دام آمریکا برای ترکیه

گروه بین الملل: یکی از بزرگترین مشکلات ترکیه در خصوص سوریه کردهای این کشور در قالب نیروهای سوریه دمکراتیک هستند که معتقد است بخشی از سیاستهای حزب کارگران کردستان ترکیه (پ.ک.ک) به شمار می روند. حزبی که از دیدگاه ترکیه یک سازمان تروریستی است و ضروری است در هرکجا که باشد باید با آن مقابله کرد. از این رو ترکیه با عصبانیت تمام در حال مشاهده قدرت گرفتن گروهی از کردهای سوریه است که از سوی دولت آمریکا حمایت می شوند.

به گزارش بولتن نیوز، آمریکایی ها براساس آنچه خودشان اعلام کرده اند تا حالا دهها پایگاه نظامی در مناطق تحت کنترل نیروهای سوریه دمکراتیک موسوم به ی.پ.گ ایجاد کرده اند. این همراهی تا بدانجا بوده است که برخی از فرماندهان آمریکایی به صراحت از نیروهای سوریه دمکراتیک به عنوان هم پیمان و متحد خود در سوریه یاد کرده و بر ادامه همکاریهای نظامی با این گروه تاکید کرده انند.

در خصوص حجم کمکهای ارسالی به نیروهای سوریه دمکراتیک مقامات ترکیه معتقد هستند هزاران سلاح سنگین نظامی در اختیار آنها قرار گرفته است. وزیر دفاع ترکیه اعلام کرد ایالات متحده آمریکا سه هزار محموله سلاح به نیروهای سوریه دمکراتیک داده است. نورالدین جانیکلی وزیر دفاع ترکیه گفت: آمریکا با تحویل سه هزار محموله سلاح به کردها سوریه امنیت ملی و ثبات ترکیه را به مخاطره انداخته است. وی گفت: ما می دانیم در آینده احتمال استفاده از این سلاح ها در داخل ترکیه و علیه ما وجود دارد؛ اما نمی دانیم که چرا آمریکا بر دادن سلاح به این نیروها اصرار می ورزد.

جانیکلی همچنین ابراز داشت: ما به طور مداوم با آمریکایی ها در مذاکره هستیم تا آنان را به قطع این کمک ها متقاعد سازیم، اما تاکنون نتیجه قابل قبولی به دست نیاورده ایم.

اردوغان امیدوار بود با آمدن ترامپ نظر آمریکاییها برای حمایت از نیروهای سوریه دمکراتیک تغییر کند اما این اتفاق نه تنها نیافتاد بلکه در دوره ترامپ حجم کمکهای نظامی به این نیروها بشدت افزایش یافت تا جایی که اکنون این گروهها به سلاحهای سنگین و پیشرفته مجهز هستند که می توانند هر لحظه اراده کنند امنیت ترکیه را در منطقه به خطر بیاندازند. در تمام این سالها نیز که بحران سوریه وجود داشته است ترکیه در منطقه با آنها درگیر بوده است. ترکیه روزگاری بر این باور بود که داعش کار کردها را در سوریه یکسره خواهد کرد اما این امر عملیاتی نشد که مهمترین دلیل آن هم حمایت نظامی آمریکا از نیروهای سوریه دمکراتیک بود. از روزی که داعش در سوریه برچیده شده نیروهای دو طرف بصورت پراکنده باهمدیگر درگیر شده اند. در تازه ترین دور درگیریها نیز رسانه های کردی خبر از درگیریهای جدید دادند.

براساس این گزارش رسانه‌های نزدیک به نیروهای کُرد سوریه از درگیری شدید نیروهای موسوم به «نیروهای دموکراتیک سوریه» با نیروهای ترکیه در چند جبهه در مناطق شمال‌ غربی سوریه خبر دادند. بنا به این گزارش نیروهای ترکیه با عبور از مرز وارد مناطق نزدیک به روستای «میدان إکبیس» تحت کنترل نیروهای کُرد شده و گفته می‌شود آنکارا تصمیم دارد تا پُلی را بر بالای رودخانه «کاراسو» احداث و همچنین ایست‌ بازرسی‌هایی در این منطقه ایجاد کنند.

درگیری شدید بین نیروهای کُرد موسوم به «سوریه دمکرات» با نیروهای ارتش ترکیه در منطقه عفرین در شمال‌ غربی سوریه گزارش شده‌ است. در خصوص میزان تلفات دو طرف در این درگیری‎ها گزارشی منتشر نشده‌ است.

با ادامه این روند و با توجه به اینکه پرونده داعش در سوریه به اتمام رسیده است باید انتظار داشت از این همه سلاحی که کردهای سوریه از آمریکاییها گرفته اند برعلیه ترکیه استفاده شود. آمریکاییها با توجه به روابط بدی که با دمشق و هم پیمانان سوریه دارند بعید است از ادامه کمک نظامی به نیروهای سوریه دمکراتیک خودداری نمایند و درخواستهای ترکیه هم همانطور که مقامات این کشور اعلام کرده اند راه به جایی نخواهد برد مخصوصا اینکه ترکیه بدلیل اختلافات متعدد با آمریکا در حال دور شدن کامل از آمریکا و چسبندگی بیشتر با روسیه است.

آمریکاییها قصد دارند با بهره گیری از پتانسیل نیروهای سوریه دمکراتیک از دمشق و مسکو و تهران امتیاز گیری کنند و در این میان البته ترکیه هم قرار دارد اما با توجه به نوع برخورد ترکیه با کردها به نظر می رسد ترکیه بیشتر از هر زمانی می رود وارد دامی شود که آمریکاییها برای ترکیه پهن کرده اند.

دولت ترکیه بزرگترین اشتباه را مرتکب خواهد شد اگر بر این باور باشد که از طریق فشار بر آمریکا و یا اعتماد به این کشور می تواند این مشکل را حل و فصل کند. هرچند نباید این نکته را فراموش کرد که بخش اعظم مشکلاتی که اکنون در منطقه وجود دارد به ترکیه بازمی گردد چون اگر ترکیه بر این باور نمی رسید که با حمایت از گروههای تروریستی می تواند در منطقه یکه تازی کند قطعا اکنون این مشکل را هم نداشت. راه بی بدیل همه مشکلات در منطقه بازگشت به همکاریهای منطقه ای مبتنی بر منافع مشترک می باشد.