«نمي‌توانم و نمي‌خواهم»؛ ‌زاده ذهني آفرينشگر

به گزارش بولتن نیوز، به اين 2 عدد خوب دقت كنيد؛ 125 داستان در يك كتاب 272 صفحه‌اي! اين موضوع شايد مهم‌ترين ويژگي مجموعه داستان «نمي‌توانم، نمي‌خواهم»، نوشته «ليديا ديويس»، نويسنده امريكايي باشد؛ نويسنده‌اي كه سال 1947 در شهر نوورتمپتون از ايالت ماساچوست، چشم به جهان گشود و تحصيلات عالي خود را در رشته زبان و ادبيات انگليسي و نويسندگي دريافت كرد.

او ابتدا با ترجمه آثاري چون «مادام بواري» اثرگوستاو فلوبر و «در جست‌وجوي زمان از دست رفته» اثر مارسل پروست به زبان انگليسي به صورت جدي خود را در ادبيات انگليسي‌زبانان مطرح ساخت و پس از آنكه سري در ميان سرهاي بزرگ ادبيات امريكا درآورد، توانست مدرس نويسندگي خلاق در دانشگاه ايالتي نيويورك شود. البته ناگفته نماند داستان‌نويسي كه بتواند در يك كتاب از 125 موضوع مختلف بنويسد، بايد هم مستحق كرسي تدريس نويسندگي خلاق در اين دانشگاه
باشد.

مجموعه داستان «نمي‌توانم و نمي‌خواهم» داراي ويژگي‌هاي خلاقانه بسياري است براي مثال اين كتاب در 5 بخش نوشته شده، كه در ابتداي هر بخش، نامه‌اي نسبتا طولاني آورده شده كه خواننده را آماده براي مطالعه آن بخش مي‌كند. داستان‌هاي اين بخش‌ها اغلب داراي درون مايه‌هاي اجتماعي و عاشقانه هستند.

 از طرفي آن 125 داستان كوتاهي كه گفته شد به لحاظ كمي نيز هيچ شباهتي به هم ندارند، چراكه گاه بسيار كوتاه در حد چند سطر و گاهي تا حدودي بلند هستند، به‌طوري كه يكي از اين داستان‌ها به 9 هزار كلمه مي‌رسد.

داستان‌هاي اين مجموعه، همچون اغلب داستان‌هاي ديويس، در قالب داستان‌هاي ميني‌مال يا ساده‌گرا به شمار مي‌آيد كه نويسنده تلاش دارد تا شرح لحظه به لحظه اتفاقات و رخدادها و احساساتي كه نسبت به آن دارد را به محض تجربه كردن آن حس، به روايتش بپردازد؛ سبكي كه به نظر مي‌رسد تحت تاثير فرانتس كافكا، ساموئل بكت و گوستاو فلوبر به دست آمده باشد تا در نهايت موجب دستاورد بزرگي چون كمك هزينه گوگنهايم و جايزه من‌بوكر، يكي از بزرگ‌ترين جوايز ادبي جهان براي «ليديا ديويس» باشد.

«نمي‌توانم و نمي‌خواهم» در سال 2013 نوشته شد تا براي ديويس 70 ساله، جايزه بزرگي چون من‌بوكر را در همان سال به ارمغان بياورد، اما پس از 3 سال توسط «اسدالله امرايي» مترجم نام‌آشناي تبريزي در ايران ترجمه و توسط نشر «افق» منتشر شد.

اثري كه بنابر گفته ناشرش، حق كپي‌رايت آن نيز پرداخت شده و اين خود يك خصوصيت بارز محسوب مي‌شود. پيش از اين امرايي در مقام مترجم «نمي‌توانم و نمي‌خواهم» در مصاحبه‌هاي خود، درباره اين كتاب و نويسنده‌اش گفته بود كه «ليديا ديويس» از جمله نويسندگان مطرح امريكا محسوب مي‌شود كه برخي از داستان‌هايش در كلاس‌هاي داستان‌نويسي جهان تدريس مي‌شود.

ناگفته نماند امرايي پيش از اين نيز چند داستان از ديويس را در كتاب «20 نويسنده، 60 داستان» انتخاب و ترجمه كرده بود.

در يكي از داستان‌هاي بسيار كوتاه مجموعه «نمي‌توانم و نمي‌خواهم» كه در پشت كتاب نيز آمده و انتخاب مترجم آن نيز هست، مي‌خوانيم: «هر دو آدم دودلي بودند، ولي در جاي خود در برخي مسائل قاطعانه عمل مي‌كردند، در مسائل مهم يا مربوط به كارشان اما در موارد جزيي تصميم‌شان روزبه‌روز عوض مي‌شد. بارها و بارها پيش آمده بود كه يك روز چيزي را دربست قبول مي‌كردند، روز بعد مي‌زدند زيرش.»

منبع: روزنامه اعتماد