آیا ممنوعه برای بازگشت امکان اصلاح دارد؟

گروه فرهنگ و هنر: هرچند تنها سه قسمت از آن پخش شد، اما همان قسمت اولش کافی بود که صدای منتقدین را دربیاورد و کار به قسمت دوم که رسید، انتقادها آنقدر زیاد و ریشه ای شد که به نظر نمی رسید قسمت سومش توزیع شود. اما پخش قسمت سوم و تکرار مشکلات دو قسمت قبل، گویی تیر خلاصی بود برای توقیف سریال "ممنوعه".

به گزارش بولتن نیوز، ممنوعه که به قول حسین پارسایی مدیرکل اداره نمایش خانگی قصد داشت با موضوع آسیب‌های اجتماعی سعی در نقد انحراف و نشان دادن عقوبت تعدادی از جوان‌ها را داشته باشد، در تصویرگری این مقوله، آنچنان پیش رفت که مخاطب هیچ وقت به وجه انتقادی آن نمی رسید و همان چیزهایی را که می دید بر ظن تایید می گذاشت.

و حالا ممنوعه توقیف شده است تا اگر بشود، اصلاحات لازم روی آن انجام شده و دوباره به عرصه پخش بازگردد. اما همین توقیف نشان می دهد انتقادهای صورت گرفته روی آن انتقادهای درستی بوده و از روی غرض ورزی یا مشکلات شخصی نبوده است. زیرا این همه سریال های مختلف در شبکه نمایش خانگی پخش می شود و کسی به آنها تا این اندازه ایراد نگرفته بود. اما انتقادات زیاد به این سریال نشان می دهد ایرادهای بزرگی در کار بوده که این چنین، صدای همه را در آورده بود.

اما حالا که کار به اینجا کشید خوب است ایرادی هم به صادرکنندگان مجوز ساخت این سریال وارد بدانیم و آن اینکه چرا قبل از تولید این سریال و در مقطع تایید فیلم نامه، ایرادات موجود را ندیده و همان موقع که هنوز این همه هزینه و زمان و انرژی خرج ساخت این سریال نشده، پیشنهاد اصلاحات لازم را ندادید؟

این اتفاق دقیقا برای فیلم رستاخیز احمد درویش هم افتاد. فیلمی که نزدیک به یک دهه از عمر فیلم ساز را گرفته، کلی هزینه بابتش خرج شده، اما به علت یکسری مشکلات ساختاری که مربوط به فیلمنامه می شود، اجازه اکران ندارد. آن موقع که این بلا سر احمد درویش و فیلمش آمد، همین رسانه و دیگران به مدیران سینمایی توصیه کردیم و کردند که حداقل این اتفاق، درسی باشد برای شما که فیلم نامه را به خوبی خوانده و نگذارید با مشکلات موجود، به مرحله ساخت برسد.

اما انگار قرار نیست ما از اتفاقات درس بگیریم. دیروز رستاخیز به علت مشکلات فیلمنامه ای توقیف می شود و امروز، ممنوعه. قطعا ما مخالف عدم پخش فیلم و سریال های مشکل دار نیستیم اما از طرف دیگر این ایراد را به مدیران سینمایی و آنهایی که مجوز ساخت چنین فیلم و سریال هایی را می دهند نیز وارد می دانیم که با عدم توجه به فیلم نامه، این همه خسارت روی دست تولیدکنندگان می گذارند.

در انتها لازم است یکبار دیگر به فیلمسازان ایرانی یادآور شویم که نقد یک معضل اجتماعی، تنها نمایش عریان نیست. باید در این نمایش، مخاطب حتما از چیزی که می بیند احساس نارضایتی کند که اگر نکرد، یعنی وجه انتقادی کار می لنگد. البته انتخاب موضوع هم بسیار مهم است. متاسفانه بعضا دیده می شود فیلم سازان ما با انتخاب هایی بد، موضوعاتی را برمی گزینند که تکراری شده و در نتیجه با لعاب دیگری که وجه انتقادی آنرا می پوشاند، دست به بازتولید آن می زنند. خوب است فیلم سازان ما توجه ویژه ای به سوژه ها داشته و موضوعات جدید و جذاب تری را برای ساخت انتخاب کنند.

انتهای پیام /#