همان زمان هم اعلام کردیم که جایگاه مجید زارعیان متزلزل شده و بعد از گذشت ۵۳ روز این امر به واقعیت رسید. این بار خسرو دلیر هم سر از تیم کوراش درآورد و با رفتن زارعیان، خسروی‌نژاد و ملک محمدی به عنوان مربیان اختصاصی کار خواهند کرد.
اما اینکه این تدبیر چگونه در آستانه المپیک سر از تیم ملی جودو درآورد بسیار واضح و روشن است. پیش از این هم به خدابخش هشدار داده شده بود که در مشورت گرفتن از متخصصان جودو دقت نظر لازم را داشته باشد ولی گویا برخی در حال دیکته کردن تفکرات بی سرانجام خود در جودو هستند.
نکته ای که باید به آن اشاره شود اینکه انتخاب مربی اختصاصی برای دو جودوکار المپییک کشورمان از اصل درست بوده و اتفاقا نفرات خوبی هم برای این منظور مدنظر قرار گرفته اند. ملک محمدی و خسروی نژاد سابقه خوبی در اوزان ۸۱- و ۱۰۰- کیلوگرم دارند و به دلیل هم وزن بودن با ملایی و محجوب می توانند به خوبی به آنها کمک کنند.
ولی آیا این دو مربی جوان تجربه مربیگری در میدانهای بزرگ را داشته اند؟ ملک محمدی در بخش مربیگری چند بار با تیم تهران راهی مسابقات کشوری شده و خسروی نژاد هم در زمان حضور آرش میراسماعیلی در راس تیم های ملی تجربیات اندکی کسب کرده است.
معیار تجربه و رهبری یک تیم در میدانهای بزرگ را از کجا باید به تیم ترزیق کرد؟ این نکته که ملایی و محجوب برای میدان بزرگی چون المپیک باید آماده شوند و با حضور در تورنمنت های بزرگی چون گراند اسلم و گراند پری سهمیه خود را همچنان حفظ کنند، در این انتخاب باید مد نظر قرار می گرفت.
اینکه با مشورت ملی پوشان اقدام به کنار گذاشتن سرمربی تیم ملی می شود مصداق بارز بازیکن سالاری است. ورزشکار وظیفه حضور در اردوهای تیم ملی را دارد و نباید اجازه دهیم برای سرمربی تیم ملی تعیین تکلیف کند.
اگر مجید زارعیان که تجربه بالایی در امر مربیگری دارد همچنان به عنوان سرمربی باقی می ماند ، ملک محمدی و خسروی نژاد هم به عنوان مربی اختصاصی با برنامه های سرمربی دو جودوکار المپیکی را برای حضور در ریو آماده می‌کردند شاید بهتر می شد به کسب نتیجه امیدوار بود.
تکواندو ایران سه سهمیه در بخش مردان برای المپیک کسب کرده است ، مقانلو ، بی باک و یوسفی مربیان تیم هستند و مطوری نژاد نیز به عنوان پزشک در کنار این تیم کاری با هماهنگی فوق العاده کار را پیش می برند.
ولی در تیم ملی جودو محید زارعیان تنها بود. بدون شک وی نمی توانست به تنهایی مسیر جودوکاران تا المپیک را طی کند. نگاهی به روند صعودی جودوکاران طی یکسال اخیر نشان می دهد که زارعیان در تیم ملی جودو عملکرد قابل دفاعی داشته و نباید به همین سادگی چشم بر عملکرد مثبت و تجربیات گرانبهای او بسته می شد.
همچنان اعتقاد داریم سرپرستی که تنها شش ماه در فدراسیون حضور دارد و وظیفه او نیز مهیاسازی شرایط برای برگزاری مجمع انتخاباتی فدراسیون است و از همین مدت هم نزدیک به یک سوم آن را پشت سر گذاشته نیازی به این همه تغییرات ندارد. مگر اینکه وی خیال ماندن در جودو را در سر دارد که در چنین وضعیتی شرایط فرق می کند.
به هر حال امیدواریم خدابخش با دقت نظر بیشتری در خصوص تیم ملی و سایر مسائل فدراسیون تصمیم گیری کرده و اجازه ندهد این تفکر که جودو با «دست های پشت پرده» اداره می شود بر فضای جودو حاکم شود.
