آیا کسانی که از بازار مسکن ثروتمند شده اند، حاضر می شوند از سود خود چشم پوشی کنند؟!

گروه اقتصادی _ سید محسن عبدالهی: شب گذشته گزارشی از شبکه افق در مورد وضعیت مسکن در ایران پخش شد که حاوی نکات جالبی بود. در این گزارش شرایط مسکن و اجاره آن در کشور هلند را با ایران مقایسه کرده بودند که با پایان یافتن این برنامه، به شدت انسان دچار تامل می شد.

 

به گزارش بولتن نیوز، طبق آن چه که در آن گزارش گفته می شد تعیین قیمت اجاره بهای مسکن در کشور هلند سقفی دارد که دولت آن را تایید می کند و اگر مالک بیش از حدی که دولت تعیین کرده است، از مستاجر خود طلب کند، مستاجر می تواند شکایت کند. از سوی دیگر مالک اگر قصد فروش خانه خود را داشته باشد، می بایست حتما اول پیشنهاد فروش را به مستاجر خود ارائه دهد و اگر مستاجر رغبتی به خرید نداشت، مالک اجازه فروش خانه به غیر را خواهد داشت. تعدادی قانون دیگر نیز در حمایت از دو طرف وجود داشت که پیشنهاد می کنم حتما از طریق آرشیو گزارش را پیدا و تماشا کنید.

 

 

مقایسه آن وضعیت با شرایط فعلی مسکن در ایران نشان می دهد که کسی به فکر این شرایط نبوده و نیست و احتمالا هم نخواهد بود. مسئولان دولتی در ادوار مختلف هرگز به سمت کنترل قیمت مسکن پیش نرفته اند و مهم ترین دلیلشان هم اقتصاد آزاد و سرمایه شخصی بودن مسکن بوده است.

 

 این استدلال زمانی به دردنخوربودنش اثبات می شود که در غرب لیبرال و مرکز اقتصاد سرمایه داری و کپیتالیسم و ازین دست ایسم ها که اصالت سود و سرمایه جریان دارد، حمایت از مستاجر و کنترل قیمت ها با استفاده از قدرت قانون به رادیکال ترین شکل اجرا می شود. اگر امروز یک نفر در ایران آن راهکارها را پیشنهاد بدهد، انگ طرفداری از اقتصاد مارکسیستی به او می چسبانند و آن پیشنهاد را تاریخ مصرف گذشته معرفی می کنند .

 

حال چرا این انگ ها چسبانده می شود و در ادوار مختلف در مقابل ایده کنترل قیمت مسکن و اجاره بهای آن مقاومت شده است، یک دلیل اصلی و پشت پرده نیز وجود دارد. در بالا گفته شد که بهانه اقتصاد آزاد آورده می شود اما اصل داستان اینجاست که حضرات دخیل در این زمینه خود از راه ساخت و ساز مسکن تحصیل مال کرده و می کنند و اقوام و اعوان و انصارشان همگی مشغول فعالیت در این بازار مکاره هستند.
 

قاعدتا کسانی که از بی سر و سامانی اوضاع مسکن در حال به دست آوردن سودهای کلان هستند، هرگز سعی نخواهند کرد که با کنترل آن از جیب مبارک خود و اطرافیانشان بزنند و در جیب مردم عادی و قشر مستضعف بگذارند. البته که این اتفاق شامل همه مسئولین نمی شود اما کسانی که در بخش اقتصادی و مسکن در دول مختلف دخیل بوده اند یا تاثیر مهمی بر تصمیمات دولت ها داشته اند، متاسفانه بر این خوان نعمت چنبره زده اند و قصد کنار رفتن نیز ندارند.