ترکیه و کابوسی بنام کردهای سوریه

گروه بین الملل: ترکیه در طی سالیان گذشته وقتی که سنگ بنای تروریسم را در سوریه چید هیچ وقت فکر نمی کرد روزی بزرگترین متحدش یعنی داعش و جبهه النصره در سوریه شکست خورده و در مقابل کردهای این کشور قدرت بگیرند. اردوغان بشدت از آنچه در شمال سوریه روی می دهد ناراحت است. رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه روز شنبه اعلام کرد کشورش و آمریکا در صورتی که نیروهای خود را متحد کنند می توانند رقه، پایگاه گروه تکفیری صهیونیستی داعش در سوریه را به گورستانی برای این گروه افراطی تبدیل کنند.

به گزارش بولتن نیوز، اردوغان در سخنانی در استانبول اعلام کرد آمریکا، ائتلاف و ترکیه می توانند نیروهای خود را متحد و رقه را به گورستان داعش تبدیل کنند. رئیس جمهور ترکیه قرار است نیمه ماه مه به آمریکا سفر و نخستین بار با دونالد ترامپ همتای آمریکایی خود دیدار کند. اما واشنگتن و آنکارا درباره رهبرد در پیش گرفته شده در سوریه اختلاف نظر دارند.

آمریکا از شبه نظامیان کرد ی پ گ (یگان های مدافع خلق کرد) حمایت می کند که گروه اصلی نیروهای سوریه دموکراتیک، ائتلافی متشکل از کردها و عرب ها که با داعش می جنگند تشکیل می دهند. اما ترکیه ی پ گ را شاخه حزب کارگران کردستان (پ ک ک) می داند. پ ک ک، سازمانی است که از سال 1984 مبارزه مرگباری را با آنکارا شروع کرده است و ترکیه و کشورهای غربی آن را سازمان تروریستی تلقی می کنند.

سربازان ارتش ترکیه و اعضای ی پ گ این هفته در مرز ترکیه و سوریه درگیر شدند. رجب طیب اردوغان روز شنبه اعلام کرد در دیدار 16 ماه مه اسنادی را به ترامپ ارائه خواهد کرد که نشان دهنده ارتباط بین ی پ گ و پ ک ک است. وی گفت: این چیزی است که ما به دوستان آمریکایی خود بیان خواهیم کرد تا آنها از با یک گروه تروریستی متحد نشوند.

اردوغان همواره در خصوص سوریه دو موضع داشته است.1- حمایت از داعش و جبهه النصره و سایر گروههای مشابه و دشمنی با مردم و نظام سوریه 2- دشمنی با کردها و تلاش برای اقناع کشورهای اروپایی و غربی برای دشمنی با آنها و جایگزین کردن گروههای کوچک کردی بجای آنها. کما اینکه در این سالها دیده ایم ترکیه تلاش زیادی کرد در سطح میدانی و سیاسی کردها را دست خالی به منازلشان بفرستت.

در عرصه نظامی داعش و هر گروه تروریستی که در سوریه بود تشویق شد تا به مناطق کردنشین حمله کنند و در عرصه سیاسی نیز مانع از حضور کردها در هرگونه نشست مرتبط به سوریه گردید.

اما همه این محاصره ها و تهدیدها و فشارها باز جوابگو نبود و اکنون کردهای سوریه توانسته اند با تشکیل یک نیروی 100 هزار نفری در شمال سوریه لشگر بزرگی را آماده رویارویی با ترکیه بکنند و همزمان مناطق خودمختار در مناطق کردنشین تشکیل داده و با تفاهمی نانوشته با سوریه خود را در منطقه تثبیت کنند.

از سوی دیگر تروریستها هر روز با شکست بزرگتری در سوریه روبرو شدند و این باعث خالی شدن دست ترکیه در سوریه گردید و حال که اردوغان چشمان خود را باز کرده است با گروههایی روبرو است که توانسته اند حامیان دیروز ترکیه را نیز به خود جلب کنند.

حملات اخیر ترکیه به شمال سوریه و استقرار شمار زیادی از نیروهای ارتش آمریکا در امتداد مرز ترکیه با سوریه برای کنترل تحرکات ارتش ترکیه عاملی برای عصبانیت شدید ترکیه و شخص اردوغان شده است.

اردوغان حالا از سر ناچاری می گوید امیدوار است رئیس جمهور آمریکا را متقاعد کند که گروههای کردی در سوریه وابسته به پ.ک.ک بوده و تروریست هستند و نباید با آنها ارتباط برقرار کرد.

اما آیا اردوغان در این زمینه موفق خواهد شد؟ در پاسخ به این سوال باید گفت مشکل خود کردها در سوریه نیستند، بلکه مشکل سیاستهای ترکیه در سوریه است که دیگر در این کشور پاسخ نمی دهد، آمریکاییها به این نتیجه رسیده اند که بازی خود در سوریه را بدون دادن نقش اصلی به ترکیه ادامه دهند. انتقال شمار زیادی از نیروهای امریکایی در اینجرلیک به سوریه نشان می دهد که این کشور یعنی آمریکا دیگر اعتقادی به توانمندی ترکیه در سوریه ندارد.

ترکیه برای فرار از کابوس کردها قبل از اینکه متکی به تلاش برای قانع کردن ترامپ شود که در دوره قبل نیز نتوانست اوباما را متقاعد کند بهتر است نگاهی اصلاحی به سیاستهای خود در سوریه داشته باشد. سیاستهای دشمنانه و کینه توزانه ترکیه نسبت به تمام مردم سوریه همه را به این نتیجه رسانده است که این کشور قابل اعتماد نیست و در دل همکاریهای منطقه ای و محلی نیز می کوشد سیاستهای اشغالگرانه خود را در سوریه اجرا نماید. سیاست و استراتژی ترکیه در سوریه مبتنی بر تامین خواسته مردم سوریه نیست و بحران اصلی اینجاست. ترکیه سیاست خود را مبتنی بر تفرقه و جنگ داخلی و اشغال سوریه قرار داده است که هر تحلیل گری به خوبی آن را درک می کند.

فارغ از خوب یا بد بدون قدرت گیری کردها در سوریه، این موضوع دیگر از کنترل اردوغان و ترکیه خارج شده است و ناچار به پذیرش حقیقتی بنام کردها خواهد شد و این برای کشوری که میلیونها کرد دارد حقیقتی تلخ و دردناک است.