نقش ترامپ در اتفاقات اخیر فرانسه

گروه بین الملل: در آوریل ۲۰۱۷، مکرون در مناظرات انتخاباتی‌اش به خانم لو پن و طرفداران ناسیونالیستش گفته بود: «ناسیونالیسم جنگ است.» «من از منطقه‌ای می‌آیم که پر از گورستان است. اگر شما می‌خواهید، من نمی‌خواهم به آن سَمتِ تاریخ برگردم.» جمله‌ی «ناسیونالیسم جنگ است» را فرانسوا میتران هم در سال ۱۹۹۵ در نطق خود در پارلمان اروپا گفته بود.

به گزارش بولتن نیوز، وقتی مکرون در حضور ترامپ، گفت که «ناسیونالیسم (ملی‌گرایی افراطی) خیانت به پاتریوتیسم (وطن‌دوستی) است» و «ناسیونالیسم٬ ارزش‌های اخلاقی ملت را از بین می‌برد»؛ لزوماً حرفی به قصد سرزنش ترامپ نگفته بود.

اینکه ترامپ به ناسیونالیست بودنش افتخار کند و نامزد مطلوبش در انتخابات فرانسه، خانم لو پنِ ناسیونالیست باشد، سبب نمی‌شود که در کشوری که ناسیونالیسم نکوهش می‌شود در سخنرانی درباره‌ی جنگ جهانی که ریشه‌هایی عمیق در ناسیونالیسم دارد، از این موضع یاد نشود.

این سخنِ مکرون، حمله‌ی شدید توئیتری ترامپ را، در ۱۳ نوامبر، در پی داشت. ترامپ که از پیشنهاد مکرون برای تشکیل ارتش اروپایی هم، سخت دلخور بود در توئیت‌هایش گفت که «مکرون از کمبود شدید محبوبیتش که ۲۶ درصد است و بیکاری در فرانسه که ۱۰ درصد است رنج می‌بَرد!» و «هیچ کشوری ناسیونالیست‌تر از فرانسه نیست! مردمی بسیار مغرورند و حق هم دارند.»

سپس با تداعی شعار انتخاباتی خودش:
Make America Great Again
این شعار را به صورت
Make France Great Again
تکرار کرد!

عکس‌العمل امنوئل مکرون به توئیت‌های ترامپ این بود: «خودم را در سطح پاسخ گفتن به توئیت‌ها پایین نمی‌آورم.» و «ما رعیت ایالات متحده نیستیم.»

داستان، تا اینجا، «پیش از» شعله‌ور شدن آتشِ زیرخاکسترِ جلیقه‌زردها بود.

ناسیونالیست‌های فرانسه٬ که ترامپ به پیروزی نماینده‌شان ماری لو پن در انتخابات ریاست جمهوری علاقه‌مند بود، در دور دوم انتخابات حدود ۳۴ درصد رأی داشتند و مکرون در حدود ۶۶ درصد؛ در مرحله‌ی اول٬ این دو عدد ۴ و ۲۸ درصد بود.

جنبش جلیقه‌زردها در فرانسه آغاز شد. دو راننده در فیسبوک پیشنهاد داده بودند که در «۱۷ نوامبر» در اعتراض به افزایش مالیات سوخت که قرار بود از آغاز ۲۰۱۹ اعمال شود راه‌بندان ایجاد کنند.

در فرانسه، تحصن، تظاهرات و اعتصاب حق مسلم مردم و اصناف است اما بدیهی است که غارت و آتش‌زدن اموال خصوصی و عمومی جزئی از آن نیست.

با شدید شدن اعتراضات، دولت پذیرفت که از قصد خود برای افزایش چند سنتی مالیات سوخت که قرار بود از آغاز ۲۰۱۹ عملی شود، عقب‌نشینی کند.

اولش خواسته‌ی جلیقه‌زردها همین بود، اما کم‌کم، با پیوستن انبوهی از اقشار متوسط ناخشنود از اختلاف طبقاتی و اقشار دیگر، خیلی بیش از این را خواستند؛ از کاهش تمام مالیات‌ها و هزینه‌ها تا افزایش دستمزدها و استعفای امنوئل مکرون.

با شدت گرفتن خشونت‌ها، جنبش جلیقه‌زردها به یکی از مهم‌ترین روزهای این حرکت (هشتم دسامبر) رسید و اینکه پلیس بتواند حرکت جلیقه‌زردها را کنترل کند یا قادر به کنترلشان نباشد، مسیر این حرکت را تعیین می‌کرد.

وزیر کشور فرانسه گفت «این جنبش، یک هیولا آفریده است».

انبوهی پلیس آمدند تا در روز سرنوشت‌ساز در برابر این هیولا بایستند و آن را رام کنند.

معلوم نبود چه تعداد دانشجو و دانش‌آموز به متحصنین می‌پیوندند؛ اگر این تعداد، خیلی زیاد می‌شد پیشرفت بزرگی برای جنبش به حساب می‌آمد و کنترلش برای پلیس و بعد برای دولت خیلی سخت می‌شد.

از نخستین ساعت‌ها، پلیس در خروجی متروها و معابر مهم، به بازرسی کیف‌های برخی عابران و دستگیری کسانی پرداخت که ماسک، چکش، کارد، تیروکمان یا سنگ به‌همراه داشتند و به این روش توانست «بخش تخریب‌کننده‌ و آشوبگر» تجمعات را در چهارمین شنبه، نسبت به هفته‌ی قبل، محدودتر کند.

این همان چیزی بود که دولت فرانسه به آن نیاز داشت و ترامپ ‌نتوانست ناراحتی خود را از آن پنهان کند:

هشتم دسامبر، در ساعتی که هنوز تعداد زیادی از مردم فرانسه در خیابان‌ها بودند ترامپ با توئیتی این آشوب را به نارضایتی مردم فرانسه از توافق آب و هوایی پاریس ربط داد! توافقی که خودش به‌خاطر خروج از آن مورد سرزنش حامیان محیط زیست قرار گرفته بود.

او گفت: «من عاشق فرانسه‌ام» و «فرانسوی‌ها شعار می‌دهند "ما «ترامپ» را می‌خواهیم!"»

گرچه این توئیتِ ترامپ مورد تمسخر اکثریت قریب به اتفاق کامنت‌گذاران زیر پیامش قرار گرفت و کارشناسان هم متعجب و متحیر شدند اما طرفداری‌ها در سیاست، چندان دست کمی از فوتبال ندارد؛ کم نیستند کسانی که کسی یا گروهی را انتخاب می‌کنند و چشم‌بسته از او طرفداری می‌کنند و تنها همان چیزهایی را می‌بینند که دلشان می‌خواهد؛ ترامپ هم طرفداران خودش را دارد؛ حتی وقتی که حرفی می‌زند که نه‌فقط مخالفانش که بی‌طرفان هم یا از آن تعجب می‌کنند یا به آن می‌خندند.

انتهای پیام/#