سروصدای بصری زائد

به گزارش بولتن نیوز، پوستر فیلم «شماره ١٧ سهیلا»، به‌درستی با تکنیک کلاژ طراحی و اجرا شده است. کلاژ «چهره مردد سهیلا» و «لباس سفید عروسی»!

اول/ پس‌زمینه (پلان عقب)خاکستری:تصویر یک لباس سفید عروس در پس‌زمینه سیاه که در اولین نگاه نگاتیو به نظر می‌آید و در برش قاطع مرز سیاهی با خاکستری یک‌چهارم بالای پوستر و نشاندن چهره مردد سهیلا روی لباس عروس، در تناسبی نامتجانس که شروع خوبی برای پردازش یک پوستر است.

دوم/ شماره‌های رنگی، ماژنتا و آبی سایان

(پلان جلو):با افزودن شماره‌های متعدد، ازجمله شماره ١٧ که اصلا به چشم نمی‌آید! روی سطح پوستر، طراح به ارجاعات درست، اما نه‌چندان تأثیرگذار از مؤسسه همسریابی دست یافته است.علت این عدم توفیق، ناآشنایی طراح با تکنیک «شلوغی» است. طراح، مسیر بیان تصویری را درست طی کرده است که به سبب آشنایی‌نداشتن با «تکنیک شلوغی» نتوانسته به یک دیزاین بی‌نقص دست یابد.بسیار دیده شده که از تکنیک کلاژ در پردازش بصری پوسترهای مختلف استفاده شده، اما ذهن نقاد هرگز متوقف بر قابلیت‌های به‌کاررفته فن کلاژ نشده است. زیرا صرفا با الصاق تصاویر و به‌هم‌چسباندن ناشیانه عناصر ریزودرشت، چیزی جز نوعی اعوجاج و ترکیبات من‌درآوردی حاصل نمی‌شود. به‌همین‌سبب، پیش‌نیاز بهره‌گیری بدیع از فن کلاژ، بی‌تردید برخورداری از سواد بصری درخورتوجه است.تکنیک کلاژ درواقع از ترکیب هوشمندانه عناصر بصری، برای دستیابی به معنایی فراتر از، یا شاید مؤثرتر از عناصر ترکیب‌شده مناسب است.

سوم/ لی‌آوت:اما مشکل این پوستر مانند بسیاری از پوسترهای دیگر، به لی‌آوت عناصر نوشتاری مربوط می‌شود؛ راست‌چین و چپ‌چین‌های بی‌منطق از سیاهه اسامی مربوط به عوامل فیلم و از طرفی، لوگوی دست‌نویسانه (نازیبا و نچسب) که لباس سفید عروس را مخدوش کرده و یک شلوغی و سروصدای بصری زائد را بر پوستر تحمیل کرده است. پوستر فیلم «شماره ١٧ سهیلا» نه یک نمونه بدیع از کلاژ را نشان می‌دهد و نه یک نمونه معمولی را.

نتیجه:تکنیک کلاژ، چه در نقاشی و چه در گرافیک، به ذهن خلاق و چشمان متفکر نیاز دارد.

منبع: شرق