از تلاش برای آزادی عبدالله اوج الان تا ترک کردستان عراق توسط پ.ک.ک

گروه بین الملل - سالهاست حزب کارگران کردستان ترکیه موسوم به پ.ک.ک در ارتفاعات قندیل در کردستان عراق مستقر شده اند.این گروه که گفته می شود از احزاب همبستگی دمکراتیک در سوریه و حزب خلقهای دمکراتیک در ترکیه حمایت می کند به نظر می رسد گسترش دامنه نفوذش سبب نگرانی های جدی حزب دمکرات کردستان عراق به رهبری مسعود بارزانی گشته است.
به گزارش بولتن نیوز،البته به این حضور باید حضور پ.ک.ک در سنجار را نیز اضافه کرد.این گروه نه تنها در این منطقه نیز جولان می دهد بلکه با تشکیل گروههای مسلح مردمی در این شهر چنان ریشه دوانیده است که بعید است بتوان آنها را به این راحتی از اقلیم کردستان عراق بیرون کرد.
بعد از درخواست مسرور بارزانی مشاور امنیت اقلیم کردستان عراق برای خروج نیروهای پ.ک.ک از اقلیم نیچیروان بارزانی نخست وزیر اقلیم نیز روز چهارشنبه تاکید گرد سالهاست از پ.ک.ک در اقلیم پذیرایی می شود و محل مبارزه آنها نه اقلیم بلکه ترکیه است.



این نگرانی ها از زمانی تشدید شد که پ.ک.ک به غیر از قندیل و سنجار در یک ماه گذشته منطقه جدیدی در نزدیکی شهر زاخو برای خود تشکیل داد که به نظر می رسد ارزیابی ترکیه و حزب دمکرات کردستان عراق از این اقدام این باشد پ.ک.ک در حال تشکیل یک خندق بزرگ به دور حزب دمکرات کردستان عراق است که از دیدگاه پ.ک.ک این حزب به همسویی با ترکیه متهم است.
لذا می توان درک کرد که حزب دمکرات کردستان عراق که اکنون در اقلیم با چالش سیاسی ریاست اقلیم و اختیارات وی با سایز احزاب در کردستان عراق روبرو است می رود با چالش بزرگتری روبرو شود که چه بسا امکان حلش برای این حزب نیازمند باج سنگینی باشد، بخصوص آنکه پ.ک.ک با کسب موفقیت هایش در صحنه سیاسی و مبارزه با داعش در سوریه دستکم در میان افکار عمومی منطقه توانسته است نگاهها را به سوی خود جلب کند.



این درخواستها در شرایطی مطرح شد که در اربیل هواداران پ.ک.ک کنگره تلاش برای آزادی اوج الان را در هتل چهار چراغ برگزار کردند و بنا دارند در تمامی شهرهای اقلیم دست به راهپیمایی برای دفاع از آزادی اوج الان بزنند که نزدیک به 16 سال است در زندان ایمرالی ترکیه زندانی است.
اوج الان 16 سال قبل در یک توطئه بین المللی و با همکاری سرویس های جاسوسی ترکیه، اسرائیل و آمریکا در کنیا دستگیر و به ترکیه بازگردانده شد.
این راهپیمایی ها به نظر می رسد پاسخ میدانی به حزب دمکرات کردستان عراق باشد که خواهان ترک اقلیم توسط پ.ک.ک شده است.
از آنجا که هیچ کدام از احزاب کرد عراقی با این خواسته حزب دمکرات کردستان عراق همراهی نکرده اند باید این خواسته را در چهارچوب خواسته حزب دمکرات کردستان عراق ارزیابی کرد.
گسترش میدانی این راهپیمایی ها به شهرهای اقلیم کردستان عراق در حقیقت به مثابه به چالش کشیدن حزب دمکرات کردستان عراق نه در قندیل و سوریه و ترکیه بلکه در اربیل و شهرهای کردستان عراق است.


به نظر می رسد پ.ک.ک می رود انتقام حفر خندق با مناطق کردنشین سوریه توسط حزب دمکرات کردستان عراق را از این حزب بگیرد و از سوی دیگر چنان حلقه را بر حزب دمکرات کردستان عراق در مناطق سنتی این حزب تنگ کند که عملا به لحاظ سیاسی حزب دمکرات کردستان عراق را با بحران جدی روبرو کند.
از این رو می توان گفت نیچیروان بارزانی به عنوان برجسته ترین چهره دیپلماتیک حزب دمکرات کردستان عراق این روزها با سخت ترین چالشهای سیاسی روبرو است تا بتواند حزبش  را از تنگنای سیاسی ایجاد شده خارج کند. اما آیا او موفق می شود؟ تجربه یک سال گذشته و پیش روی کردها در ترکیه و سوریه به لحاظ بین المللی نشان می دهد نیچیروان بارزانی از شانس کمی برای موفقیت برخوردار است ولی یکی از پتانسیل های نیچیروان بارزانی همواره این بوده است که از هیچ همه چیز بسازد.آیا این بار او موفق می شود؟ باید منتظر ماند و دید.