مردم کارهای تلویزیونی‌ام را دوست دارند

گروه سینما و تلویزیون: او از زمانی که پا به عرصه بازیگری گذاشت، تلاش کرد مردم او را به عنوان یک بازیگر مستقل بشناسند که البته تلاش او تا حدود زیادی نتیجه داده و این اتفاق افتاده است. البته داوودنژاد چندسالی درگیر بیماری‌اش بود، ولی درحال حاضر حالش خوب است. او از چندی پیش در مجموعه تلویزیونی «پنچری» به کارگردانی برزو نیک‌نژاد و تهیه‌کنندگی مهران مهام مشغول بازی است که به سفارش گروه فیلم و سریال شبکه سه آماده می‌شود. داوودنژاد در این سریال تلویزیونی نقش قادر را بازی می‌کند و همبازی‌اش یوسف تیموری است. 

به گزارش بولتن نیوز، همین بهانه‌ای شد تا به مناسبت بازگشت او به تلویزیون گفت‌وگویی داشته باشیم.

به دو دلیل برای مدت زمانی در تلویزیون بازی نکردم؛ دلیل اول به خاطر بیماری‌ام بود و علت دوم این بود که دلم می‌خواست با یک کار خوب فعالیتم را دوباره در این رسانه شروع کنم. علاقه‌مند بودم در کاری حضور داشته باشم که به هیجانم بیاورد. وقتی فیلمنامه سریال پنچری را خواندم، احساس کردم همانی است که من با آن باید به تلویزیون برگردم.

وقتی فیلمنامه این مجموعه را خواندم، واقعا غافلگیر شدم. از قبل آقای نیک‌نژاد را می‌شناختم و با او کار کرده بودم. همان شب اول که فیلمنامه به دستم رسید، ده قسمت از آن را مطالعه کردم و حسابی خندیدم و قصه را دوست داشتم.

به نظرم فیلمنامه خیلی جذاب نوشته شده و همه نسبت به کارشان در این سریال حساس هستند. این برای من ارزشمند است با گروهی همکاری می‌کنم که از صفر تا صد کار برایشان اهمیت دارد. از سوی دیگر با خواندن متن متوجه شدم حرف‌هایی برای گفتن دارد که برایم جالب است.

معتقدم فیلمنامه اهمیت زیادی در سریال دارد و اولین سنگ بنای آن است، اما گاهی نسبت به این مساله بی‌توجه هستیم و باعث می‌شود مخاطبان خود را از دست بدهیم. به نظرم نوشتن یک فیلمنامه خوب نیاز به ذوق هنری و خلاقیت دارد و صرفا با پول نمی‌شود یک اثر خوب ساخت.

مسلما اگر متن خوب نباشد، بازیگر هم نمی‌تواند کار خوب انجام دهد. متن خوب به بازیگر انگیزه می‌دهد که درباره نقشش بیشتر فکر کند. به همین دلیل، زمانی که گروه و متن خوب نداریم، فیلمنامه را مثل روزنامه می‌خوانیم و از آن عبور می‌کنیم.

از سوی دیگر سریال پنچری نخستین همکاری من با آقای مهام تهیه‌کننده است و حالا بعد از آشنایی متوجه شدم که چرا کارهای این تهیه‌کننده پرمخاطب است، چون برای کاری که انجام می‌دهد، وقت می‌گذارد و برایش اهمیت دارد. این مجموعه قصه‌ای اجتماعی دارد و داستان آدم‌های واقعی است. کار، جذاب و شیرین است و لودگی ندارد. همه این موارد برای من هیجان‌انگیز بود.

این مجموعه تصویرگر آدم‌های واقعی است که ممکن است مثل آنها را هر روز در جامعه ببینیم، اما مدلی که این کار به آدم‌ها نگاه کرده، شیرین است؛ ضمن این‌که در کنار موقعیت‌های شیرین، موقعیت‌های تلخی را هم شاهدیم.

در این مجموعه نقش قادر را بازی می‌کنم که قادر به انجام دادن کاری نیست! فکر می‌کنم مخاطب با تماشای این کار شیرین، خنده به لب‌هایش خواهد آمد.

من هر دو مدیوم را بازی کردم و هر دوی آنها برایم جذابیت دارد و دوستشان دارم. مخاطب تلویزیون بیشتر از سینماست و ما با سلایق مختلف رو‌به‌رو هستیم. در مجموع من به مخاطب احترام می‌گذارم و فرقی نمی‌گذارم.

با توجه به سلایق مختلف مخاطبان، فکر می‌کنید چقدر در تلویزیون در جذب مخاطب موفق بوده‌اید؟

کارهایی که در تلویزیون انجام داده‌ام، موفق بوده و نتیجه اش را هم دیده‌ام، زیرا در دورانی که بیمار بودم، مردم از من حمایت کردند و با دعای خیر همه مردم ایران سلامتم را به دست آوردم. از سوی دیگر مردم سریال‌های تلویزیونی همچون پشت کنکوری‌ها، فراموشی، نون و ریحون، زندگی به شرط خنده و... را دوست داشتند و خودم را هرگز برای کارهایی که در تلویزیون انجام داده‌ام، سرزنش نمی‌کنم، چون خودم هم همه کارهایم را دوست دارم.

بله در سینما فیلم‌های مرهم و هشت‌پا را بازی کردم که ایفاگر نقش‌های جدی در آنها بودم. در تلویزیون هم نقش‌هایم جدی بوده، اما بیشتر در موقعیت طنز و شیرین قصه قرار گرفته‌ام. در مجموع سعی دارم نقش‌هایم را طوری بازی کنم که وقتی مردم در حال تماشای کار هستند، احساس غریبگی نکنند و با کاراکترم مانوس باشند.

من هرگز تیپ بازی نکردم و فکر می‌کنم هیچ وقت هم بازی نکنم، چون دوست دارم مردم زمانی که من را می‌بینند، باور کنند و همانی باشم که در خیابان می‌بینند. دلم می‌خواهد نقشی را بازی کنم که جدا از زندگی واقعی‌ام نباشد.

براساس نقش‌هایی که بازی می‌کنم، تکیه‌کلام‌هایی مثل نادر سه‌سوت، یستردی و... استفاده کرده‌ام، اما اصراری ندارم تکیه‌کلامی را جا بیندازم. در سریال پنچری من و کارگردان به این موضوع فکر کردیم. با توجه به لحن و شخصیت قادر از تکیه‌کلام‌هایی استفاده می‌کنم.

با توجه به این‌که به واسطه پدرم به سینما آمدم، به همین دلیل همیشه به بداهه‌گویی توجه کردم و در کارهای پدرم بداهه گفتم و تلاش داشتم بداهه‌گویی‌ام را تقویت کنم.

بله، خیلی تلاش کردم این اتفاق نیفتد. البته من به واسطه پدرم راهی سینما شدم، اما دلم می‌خواست همیشه مردم مرا به عنوان یک بازیگر جدا از شخصیت پدرم بشناسند. البته من همیشه از تجربیات پدرم استفاده می‌کنم، اما دوست داشتم شخصیتم مستقل باشد.

در ابتدای مسیر هستم.

(با خنده) اول راه باشیم، بهتر است چون حس جوانی را بیشتر احساس می‌کنیم. اما اگر بگویم وسط راه هستم، فکر می‌کنم پیر شده‌ام!