت، شکند اگر سبوئی" ، شعارش است.

سبک دوم، نظام را سپر خود می کند و زبان حالش به قول شاعر طنزپرداز این است:

به آب روشن میّ عارفی طهارت کرد
و رفته رفته به این کار زشت عادت کرد!